Εὐχές ...

Ἡ κοινότητα Ἡλιοκάστρου,  ὁ πολιτιστικός σύλλογος "Εἱλεοί"  καί ἡ ποδοσφαιρική ὁμάδα "ΟΦΗ" ,  σᾶς εὒχονται καλά Χριστούγεννα καί εὐτυχισμένο το νέο ἒτος 2020 !

 

Γιορτάσαμε κι ἐφέτος τό ἂναμα τοῦ δέντρου...

Στις Ἀδέρες σήμερα...

Γιά μπαλώματα βεβαια ... Οἱ καλές ἐποχές γιά τήν Τοπική Αὐτοδιοίκησι ἒχουν περάσει χωρίς ἐπιστροφή ! Διότι σήμερα γίναμε "Εὐρωπαῖοι" ...
Τότε πού μᾶς εἶχαν κάνει νά πιστεύουμε ὃτι εἲμασταν φτωχοί, μέ λίγα χρήματα κάναμε μεγάλα ἒργα !
Σήμερα οἱ "Εὐρωπαϊκές"  τακτικές μιλᾶνε γιά ἑκατομύρια τα ὁποία δέν ἀφήνουν τίποτα...
Τότε, δηλαδή γύρω στό 1982  μέ 600.000 δρχ. περίπου φτιάξαμε ἀπό τό μηδέν αὐτό τό ἒργο !
Τήν μελέτη τήν ἒκανε ὁ Μωϋσῆς  ! Μ΄ἓναν χάρακα σημάδευε καί προχωροῦσε μέ τήν Μπουλντόζα του.. Καί ἐνδιέφερε τόν Μοϋσῆ να γίνει τό ἒργο καλό καί φτηνό διότι ἡ δουλειά του στηριζοταν στήν καλή του φήμη...
Ὁ ἲδιος, ἒκανε καί τήν παράκαμψι στόν δρόμο τῆς Τσουκαλιᾶς μέ τήν ὁποία ἀποφύγαμε τίς στροφές...
Άλλά,πέρα ἀπό την ἱστορία, ὁ δρόμος μᾶς ἒδωσε τήν εὐκαιρία νά ἀπολαύσουμε αὐτή τήν θαυμάσια φύσι...
Τό προτείνουμε στόν καθ΄ἓναν... Ἀξίζει !

28η Ὀκτωβρίου 2019...

Ἡ ἐλπίδα μας ...

Ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ δήμου...

Ὁ πρόεδρος τῆς τοπικῆς κοινότας

Ἡ ἐκπρόσωπος τοῦ Μέλλοντος

Ἡ ἐκπρόσωπος τῶν γονέων

Ὁ ἐκπρόσωπος τῆς ΕΛΔΥΚ

Ἡ ἐκπρόσωπος τοῦ πολιτιστικοῦ συλλόγου

Ὁ πανηγυρικός ἀπό τόν δάσκαλο

Ὁ ὡραῖος ἐπίλογος τῆς ἡμερας...

Νηπιαγωγεῖο, τέλος;...

Ἒκλεισε καί τό δικό μας, ὃπως άκριβῶς ἒκλεισαν καί κλείνουν κάθε χρόνο πολλά νηπιαγωγεῖα καί πολλά δημοτικά στήν "πατρίδα" μας !
Καί ὃταν κλείνει ἓνα νηπιαγωγεῖο, στέλνει το θλιβερό  μήνυμα ὃτι αὒριο θα ἀκολουθήσει καί τό δημοτικό ...
Καί ὃταν κλείσει καί τό δημοτικό, τετέλεσται  !!!...
Καί τό ἐρώτημα, εἶναι τυχαῖο πού κλείνουν ἀπανωτά στήν Ἑλλάδα νηπιαγωγεῖα, σχολεῖα καί στό τέλος καταντοῦν τά χωριά μας κενοτάφια πολυτελείας μέ εὐρύχωρα σαλόνια ἀλλά ἂδεια ἀπό ψυχές ;
Βέβαια, ἡ  συνειθισμένη πρακτική, εἶναι να χύνουμε δάκρυα πάνω στό πτῶμα καί να ἀπευθύνουμε παλικαρίστικα αἰτήματα στούς ἑκάστοτε παντοδύναμους ἐξουσιαστές, γιά να δώσουν λύσεις μέσα ἀπό διαδικασίες νεκραναστάσεων...
Ἒτσι μ αὐτόν τόν τρόπο, διατηροῦμε τα ἀγωνιστικά μας προσχήματα καί βάφουμε τίς προσωπίδες μας μέ χρώματα πόνου γιά να δείξουμε τίς κοινωνικές μας εὐαισθησίες...
Κατά τά ἆλλα,  τό αἲσθημα τῆς αὐτοκριτικῆς καί τῆς εὐθύνης τοῦ καθ΄ ἑνός γιά τήν συμβολή του σ΄αὐτό το καταστροφικό ἒργο,  πάει περίπατο...
Διότι τό νά ἒκλεινε ἓνα νηπιαγωγεῖο σ'ἓνα χωριό στήν Ἑλλάδα, θά ἦταν μέσα στά πλαίσια τῆς λογικῆς. ( Ἒκλεισε ἓνα ἐδῶ, ἂνοιξε ἂλλο ἀλλοῦ...).  Τό να κλείνουν ὃμως παντοῦ τό ἓνα μετά τό ἂλλο, δέν μπορεῖ να θεωρηθεῖ τυχαῖο...
Καί ἂν πεῖς τήν φράσι, τό να ἀδειάζουν ἀπό Ἑλληνόπουλα τά σχολεῖα ὃλα αὐτά τά χρόνια, δέν θα σοῦ τήν συγχωρήσει μία ὁμάδα πολιτικῶν "διανοουμένων" πού ἒχει τό πάνω σέ ὃλα τά πολιτικά πράγματα ὃλα αὐτά τά χρόνια καί κρατᾶ γερά τα προσωπεῖα τῆς "προοδευτικῆς" ἠθικῆς...
Διότι ὃλοι αὐτοί δέν εἶδαν οὒτε καταλαβαν ποτέ ὃτι ἡ Ἑλλαδική πολιτεία κτυπᾶ τόν ἱερό θεσμό τῆς οἰκογἐνειας ἐπί πολλές δεκαετίες καί σε πολλά μέτωπα. Ξεκινώντας ἀπό αὐτό τῆς δημόσιας διαπαιδαγωγήσεως μέσα ἀπό τίς τηλεοπτικές σαχλότητες καί φθάνοντας στό οἰκονομικό.
Ἒτσι, ἡ οἰκογένεια εἶναι μπερδεμένη. Ζοῦν οἱ γονεῖς συμπιεσμένοι μέσα σ'ἓνα περιβᾶλλον ἀπό φρικτἀ ψέματα μέ τά ὁποία πυροβολεῖται συνεχῶς μέσω τῶν καναλιῶν καί σ΄ἓνα διαρκῶς αὐξανόμενο οἰκονομικό ἀδιέξοδο τό ὁποῖο δέν εἶναι καθόλου τυχαῖο...
Ἡ ἲδια δύνη, παρασύρει σε μεγαλύτερο βαθμό καί τά παιδιά.
Ἂς πᾶμε λίγες  δεκαετίες πίσω, ξεκινώντας ἀπό τό οἰκονομικό.
Στήν περιοχή μας λειτουργοῦσαν τά μεταλλεῖα ἀλλά ἀπό τίς ἀρχές τῆς δεκαετίαε τοῦ 1970 , εἲχαμε  ἁλματώδη ξεκίνημα με τόν τουρισμό.
Αὐτό σημαίνει, καλά μεροκάματα καί ἂνοδο στό ἐπίπεδο τῆς ζωῆς μας.
Κτίζαμε σπίτια χωρίς να ὑποθηκευόμαστε  στίς τράπεζες διότι τήν οἰκοδομή δέν τήν ἐπιβάρυναν με φόρους ὃπως σήμερα.
Ἒτσι, συνέπεια αὐτῆς τῆς καταστάσεως ἦταν να δημιουργοῦνται οἰκογένειες καί να γεννῶντα παιδιά .
Μέχρι τό τέλος τοῦ 2000 στό δημοτικό μας φοιτουσαν ἀπό 70 μέχρι 80 μαθητές, ενῶ στό νήπιο, σημαντικά μεγάλος ἀριθμός.
Τί συνέβη στήν συνέχεια ;
Στό θέμα τῆς οἰκονομίας ἂρχισαν τα πράγματα να στριμώγνουν καί ὂχι τυχαῖα...
Δέν εἶναι τυχαῖο ὃτι στά παλαιά ξενοδοχεῖα με τούς χαμηλῆς οἰκονομικῆς δυνατότητας πελάτες, εἲχαμε ἀξιοπρεπῆ μεροκάματα, δωρεάν μεταφορά, φαγητό, καλούς ὃρους ἐργασίας καί  μία διάχυσι πλούτου ἀπό τούς τουρίστες στήν εὐρύτερη περιοχή, ἐνῶ σήμερα, παρα τό γεγονός ὃτι μέσα ἀπό τήν "ἀνάπτυξι"μέ τήν ὁποία μᾶς ἒπριξαν οἱ κυβερνήσεις ἦρθαν κεφάλαια καί πλούσιοι, τά μεροκάματα ἒπεσαν στά ὃρια τῆς ἀθλιότητας τήν ὁποία αὐξάνουν οἱ κυβερνήσεις με τίς πονηρές φορομπηκτικές τους πρακτικές.
Καί ὃταν ὁ νέος δέν μπορεῖ να συντηρήσει τόν ἑαυτόν του, πῶς θα δημιουργήσει οἰκογενεια;
Καί  ἂν κάπου δημιουργήσει οἰκογένεια, πῶς θά κάνει παιδιά ;
Καί σκέφτεσαι, ἆραγε δέν τό ξερουν αὐτό οἱ κυβερνήσεις ; Πῶς ἀπαντοῦν λοιπόν;
Ναί. Οἱ κυβερνήσεις ἀπαντοῦν μέ νόμους φωτογραφικούς πού ξεχωρίζουν τόν Ἓλληνα ἀκόμη καί στά ἐπιδόματα... Διότι ἒχουν πάρει ἐντολή ἀπό τά πραγματικά τους ἀφεντικά να προωθήσουν τήν δῆθεν "πολυπολιτισμική" πονηρή σαχλότητα...
Τά περιουσιακά στοιχεῖα τοῦ καθ' ἑνός πού ἀποτελοῦν τον ἱδρῶτα τῆς ζωῆς του, τόν ἐπιβαρυνουν μέχρι ἐξοντώσεως διότι πέρα ἀπό τήν αἰσχρή φορολόγησι ἡ ὁποία δέν ἀνταποκρίνεται καθόλου στήν οἰκονομική ἀπόδοσι, στεροῦν τούς Ἓλληνες ἀπό τά κοινωνικά ἐπιδόματα τά ὁποία καταλήγουν σέ ξένες  χῶρες.
Ἐπειδή ἒχω τήν αἲσθησι ὃτι ζῶ σε μίας χαλασμένη κοινωνία ἡ ὁποία τά ἀνέχεται ὃλα αὐτά καί ἐνδόμυχα θα χαροῦν πολλοί γιά τό κακό τοῦ ἂλλου ἐπειδή βέβαια τό ἒπαθε γιατί δέν εἶχε τήν ...ἐξυπνάδα τους , θά ἀναφέρω προσωπικό μου παράδειγμα.
Τό ἓνα ἀπό τά τέσσερα παιδιά μου  πού κάνει σκληρές προσπάθειες να γατζωθεῖ στήν πατρίδα του, ἡμιαπασχολούμενος καί με μεγάλες δυσκολίες, συγκέντρωσε με τά "ἀντικειμενικά" ὑποτίθεται κριτήρια, εἰσόδημα λέει 3600 Εὐρω ! Τό ὃτι ἒμεινε στό πατρικό σπίτι, ἦταν "εἰσόδημα" .Τό ὃτι εἶχε στήν κατοχή του ἓνα παλιό μικρό αὐτοκίνητο πού τοῦ εἶχαν χαρίσει, ἦταν "εἰσόδημα"!  Καί ἀφοῦ σε ὃλο αὐτό τό "εἰσόδημα" τό κράτος εἶχε πάρει τό μεγαλύτερο μερίδιο μέσα ἀπό τήν κάθε ἀγορά, ἦρθε καί τοῦ εἶπε, χρωστᾶς καί 80 Εὐρώ φόρο εἰσοδήματος  !!!!!!!!!
Καί δέν φθάνει αὐτό. Ὃταν ἦταν μετανάστης, ἂφησε ἐδῶ τό μηχανάκι του στό ὁποῖο πλήρωνε τά τέλη κυκλοφορίας ἀλλά ὂχι ἀσφάλεια διότι τότε δέν εἶχε ψηφιστεῖ ὁ νόμος. Μοῦ ἒκανε μία ἐξουσιοδότησι να παραδώσω ἂδεια καί πυνακίδες ἡ ὁποία δέν ἒγινε ἀποδεκτή ἀπό τήν ἐφορία γιά κάποιους λόγους γραφειοκρατίας καί ὂχι οὐσίας.
Ἒτσι, κατασχέθηκαν ἀπό τόν λογαριασμο τῆς μητέραςτου, 250 Εὐρώ πρόστιμο !
Ἡ πολιτεία λοιπόν πού ἀντί γιά προῖκα δίνει πλούσια πρόστιμα στούς  νέους, εἶναι προστυχη πολιτεία!
Καί ὃσοι ἀντί να καταγγέλλουν αὐτές τίς προστυχιές  χύνουν κροκοδύλεια δάκρυα γιά τό ἂδειασμα τῶν σχολείων μας, εἶναι ἀνάξιο καί να τούς ἀναφέρεις.
Ἀλλά ἂς πᾶμε καί πάρα κάτω για να δοῦμε ὃτι τό πρᾶγμα ἒχει πολύ φαΐ...
Ἒχει σχέσι μέ τό ἲδιο τό σύστημα τῆς ἐθνικῆς ἀπαιδείας...
Σέ κάποιες ἐποχές γιά να μπεῖ κάποιος στήν μέση παιδεία, ἦταν σπουδαῖο γεγονός.
Τά γυμνάσια λειτουγοῦσαν μέσα ἀπό κανόνες πειθαρχίας καί ἢθελε ἡ τότε πολιτεία μέσα ἀπό αὐτήν, να προβάλλουν κοινωνικά πρότυπα.
Ἂν καί κάποια πράγματα εἶχαν ἀνάγκη ἀπό βελτιώσεις, ἦρθε ἡ μεγάλη ἐπανάστασις μέ τήν μεγάλη μαζικότητα, μέ τήν ὑποβάθμισι τῆς ποιότητας, μέ τά ξέκωλα καί τίς ψεύτικες ἐλευθερίες...
Ἐδῶ κορόϊδευαν τούς νέους καί τούς γονεῖς ὃτι μέ τήν κατάργησι τῆς σχολικῆς ποδιᾶς, τά ἂτομα ἐλευθερόνωνταν.
Δέν τούς εἶπαν ὃμως ὃτι ἡ μόδα σημαίνει σκλαβιά... Μέχρι πού ἂργισαν πολλοί  να το καταλαβαίνουν διότι σκισμένα βρακιά καί τσιγάρα, πέρα ἀπό τήν πραγματική σκλαβιά, ἐπιβαρυναν δραματικά καί τούς οἰκογενειακούς προϋπολογισμούς.
Ἀλλά τό κακό δέν σταμάτησε ἐδῶ. Οἱ σχολικοί χῶροι ἀντί να γίνουν χῶροι σκέψεων, προβληματισμῶν, προσαρμογῆς στά παραγωγικά δεδομένα τοῦ τόπου καί να προωθηθεῖ ἡ συμμετοχή τῶν νέων πάνω σέ ὃλα τά κοινωνικά δρώμενα, ἒγιναν χῶροι ἐκμεταλλεύσεων τῶν παιδιῶν τά ὁποία ἒζησαν καί ζοῦν φρικτά ψέματα, ταλαιπωρίες καί ἂπιαστα ὂνειρα.
Θά παιδευτεῖ ὁ νέος μέ φροντιστήρια, ἂσκοπα μαθήματα, να μπεῖ σε μία κορεσμενη σχολή ἢ σέ μία ἀπό τήν πληθώρα τῶν φύρδην μείγδην, γιά νά πάρει ἓνα χαρτί διοίκησι ἐπιχειρήσεων γιά παάδειγμα καί στό τέλος με ὃλα αὐτά τά χαρτιά, νά γίνει ἓνας καλός καί ὑπάκουος σερβιτόρος πού θά βγάζει τόσα ὃσα με δυσκολία ἀρκοῦν γιά να συντηρήσει τόν ἑαυτόν του καί το μηχανάκι του...
Ὃλα αὐτά λοιπόν εἶναι τά βασικά αἲτια πού κλείνουν τά σχολεῖα μας !
Καί τίποτε δέν εἶναι τυχαῖο. Οὒτε οἱ σχεδιασμοί, οὒτε ἡ βλακεία ἢ ἡ ἀφέλεια αὐτῶν πού χειροκροτοῦν τό πλῆθος τῶν ἑνωμένων μέσα ἀπό τις παρατάξεις σχεδιαστῶν...
Ὃλοι αὐτοί, μαζί μέ τήν προγραμματισμένη μέσα ἀπό τήν ρηχότητα τοῦ ἀποδέκτη βλακεία,  ἑτοιμάζουν καί  τούς χώρους καί γιά τίς ὁρδές τῶν νέων ἐποίκων πού μᾶς ἀποστέλλονται...
Τό κατάλαβες φίλε πού τά ξέρεις ὃλα ;..
Το νηπιαγωγεῖο τοῦ χωριοῦ σου δέν ἒκλεισε... Ἁπλῶς ἑτοιμάζεται να κάνει ἀνακαίνησι καί να ὑποδεχτεῖ νέους, εἰσαγόμενους μαθητές ...

Ἓνας χῶρος με ἰδιαίτερη κοινή σημασία...

Ὃποιος ἒχει τήν περιέργεια να δεῖ  τί κοινό ἒχει μ'αὐτόν τόν χῶρο, πατάει   το βελάκι ἐδῶ...

Μία γιορτή που τιμᾶ ἰδιαίτερα ὁ λαός μας...

Τιμήσαμε σήμερα τόν τοσο ἀγαπητό ἃγιο τῆς Χριστιανοσύνης. Τόν Ἃγιο Φανούριο.
Εἶναι φωτογραφία ἀπό ἓνα ταπεινό καί γεμᾶτο Ἑλλάδα ἐκκλησάκι στό Κρανίδι, ἀφιερωμένο στόν ἒν λόγωἋγιο.
Οἱ ἂνθρωποι ὃταν χάνουν τόν δρόμο τῆς ζωῆς των ἢ ὃταν χάνουν πολύτιμα ἀντικείμενα, ἐπικαλοῦνται τό ὂνομά του καί τήν βοήθειά του τήν ὁποία σύμφωνα με τήν πίστι τους αὐτός τούς τά φανερώνει.
Στά ἀρχαία χρόνια, οἱ θεοί εἶχαν ἀνάλογες ἰδιότητες.
Διαβαζα στήν Ὁδύσσεια γιά τόν γέροντα θαλασσινό πού κατοικοῦσε στά βάθη τῆς θάλασσας τόν ὁποῖο ἐπικαλέστηκε ὁ Ὁδυσσέας σε κάποια τρικυμία καί ἒλαβε τήν βοήθειά του .
Τό ἲδιο ὃπως οἱ σύγχρονοι θαλασσινοί ἐπικαλοῦνται τόν Ἃγιο Νικόλα καί λαμβάνουν τήν βοήθειά του.
Βέβαια ἡ σύγχρονη "κουλτοῦρα" πού ἒχει διασφαλίσει τήν ἐπιβίωσί της πάνω στίς θυσίες τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων, ἀντί να σέβεται τήν πίστι τους ὃλα αὐτά τά λοιδωρεῖ !
Ἐμεῖς οἱ παρακατιανοί, ἂς κρατήσουμε τίς ἰδιότητες πού παραμένουν οἱ ἲδιες ἀπό τά ἀρχαία χρόνια καί ἂς μήν μᾶς βασανίζει ποιός εἶναι ὁ Θεός τῆς ἀλήθειας...
Εἶναι αὐτός πού ἐκφραζεται ποιο τέλεια μέσα ἀπό τίς ψυχές μας.
Ἂς σκεφτοῦμε , τώρα τόν δεκαπενταύγουστο πού βγαίνουν τά φιδάκια τῆς Παναγίας στό νησί τῆς Κεφαλονιᾶς, τά ἲδια φιδάκια πού κοσμοῦσαν τήν ἀσπίδα καί τά ροῦχα τῆς Ἀθηνᾶς.
Ὁ Ὁδυσσέας, ἒνοιωθε τήν Θεά να τόν βοηθᾶ παντοῦ ! Αὐτή βοήθησε τον γυιό του τόν Λαέρτη στό ταξίδι πού ἒκανε στήν Πύλο καί στήν Σπάρτη γιά να μάθει γιά τόν πατέρα του. 
Οἱ ἁγωνιστές τῆς Ἀλβανίας, ἒνοιωθαν τήν ἀνάσα τῆς Παναγίας. 
Καί ὃλα αὐτά ὂχι γιά νά ἐφησυχάζουμε ἀπέναντι στίς ἐπίσημες γραμμές τῆς σημερινῆς ἐκκλησίας πού ὑπνώττει τούς πιστούς με τήν ἰδέα ὃτι οἱ Ἃγιοι θά δώσουν λύσεις στά τεράστια καί ἐξωφρενικά ἂδικα προβλήματα πού ἀντιμετωπίζει ὁ λαός μας!!!
Λύσεις θά δώσει ἡ μοναδική ἀρχή πού ἒλεγαν οἱ παλαιοί :
Δηλαδή, σύν Ἀθηνᾶ καί χεῖρα κίνει...

Ἡ ὁρκωμοσία .

Ἒγινε χθές στίς 7,30 μμ στήν αἲθουσα τελετῶν στό ΓΕΛ Κρανιδίου, μέ πολύ μεγάλη συμμετοχή συνδημοτῶν ἀπό ὃλη τήν περιοχή.
Ὁρκίστηκαν καί τά μέλη τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου Ἡλιοκάστρου.
Ἂς εὐχηθοῦμε καλές προσπάθειες καί ζωντανή συμμετοχή τῶν πολιτῶν στά προβλήματά τους πού ἒχουν σχέσι με τά ζωτικά δικαιώματα γιά ἐπιβίωσι καί γιά ποιότητα ζωῆς των.
(Πλουσιώτερο φωτογραφικό ὑλικό θά ἒχουμε στίς διαδικασίες τῶν δραστηριοτήτων μας, διότι δέν εἲχαμε τά μεσα γιά ἂφθονες λεπομέρειες...)

Γιορτή τρύγου 2019

Παλαιά, βιώναμε τόν τρύγο στήν πράξι καί δέν εἲχαμε εἰδικές γιορτές, διότι ἡ καθημερινότητα τῶν ἀνθρώπων ἦταν πᾶντα μία γιορτή.
Τήν βιώναμε εἰδικά ἐμεῖς πού τότε  εἲμασταν παιδιά.
Ἠχοῦν ἀκόμη ζωντανά στά αὐτιά μας οἱ θόρυβοι ἀπό τούς τενεκέδες πού κτυποῦσαν οἱ γριές ἰδίως γιά να κυνηγήσουν τούς κλέφτες σπουργίτες καί ἐπειδή αὐτές ἀνελάμβαναν τἰς ποιό ἁπλές ἐργασίες.
Θυμᾶμαι τήν γριά Μαγκούφα ὃπως τήν ἒλεγαν, νά βγαίνει ἀπό τήν καλύβα της καί να κυνηγᾶ τά ἀτίθασα κλεφτοπούλια.
Θυμᾶμαι, νά ἒχει μετακομίσει αὐτή τἠν ἐποχή το μισό χωριό στίς καλῦβες πού ἒφτιαχναν στ'  ἀμπέλια, ἰδίως ἀπό ντοῦσκα γιά να καλύπτονται αὐτούς τούς μῆνες.
Καί οἱ ἂνθρωποι τί ἒκαναν τά βράδια μέσα σ'αὐτὀ τό ἁπλό φυσικό περιβᾶλον πού δέν τούς παρεῖχε οὒτε ψυγεῖα, οὒτε τηλεοράσεις, οὒτε ραδιόφωνα ἀκόμη ;
Μεταξύ τους συζητοῦσαν καί βίωναν ποιό ἀλληλλέγυα τά προβλήματά τους .
Δέν τούς βασάνιζε τό ὃτι δέν εἶχαν τοστάκι τἀ παιδιά τους διότι αὐτὀ δέν μποροῦσε να παρουσιαστεῖ οὒτε στήν φαντασία τους ...
Αὐτά ἀντί γιά να σημερινά σμαρτφόνς,κρατοῦσαν μία φέτα ψωμί μέ ζάχαρη καί αὐτό ἀντανακλοῦσε τοῦ κόσμου τήν ἱκανοποίησι καί εὐτυχία  στό πρόσωπό τους.
Καί τό σπουδαιότερο, ὑπῆρχαν παιδιά !
Πολλά παιδιά πού γέμιζαν με χαρές τήν ἀτμόσφαιρα, ἒδιναν ζωή καί ἐλπίδες στήν κοινωνία.
Παιδιά πού παίζαμε ξυπολύτα τά καλοκαίρια καί πού τά πόδια μας εἶχαν γίνει ἀδιαπέραστα ἀπό πέτρες καί ἀγκάθια.
Θυμᾶμαι προσωπικά το μεγάλο πρόβλημα πού εἶχαν  μαζί μου οἱ γονεῖς μου  κάθε φθινόπωρο πού οἱ πατοῦσες μου ἀρνοῦνταν να μποῦν μέσα σέ ὑποδήματα, διότι αὐτἀ εἶχαν μείνει σταθερά, ἐνὼ αὐτἐς, μέ τήν ἂνεση τῆς ἐλευθερίας τους, εἶχαν πάρει ἐπαναστατικές διαστἀσεις...
Ἒτσι κάποια στιγμή ἀφοῦ δἐν ἒπιασε ἡ πειθώ ἀπό τόν πατέρα μου γιά να τά φορέσω  μετά ἀπό κάποιο δυνατό πρωτοβρόχι, άκολούθησε ἡ βἰα, τήν ὁποία ἀντιμετώπισα μέ τήν ἱκανότητα μου νά ἑλιχθῶ τρέχοντας στίς λάσπες καί στά ἀγκάθια  καί ἡ ὁποία, δέν κατάφερε να μοῦ ἀφήσει ψυχολογικά προβλήματα...
Βλέπεις, τά σημερινά  παιδιά, μαζί με τά σμαρτφονς, τά τοστ, ὃλα τά καλά, ἀπέκτησαν καί πολλά ψυχολογικά... Ἲσως οἱ πολλές τρύπες στά βρακιά, λόγω τῆς μόδας, να εὐθύνονται πού ἂφησαν διόδους γιά νά εἰσχορήσουν ...
Αὐτά ἦσαν τά παιδικά μας χρόνια !
Τότε πού θεωρούσαμε χαρά να μποῦμε στούς λινούς πού ὑπῆρχαν σε κάθε γειτονιά καί να πατάμε τά σταφύλια τέτοια ἐποχή.
Ἀλλά, ἂς πᾶμε καί πολύ παλαιότερα. Σέ χρόνους τοῦ ἱστορικοῦ παρελθόντος καί τῆς μυθολογίας παλαιότερα.
Πρίν ἀπό τήν ἱστορική ἐποχή, ὑπῆρξε ἡ μυθολογική . Αὐτή, δέν ἒχει σχέσι μέ τά σημερινά παραμύθια ἀλλά ἀντανακλᾶ πραγματική ἱστορία ἡ ὁποία μέσα στόν χρόνο, ἀποκρυσταλώθηκε ὡς μῦθος καί ἒτσι μεταδίδεται ποιό εὐχάριστα καί ἀποτελεσματικά στίς γενιές τῶν ἀνθρώπων .
Μῦθος, στήν Ἑλληνική μας γλῶσσα, σημαίνει λόγος. Δηλαδή ἡ λογική, ἡ πραγματικότητα.
Θα δοῦμε ἐδῶ ὃτι ξεκινῶντας ἀπό μία ἁπλῆ ἀναφορά στίς σύγχρονες γιορτές τοῦ τρύγου καί ἐξετάζοντας τίς ρίζες τους ποῦ μπορεῖ νά φθάσουμε...
Τό θέμα εἶναι, κατά πόσον ἡ παιδεία μας μᾶς ἒδωσε τούς τρόπους να ἀποκρυπτογραφήσουμε αὐτήν τἠν πραγματικότητα τοῦ μύθου καί να δεχτοῦμε τά ζωτικά του μηνύματα;
Αὐτἀ ἀποκαλύπτουν τήν ἱστορία τοῦ κόσμου, τα ἀνεβοκατεβάσματα τοῦ πολιτισμοῦ, τίς γνώσεις πού σε βοηθοῦν να προσδιορίσεις σωστά τήν γήινη πορεία σου, να διασφαλίσεις τήν συνέχεια σου, να κάνεις τήν ζωή σου ἁπλῆ καί ἀνθρὠπινη , νά σκέφτεσαι γιά παράδειγμα σήμερα, ὃτι ἐκτοξέυτηκε ἰλιγγιωδῶς ὁ τεχνικός πολιτισμός στά ὓψη, ἐνῶ ἡ ἀνθρώπινη συμπεριφορά καί ἠθική πού καθορίζει τήν χρῆσι αὐτῶν τῶν δυνάμεων, πορεύεται ἀντιστρόφως ἀνάλογα, σε σημεῖο πού να θεωροῦμε ὃτι ἡ ἐποχή πού περιγράψαμε κατα τήν ὁποία κυκλοφορούσαμε ξυπόλητοι, ἦταν ὁ πραγματικός παράδεισος.
Ἂς κρατᾶμε στήν συνείδησί μας ὃτι τίς τεράστιες δυνάμεις τοῦ τεχνικοῦ πολιτισμοῦ τίς κρατοῦν στά χέρια τους ἂνθρωποι πού δέν ἒχουν καμία σχέσι μέ ήθικές ἀξίες...
Ἓνα μεγάλο ὂνομα τῆς μυθολογίας μας πού ἒχει ἰδιαίτερη σχέσι μέ τήν ἂμπελο ἐδῶ, ἦταν καί ὁ Διόνυσος ,τόν ὁποῖον οἱ ἀρχαίοι ὀνόμασαν θεό.
Ἐπειδή τό θέμα τῶν θεῶν ἀποτελεῖ μεγάλη ἱστορία πού ἀπαιτεῖ πολύ χρόνο γιἀ συζήτηση, ἂς τὀ παρακάμψουμε χωρις σχόλια καί κριτικές καί ἂς σταθοῦμε στήν μεγάλη αὐτή προσωπικότητα ἡ ὁποία κατα τούς ἱστορικούς ἧταν ἓνας Ἀλέξανδρος τῆς πρίν ἀπό χιλιάδες χρόνια ἐποχῆς του. Αὐτός, εξεστράτευσε στήν Ἀσία καί ἒδωσε καί ἐκεῖ τά φῶτα τοῦ πολιτισμοῦ , γεγονός πού σήμερα καθημερινά  περισσότερο ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τήν ἀρχαιολογία.
Ἐπειδή τό ἒργο του ἦταν τεράστιο ἐντάχθηκε ἀπό τις λαϊκές παραδόσεις στό γέννος τῶν Τιτάνων, κατι δηλαδή πάρα πάνω ἀπό τούς θεούς τοῦ Ὀλύμπου.
Ὡς μεγάλο καί σεβαστό ὂνομα στήν Ἑλλάδα, μαζί με τίς πολλές ἰδιότητες, τιμήθηκε καί ὡς θεός τῆς ἀμπέλου διότι δίδαξε στούς ἀνθρὠπους τήν τεχνη τῆς οἰνοποιίας .
Ἒτσι, ὀργανώθηκαν μεγάλες γιορτές πρός τιμή του.
Τά λίναια, τά μικρά καί μεγάλα Διονύσεια.
Τἰ σημαίνει λίναια ; Εἶναι ὁ λινός, πανάρχαια λέξις πού τήν χρησιμοποιοῦμε καί σήμερα.
Στά λίναια λοιπόν, στίς γιορτές τοῦ τρύγου τῆς ἐποχῆς, οἱ ἂνθρωποι ἦσαν εὒθυμοι, τραγουδοῦσαν ὠδές πρός τόν θεό ντυμένοι με δέρματα τραγου καί ἀπό αὐτές τίς ὠδές βγῆκε ἡ τραγωδία !
Οἱ σάτειροι,ἦσαν συνοδοί τοῦ θεοῦ. Εἶχαν εἰδική μορφή πού προκαλοῦσε γέλοιο καί εὐθυμία καί ἀπό αὐτή τήν ἐκδήλωσι, προέκυψε τό σατειρικό δρᾶμα.
Μέσα στήν εὐθυμία δέν ἂφηναν τήν κάθε ἐξουσία να ἡσυχάζει καί τήν ἒλουζαν με τά ἀνάλογα σχόλια.
Εἶναι μερικά ἀπό τά πάρα πολλά πού μποροῦμε να βγάλουμε ἀπό τόν συνδυασμό μύθου, ἱστορίας καί παρόντος .
Ἓνα παρόν ομως ὂχι εὐχἀριστο σἐ ὃλα τά ἐπίπεδα. Ξεκινώντας ἀπό τό γεγονός ὃτι ἡ ἀμπελουργία φθίνει δραματικά στό χωριό με ἀποτέλεσμα οἱ γιορτές μας νά περάσουν σιγά σιγά στὀν μῦθο, ἀνάλογα με το προηγούμενο παράδειγμα. Συνέχεια εἶναι ἡ δραματική πρόοδος στήν ἐρήμωσι τοῦ οἰκισμοῦ μας διότι τό ἓνα, ἐπιδρᾶ στό ἂλλο.
Ἂς κρατήσουμε λοιπόν μέσα ἀπό αὐτό τό ἀντιπροσωπευτικό γιἀ ὃλη τήν χώρα μας γεγονός, ἓναν πόνο καί μία βαθιά θλῖψι ...
Αὐτή εἶναι ἡ Ἑλλάδα πού δέν ἀγαπήσαμε ! Διότι πατρίδα, δέν εἶναι ἁπλᾶ ἡ σημαῖα  μας, ὃσο εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ διπλανοῦ μας, αὐτοῦ πού σήμερα περιφρονήσαμε, ἰσοπεδώσαμε, προδώσαμε,  τόν ἀντιμετωπήσαμε μέσα άπό τίς  χειρότερες μορφές ἀνθρώπινης ψυχοπάθειας, ὃπως εἶναι ἡ ζήλεια καί ὑπεροψία,  πού ὂχι μόνον δέν ἀκούσαμε τήν κραυγή τῆς ἀγωνίας του ἀλλά άδιαφορήσαμε  γιά τά παθήματα του, ὃλα αὐτἀ,  ἐπειδή παρασυρμενοι ἀπό τά ἐφήμερα καί τίς Σειρῆνες τους, θεωρήσαμε ὁ καθ'ἓνας τἀ γνωρίζει ὃλα, ὃτι οἱ αἰῶνες ἐγκυμονοῦσαν  τήν δική μας θλιβερή παρουσία καί μόνον.
Αὐτή ἡ πορεία μέσα στήν διαρκῆ μοναξιά, ἀποδεικνύει σήμερα και τίς συνέπειες της. Τίς βιώνουμε μέσα στά μεγάλα  κοινωνικά καί ἠθικά ἀδιέξοδα πού αὐξάνονται  δραματικἀ καί ἀπό τά ἀγένητα παιδιά μας...
Ἂς διαψεύσουμε λοιπόν αὐτήν τήν πραγματικότητα, κάνοντας δραστικά στροφή σε κάθε βῆμα τῆς ζωῆς μας καί εἰδικά μέσα ἀπό κάθε συναναστροφή μας ἡ ὁποία ἀποδεικνύει πάντα ὃτι δέν χάθηκε ἀπό τά βάθη τῆς συλλογικῆς μας συνειδήσεως ἡ ἒννοια τῆς συλλογικότητας πού τόσο ὑποχθόνια πολεμήθηκε.
Αὐτή ἡ συλλογικότητα βιώθηκε καί μέσα ἀπό αὐτό τό πανηγῆρι σέ ὃλη του τήν ἒκτασι. Ἀπό τήν ὀργάνωσί του μέχρι καί τόν λαό πού συμετεῖχε στό γλέντι.
Αὐτή δεἰχνει ὃτι ἒχει βαθιές ρίζες.  Καί μᾶς χρειάζεται πάρα πολύ καί σε ὃλα τά πεδία,εἰδικά σήμερα ὃ,που  τό κοινωνικό, τό ἐθνικό καί τό παγκόσμιο βαρομετρικό βρίσκονται  πολύ χαμηλά !!!...

Θά μᾶς φᾶνε καί τα τσακάλια !!!

Τά δύο δῶρα πού μᾶς ἒφεραν οἱ "οἰκολόγοι"....

Ναι συνέβη κι αὐτό !!! Ἐπίθεσι ἀπό τσακάλια εἲχαμε στα πρόβατα συμπολίτη μας την προχθεσινή νύχτα ὃ,που τούς ἂνοιξαν τόν λαιμό και στην συνέχεια ἒφαγαν τα σωθικά τους !
Και αὐτό ὂχι μακριά, ἀλλά μέσα στο χωριό ! Στον Λόγγο !
Γι'αὐτό εἶχαν ἀναστατωθεῖ την νύχτα ὃλα τα σκυλιά τοῦ χωριοῦ !
Συζητώντας σήμερα μαθαίνουμε ἀπό συγχωριανούς μας ὃτι ἐδῶ και πολύ καιρό ἀκούγονται τά νυχτερινά οὐρλιαχτά τῶν ἂγριων αὐτῶν ζώων πού εἶχαν ἐξαφανιστεῖ ἐδῶ και πολλές δεκαετίες και πού κάποιοι φρόντισαν στα πλαίσια τῶν ἀρρωστημένων τους ἰδεοληψιῶν να ξαναφέρουν στην περιοχή μας.
Ἒφεραν και ἀγριογούρουνα τά ὁποῖα δεν ὑπῆρχαν στήν Πελοπόννησο τουλάχιστον για  ἑκατονταετίες, χωρίς να λογαριάσουν τίς συνέπειες πού θα ὑπάρξουν στις ἀγροτικές καλλιέργειες και στην ἀσφάλεια τῶν ἀνθρώπων ἀπό την ὑπεραύξησι τοῦ εἲδους πού σύντομα θα προκύψει !
Ὃποιος θέλει λοιπόν κάνει ὃ,τι θέλει σ'αὐτήν ἐδῶ τήν χώρα !
Μπορεῖ να το παίζει ἀπό ἀνθρωπιστής με αὐστηρά σκοτεινά κατευθυνόμενου ὁρίζοντα ἀνθώπινες εὐαισθησίες, μέχρι "οἰκολόγος" πού να σπέρνει λύκους, τσακάλια, φίδια και κάθε ἂγριο στοιχεῖο πού οἱ ἂνθρωποι πάλεψαν για χιλιάδες χρόνια νά ἀπαλαγοῦν ἀπό αὐτά.
Ὁ Ἡρακλῆς ἀπάλλαξε την Πελοπόννησο ἀπό τά τελευταῖα λιοντάρια πρίν τρεῖς περίπου χιλιετίες, ἐνῶ οἱ γονεῖς μας και οἱ παπποῦδες μας την ἀπάλλαξαν ἀπό τούς λύκους και τά τσακάλια!
Ὃλα αὐτά γιά να ἒρθει μία παρέα ἀνθώπων πού δεν μόχθησαν στήν ζωή τους και πού δεν ξέρουμε ἀπό πού σιτίζονται για να μᾶς τά ξαναφέρουν ! ...
Καιρός εἶναι να μᾶς φέρουν και κόμπρες ἀπό την Ἀσία τίς ὁποῖες δεν γνώρισαν οἱ περιοχές μας στα ἱστορικά τουλάχιστον χρόνια.

Ἐπειδή ἡ διαστροφή, ὃλα τά ἒχει μέσα στις προδιαγραφές της... Ἂς μην ἀποκλείουμε καί αὐτό...

Μέ λαμπρότητα ἑορτάσαμε κι' ἐφέτος τήν τοπική μας ἑορτή Πέτρου καί Παὐλου.

Μετά ἀπό πολλές δεκαετίες, γιορτάσαμε πάλι τούς Ἁγίους Πᾶντες

Σέ μία πλήρως ἀνακαινισμένη ἐκκλησία τοῦ ὁποίου ἒργου τον συντονισμό εἶχε ἡ οἰκογένεια πού κληρονόμησε τήν διαχείρησι στο σχεδόν ἐρρειπωμένο ἐκκλησάκι, ἀπό τον παλιό κτίτορα τον Κυριᾶκο Ἡλία ἢ Λουλοδάκη ὃπως τόν ἀποκαλοῦσαν. 

Οἱ προσφορές τῶν ἐπαγγελματιῶν σε ὑλικά και προσωπική ἐργασία, ἦσαν εντυπωσιακές!

Στην Θεία λειτουργία ὁ ακούραστος Παπα Νικόλας...

Ζήσαμε μία εὐχάριστη ἡμέρα μέσα σ'ἓνα τοπεῖο γραφικό, με ἐξαιρετική θέα, πού το δρόσιζε εὐχάριστα το βοριαδάκι και στο τέλος γλύκανε ἡ μεγάλη προσφορά σέ ἂρτους καί γλυκά ...

Εἲχαμε μία ἂριστη ρύθμισι τοῦ κυκλοφορικοῦ και τῆς σταθμεύσεως...

Στο δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς με την ἐξαιρετική θέα...

Καί ἀφήσαμε ὡς νοσταλγικό ἐπίλογο αὐτήν τήν παλιά ἀσπρόμαυρη φωτογραφία.... Εἶναι 

ἀριστερά ὁ Μπαρμπα Κυριᾶκος ὁ Ἡλίας μαζί με τον φίλο και γείτονά του Γεώργιο Μίζη ἢ Μπλατσάρα στην ἡμέρα τῶν ἐγκαινείων τοῦ ναοῦ, τότε, γύρω στο 1955, στο σπίτι τοῦ πρώτου στα Περιβόλια...

Ἂν και ἢμουν μικρός, θυμᾶμαι καλά αυτήν την ἡμέρα ὃπως θυμᾶμαι και τον Δεσπότη πού εἶχε ἒρθει στα ἐγκαίνεια...

Kωνσταντίνου καί Ἑλένης σήμερα...

Μία πανέμορφη 

ἡμέρα  στον Ἃγιο Ἐπιφάνειο . Λειτούργησε ὁ παπα Γιάννης ὁ Σαρρῆς ἀπό την Ἑρμιόνη . Και ἀρκετός κόσμος ἀπό τά δύο χωριά παρευρέθηκαν μέσα σ'αὐτό το μαγευτικό περιβᾶλλον πού συνδυάζει την ἱερότητα τῆς ἡμέρας με την  μαγεία τῆς φύσεως. Οἱ φωτογραφίες κάτω ἀπό τίς καρυδιές εἶναι εἰδυλλιακές με τίς κυρίες νά δείχνουν ὃτι το ἀπολαμβάνουν...
Βέβαια, ὁ φακός ἀδικεῖ πάντα τήν γυναικεία ὀμορφιά καί αὐτό ἀποτελεῖ μεγάλο πρόβλημα γιά ὃποιον τολμᾶ να φωτογραφεῖ...
Πάρα κάτω, ὁ κυρ Παναγιώτης με το μουστάκι, δεν κρύβει την ὑπερηφάνεια του για την ἐνεργό μαστοριά του στο κτίσιμο τῆς ἐκκλησίας...
Αὐτός δέν ἒχει πρόβλημα με τήν φωτογένεια διότι τοῦ ἀρκεῖ ἡ μεγαλοπρέπεια τοῦ μουστακιοῦ...
Πλούσιες εἶναι οἱ προσφορές ἀπό ἂρτους, γλυκά και σπιτικά ποτά πού προσέφεραν οἱ γυναῖκες.
Ἀλλά πέρα ἀπ' ὃλα, ἦταν και ἡμέρα μνήμης γι'αὐτούς πού πέρασαν στην ἂλλη ὂχθη και τούς ὁποίους δεν πρέπει ποτέ να ξεχνᾶμε για να σκεφτώμαστε πᾶντα την ἱερή σκοπιμότητα τῆς σύντομης πορείας μας ἀπό αὐτό τον κόσμο...