Παρέλασε κι εφέτος η νεολαία μας !!!
Ευχόμαστε σε όλα τα παιδιά δύναμι και δρόμους σοφίας !!!
Όλοι εμείς που βιώναμε χθές τα ίδια συναισθήματα, τοτε σάν σήμερα και στούς ίδιους χώρους τού χωριού μας.
Καί πάρα κάτω ας θυμηθούμε παλαιότερες ημέρες σάν σήμερα...
Ο χρόνος πάντα έχει τις δικές του λογικές...
Όλα τα γεγονότα που συμβαίνουν αποτελούν μία ελάχιστη κουκίδα που διαλύεται στο σύμπαν...
Πάντως σέ κάποιους, μάς λείπει αυτή η ζωντάνια τού χθές...
Όχι διότι νοιώθουμε κάτι προσωπικά να μάς βαραίνει...
Αλλά θυμάμαι οτι όταν σαν νέοι πλησιάζαμε με σεβασμό τούς τότε μεγαλύτερους, τούς κάναμε να βγάζουν φτερά ...
Ακριβώς αυτά που επιβεβαίωναν τήν δικαίωσι αγώνων, κόπων, θυσιών...
Δέν σβήνει απο την μνήμη μου η συγκίνησις κάποιων ηλικιωμένων γυναικών όταν σ΄ένα απο τα πανηγυράκια μας, τις κάλεσα να χορέψουν πρώτες !!!
Δέν σβήνει η ικανοποίησις από τον Οδυσσέα τής ζωής όταν έβλεπε νέους να σέβονται τήν σοφία από τα ταξίδια του...
Σήμερα, νοιώθω ότι ο καθ΄ ένας "τα ξέρει όλα" και πορεύεται τον δρόμο τού απόλυτου εαυτού...
Αυτού που κλείστηκε μέσα σε τοίχους πολυτελείας από τούς οποίους κοροϊδεύει την ύπαρξί του...
Ποιός θυμάται όλον αυτό τον κόσμο ; ...
Στό κέντρο ήταν ο δάσκαλος τού χωριού ...
Ας ψάξει όποιος μπορεί να θυμηθεί όλα αυτά τα πρόσωπα που έχουν φύγει έχοντας αποτυπώσει την πορεία τους σε μία φωτογραφία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου