Αὐτό εἶναι ἓνα ἀπό τά τελευταία μαγγανοπήγαδα πού ἒχει κρυφτεῖ προσπαθώντας νά ἀντισταθεῖ στήν μανία τῶν ἐξελήξεων...
Στίς παλαιότερες γενιές, αὐτό μᾶς φαίνεται σάν ὂνειρο μέ τό ὁποῖο ζήσαμε στά παιδικά μας χρόνια...
Στήν πάρα κάτω εἰκόνα, σήμερα ποτίζουμε τήν πατάτα πατώντας ἓνα κουμπί, ἐνῶ ἐχθές ποτίζαμε με το μαγγάνι πού ἒσερναν τά ἂλογα, με ὑπομονή ζῶα καί ἂνθρωποι ὃλη τήν ἡμέρα !
Καί ὓστερα, ἦρθε ἡ ἐξέληξις...
Ἐκεῖ πού εἲχαμε το μαγγάνι, μπῆκε ἡ Μαρκότση...
Τό πότισμα ποιο γρήγορο, χρειάζονταν κανονικά δύο τσάπες γιά να προλάβουν τό νερο...
 | ||
| Ἐδῶ, ἓνα ἀπο τά παλαιότερα πηγάδια. Το πηγάδι τῆς Σταείλιας τοῦ ὁποίου ἡ ἱστορία χάνεται μέσα στούς αἰῶνες. |
 | |
| Ἒτσι ποτίζουμε σήμερα τήν πατάτα... μέ ἓνα κουμπί καί ἀπολαμβάνουμε καί τό θέαμα τοῦ νεροῦ... Κάθε ἐξέληξις, ἒχει δυστυχῶς ὡς κύριο στοιχεῖο τήν ἀχορτασιά καί δέν ξέρουμε ποιό θά εἶναι το τέρμα της... |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου