...πάλι μαζί !!!
Σήμερα τῆς Ἀγίας Βαρβάρας στό Μεταλλεῖο.
Εἰκόνες γνώριμες μέ τούς γνωστούς προσκυνητές πού ἒρχονται κάθε χρόνο ἀπό τίς γύρω περιοχές.
Εἲδαμε πάλι τόν Λευτέρη τόν καπετάνιο ἀπό τό Πορτοχέλι με τήν οἰκογένειά του, τόν Γιῶργο ἀπό τό Ἂργος πού ἦσαν οἱ ποιό μακρινοί καί χαρήκαμε πού ἒδωσε ὁ Θεός νά ἒχουμε τήν ὑγεία μας καί νά ξαναβρεθοῦμε.
Ἱερούργησε ὁ ἐκλεκτός καί σεβάσμιος ἱερέας ἀπό τήν Ἑρμιόνη ὁ παπά Γιάννης ὁ Σαρρῆς, ἐνῶ ἒψαλαν ὁ Παναγιώτης ὁ Δημαράκης με τόν Γιάννη τόν παλιό ὑπάλληλο τοῦ ΟΤΕ ἀπό τήν Ἑρμιόνη .
Θυμήθηκε στήν ὁμιλία του ὁ Παππᾶς τήν παλιά ἐποχή πού ἒρχονταν ἐργάτες ἀπό τήν Ἑρμιόνη καί δούλευαν μέσα στίς στοές, τήν ὁποία σύγκρινε μέ τό σήμερα πού οἱ εὐκολίες τῆς ζωῆς ἀντί να δώσουν λύσεις, δημιούργησαν πραγματικά κοινωνικά καί ἠθικά ἀδιέξοδα.
Μέ τό πέρας τῆς λειτουργίας, μέ πλησίασαν γυναῖκες οἱ ὁποῖες ἐξέφρασαν τήν ἀγωνία τους γιά νά μήν διαλυθεῖ ὁ πολιτιστικός μας σύλλογος καί αὐτό εἶναι ἓνα μήνυμα αἰσιοδοξίας.
Συζητήσαμε καί μιλήσαμε γιά τα παλιά.
Φθάνοντας στά χαλάσματα, τούς θύμισα εἰκόνες ἀπό τό παρελθόν , τότε πού τό χωριό εἶχε ζωή.
Τότε πού μαθητής ἀκόμη τοῦ δημοτικοῦ, πήγαινα στά Μεταλλεῖα μέ τό ἂλογο καί πωλοῦσα ντομάτες καί ἀγγουράκια .
Φθάνοντας σ'αὐτό τό σπίτι πού εἶναι σήμερα χάλασμα καί βρίσκεται δεξιά ὃπως ἀνεβαίνουμε στήν ἐκκλησία, ἒμενε μία οίκογένεια με πολλά παιδιά. Τό σπίτι αὐτό, ἰδιαίτερα τό ἀγαποῦσα καί δέν τό ξέχασα γιατί ἐκεῖ πᾶντα πωλοῦσα τα περισσότερα...
Θυμᾶμαι συχνά τόν Παναγιώτη Παπαμιχαήλ τόν παλιό ταχυδρόμο με τό ἂσπρο ἂλογο, πού ἒφερνε τα γράμματα καί στό Μεταλλεῖο, τόν ὁποῖο συναντοῦσα στόν δρόμο καί πηγαίναμε μαζί...
Ἀναμνήσεις πού χάνονται στό ὁρίζοντα μαζί μας... Γιατί κάθε χρόνο ὃλο καί περισσότερο ἀραιώνουμε...
Τό καταλάβαμε ;..
Ἆραγε, ἀφήσαμε νέους στούς ὁποίους να παραδώσουμε τίς σκυτάλες γιά να πᾶνε τόν ἀγῶνα μακρύτερα ;...
Ἐδῶ τό ἐρώτημα πού πρέπει να μᾶς ἀπασχολήσει ὃλους, πού μέσω τῶν ζωντανῶν συνεύρεσεων, ἀσχέτως ἡλικίας, νά δώσουμε τίς πρέπουσες ἀπαντήσεις ...
Οἱ πολιτιστικοί σύλλογοι δέν εἶναι μόνον γιά να συγκεντρώνουν χαϊμαλιά καί να κάνουν πανηγύρια...
Σήμερα τῆς Ἀγίας Βαρβάρας στό Μεταλλεῖο.
Εἰκόνες γνώριμες μέ τούς γνωστούς προσκυνητές πού ἒρχονται κάθε χρόνο ἀπό τίς γύρω περιοχές.
Εἲδαμε πάλι τόν Λευτέρη τόν καπετάνιο ἀπό τό Πορτοχέλι με τήν οἰκογένειά του, τόν Γιῶργο ἀπό τό Ἂργος πού ἦσαν οἱ ποιό μακρινοί καί χαρήκαμε πού ἒδωσε ὁ Θεός νά ἒχουμε τήν ὑγεία μας καί νά ξαναβρεθοῦμε.
Ἱερούργησε ὁ ἐκλεκτός καί σεβάσμιος ἱερέας ἀπό τήν Ἑρμιόνη ὁ παπά Γιάννης ὁ Σαρρῆς, ἐνῶ ἒψαλαν ὁ Παναγιώτης ὁ Δημαράκης με τόν Γιάννη τόν παλιό ὑπάλληλο τοῦ ΟΤΕ ἀπό τήν Ἑρμιόνη .
Θυμήθηκε στήν ὁμιλία του ὁ Παππᾶς τήν παλιά ἐποχή πού ἒρχονταν ἐργάτες ἀπό τήν Ἑρμιόνη καί δούλευαν μέσα στίς στοές, τήν ὁποία σύγκρινε μέ τό σήμερα πού οἱ εὐκολίες τῆς ζωῆς ἀντί να δώσουν λύσεις, δημιούργησαν πραγματικά κοινωνικά καί ἠθικά ἀδιέξοδα.
Μέ τό πέρας τῆς λειτουργίας, μέ πλησίασαν γυναῖκες οἱ ὁποῖες ἐξέφρασαν τήν ἀγωνία τους γιά νά μήν διαλυθεῖ ὁ πολιτιστικός μας σύλλογος καί αὐτό εἶναι ἓνα μήνυμα αἰσιοδοξίας.
Συζητήσαμε καί μιλήσαμε γιά τα παλιά.
Φθάνοντας στά χαλάσματα, τούς θύμισα εἰκόνες ἀπό τό παρελθόν , τότε πού τό χωριό εἶχε ζωή.
Τότε πού μαθητής ἀκόμη τοῦ δημοτικοῦ, πήγαινα στά Μεταλλεῖα μέ τό ἂλογο καί πωλοῦσα ντομάτες καί ἀγγουράκια .
Φθάνοντας σ'αὐτό τό σπίτι πού εἶναι σήμερα χάλασμα καί βρίσκεται δεξιά ὃπως ἀνεβαίνουμε στήν ἐκκλησία, ἒμενε μία οίκογένεια με πολλά παιδιά. Τό σπίτι αὐτό, ἰδιαίτερα τό ἀγαποῦσα καί δέν τό ξέχασα γιατί ἐκεῖ πᾶντα πωλοῦσα τα περισσότερα...
Θυμᾶμαι συχνά τόν Παναγιώτη Παπαμιχαήλ τόν παλιό ταχυδρόμο με τό ἂσπρο ἂλογο, πού ἒφερνε τα γράμματα καί στό Μεταλλεῖο, τόν ὁποῖο συναντοῦσα στόν δρόμο καί πηγαίναμε μαζί...
Ἀναμνήσεις πού χάνονται στό ὁρίζοντα μαζί μας... Γιατί κάθε χρόνο ὃλο καί περισσότερο ἀραιώνουμε...
Τό καταλάβαμε ;..
Ἆραγε, ἀφήσαμε νέους στούς ὁποίους να παραδώσουμε τίς σκυτάλες γιά να πᾶνε τόν ἀγῶνα μακρύτερα ;...
Ἐδῶ τό ἐρώτημα πού πρέπει να μᾶς ἀπασχολήσει ὃλους, πού μέσω τῶν ζωντανῶν συνεύρεσεων, ἀσχέτως ἡλικίας, νά δώσουμε τίς πρέπουσες ἀπαντήσεις ...
Οἱ πολιτιστικοί σύλλογοι δέν εἶναι μόνον γιά να συγκεντρώνουν χαϊμαλιά καί να κάνουν πανηγύρια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου