Εἶναι ἓνα ἀντίγραφο πρακτικοῦ τοῦ Κοινοτικοῦ συμβουλίου τοῦ ἒτους 1950.
Λίγα χρόνια δηλαδή, μετά τήν λῆξι τῶν πολέμων.
Παρατηροῦμε ἐδῶ ὃτι ἡ κοινότητα εἶχε γεωγραφικά ὃρια τά ὁποία εἶχαν καθοριστεῖ μέ ἀνώτατες κρατικές ἀποφάσεις καί τά ὁποία ὃρια προσδιόριζαν τήν αὐτοτέλειά της.
Αὐτότέλεια σε οἰκονομικό ἐπίπεδο καί μέ καθορισμένες διοικητικές ἁρμοδιότητες.
Μέσα ἀπό τά ὃρια, διασφαλιζόταν σ ἓναν βαθμό καί ἡ οἰκονομική αὐτοδυναμία διότι ἐκτός τῶν ἂλλων ἡ κοινότητα ἐνοικίαζε τούς χώρους στούς βοσκούς καί εἰσέπρατε εἰσόδημα.
Συνέρχεται λοιπόν τό κοινοτικό συμβούλιο καί ἀποφασίζει να διορίσει δικηγόρο τόν Ἰωάννη Κοντοβράκη, μετέπειτα βουλευτή τῆς ΕΡΕ ἢ ΝΔ γιά να ὑπερασπιστεῖ τά συμφέροντά της ἀπό τήν ἒνστασι πού εἶχε κάνει ἡ κοινότητα τῆς Δρυόπης ἡ ὁποία δέν εἶχε ἱκανοποιηθεῖ ἀπό τήν ἀπόφασι πού εἶχε βγάλει τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας.
Πρόεδρος τοῦ Ἡλιοκάστρου, ἦταν ὁ Χρῆστος Ἀναστασίου. Ὁ ἂνθρωπος πού εἶχε ἓνα ἀπό τά σημαντικά παντοπωλεῖα τοῦ χωριοῦ, ἦταν συνυφασμένος με τήν ζωή τῶν κατοίκων καί τό ὁποῖο σήμερα ἀποτελεῖ ἓνα ἐπικίνδυνο χάλασμα....
Γραμματέας δέν ἀναφέρεται ποιός ἦταν. Ἀλλά ὡς παλιό γραμματέα τῆς ἐποχῆς γνωρίσαμε τότε τόν Ἀνάργυρο Ἀντωνόπουλο ἢ Πενέκα.
Ὁ ἂνθρωπος αὐτός, δέν εἶχε κάνει ἀνώτερες ἢ ἀνώτατες σπουδές ἀλλά ἦταν τοῦ Σχολαρχείου, ὃπως λεγόταν τότε ἡ μέση παιδεία.
Τί ἦταν τό σχολαρχεῖο ;
Ἀπό τήν πλήρη συντακτική δομή τοῦ κειμένου καί ἀπό την ἀπουσιά ὀρθογραφικῶν λαθῶν , φαίνεται ὃτι ἒχουμε βαθύ κάτοχο τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας.
Ἂν συγκρίνουμε λοιπόν ἓναν ἂνθρωπο πού εἶχε πάει τότε στόν σχολαρχεῖο μ΄ἓναν σημερινό, τόν ἀντίστοιχό του θα τόν βροῦμε σέ ἀνώτατο πανεπιστημιακό ἐπίπεδο.
Καί τον κάτοχο ἀπολυτηρίου τοῦ δημοτικοῦ αὐτῶν τῶν ἐποχῶν, θά τόν βροῦμε στόν σημερινό μέσο τελειόφοιτο τοῦ Λυκείου !
Διότι ὁ πατέρας μου γιά παράδειγμα πού εἶχε τήν τύχη να τελειώσει τό δημοτικό σχολεῖο ἒγραφε τόσο ἂρτια καί ὀρθογραφικά, πού θά τόν ζήλευαν τά παιδιά μου καί οἱ πλεῖστοι ἀπό τούς σημερινούς νέους...
Θυμᾶμαι ἓνα γερό μάθημα πού πῆρα ἀπό ἓναν γέρο τῆς ἐποχῆς πού πήγαινα στό γυμνάσιο στό Κρανίδι. Δηλαδή ἒσπασε ριζικά τήν κάθε τάσι ὑπεροψίας μου ἒναντι τῶν ἀνθρώπων πού δέν γνώριζα... Πρόκειται γιά τόν Μπάρμπα Γιάννη τόν Φράγκο ἢ Νταλάγκο πού τόν ἒλεγαν τότε.
Κάθησε δίπλα μου στό κάθισμα μέ τό πρωϊνό λεωφορεῖο.
Ἐγώ ἂνοιξα τό βιβλίο τῶν Λατινικῶν γιά μιά τελευταία ματιά πρίν τήν πιθανή ἐξέτασι...
Κοιτάζει τό βιβλίο καί μέ ρωτᾶ σέ τί μάθημα εἲσαστε.
Παραξενεύτηκα καί λέω , τί ἀνακατεύεται αὐτός μέ πράγματα πού δέν ξέρει ;
Γιά νά μή τοῦ χαλάσω τό κέφι, τοῦ λέω αὐτό καί τοῦ δείχνω τό βιβλίο.
- Ἂ ἒχετε γιά τόν Κιγκινᾶτο ...
Καί ἀρχίζει νά μοῦ λέει τό κείμενο ἀπ ἒξω !!!
- Ποῦ τό ἒπαθες αὐτό Μπάρμπα Γιάννη τοῦ λέω μέ μεγάλη ἒκπληξι ; (!!!) .
- Στό σχολαρχεῖο ... Ἀλλά δυστυχῶς δέν τό τέλειωσα ...
Αὐτή λοιπόν ἦταν ἡ κοινότητα ! Αὐτή ἦταν ἡ παιδεία !
Θά περίμενε κανείς ὃτι ξεκινᾶς ἀπό κάπου καί προχωρᾶς μπροστά ...
Λάθος ὃμως !
Σ'αὐτή τήν χώρα, ἒχουμε ἀνατρέψει τήν τάξι τοῦ σύμπαντος καί πᾶμε ὁλοταχῶς πρός τά πίσω !
Στόν τομέα τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοικήσεως, ἀντί να στραφεῖ ἡ πολιτεία καί να θωρακίσει θεσμικά κάθε γνήσια πρωτοβουλία καί τήν δυναμική τῆς κοινωνίας γιά νά ἀναπτυχθεῖ στά πλαίσια τῶν προδιαγραφῶν της, ἒκανε τά πάντα να τήν ὑπονομεύσει !
Ἒτσι, παρά τό γεγονός ὃτι θεσμός εἶχε καταγράψει θετικές ἐπιτυχίες σέ πανελλαδικό ἐπίπεδο, παρά τίς ὑπονομεύσεις πού δέχτηκε, τόν κατήργησαν γιά να φέρουν συστήματα συγκεντρωτικά πού δέν ἒχουν κανένα αὐτοδιοικητικό πνεῦμα πρός μέγάλη βλάβη τῶν τοπικῶν κοινωνιῶν οἱ ὁποῖες προγραμματισμένα μαραίνονται καί σβήνουν .
Τό ἀνάλογο ἒγινε καί στόν τομέα τῆς παιδείας, ὃπου ἐδῶ ὲχουμε ἓνα μακροχρόνιο ἒργο ὑπονομευτικῶν πειραματισμῶν με τό τελικό τους σημερινό ἀξιοθρήνητο ἀποτέλεσμα .
Τί, διαφωνοῦν κάποιοι ;..
Ἒχουμε λένε "ἐλευθερίες" τῶν νέων πού τότε δέν ὑπῆρχαν ...
Ναί. Ἒχουμε ἐλευθερίες στά ξέκωλα πού τά ἐπιβάλλει ἡ μόδα, ὁ μεγαλύτερος δυνάστης τῶν ἀνθρωπίνων ἐλευθεριῶν, στό κάπνισμα, στήν ἐμπορία κάθε μορφῆς ἀνθρώπινου αἰσθήματος καί ἠθικῆς, ὑποβαθμήσαμε τήν ἀνθρώπινη ὁμορφιά καί ἀξιοπρέπεια σέ φθηνό κρέας πού τό ὑποτιμοῦν καί τά σκυλιά, ἐνῶ ἡ κάθε μορφῆς πειθαρχία ἀποτελεῖ δουλεία !!!...
Ἲσως μετά τήν δραματική ὑποβάθμισι τῆς διδασκαλίας τῆς γλώσσας μας, χάσαμε και τά νοήματα τῶν λέξεων ...
Ἂς δοῦμε λοιπόν τί σημαίνει πειθαρχία ; Ἡ λέξις εἶναι σύνθετη ἀπό τό πείθομαι = ὑπακούω σύν ἀρχές. Ὂχι σέ ἂρχοντες . Διότι ἂρχων εἶναι αὐτός πού ἐπιβλέπει τίς ἀρχές στά δημοκρατικά καθεστότα καί αὐτός πού τίς ἐξουσιάζει , στά αὐταρχικά.
Ἀρχή εἶναι τα πλαίσια τοῦ ἀλληλοσεβασμοῦ καί τῆς τάξεως ἡ ὁποία διασφαλίζει τήν κοινωνική πρόοδο καί παραγωγική συνύπαρξι..
Καί ἒχει ἀπέραντο ψυχολογικό βάθος τό ὁποῖο ἀπαιτεῖ χρόνο γιά νά ἀναλύσεις...
Ἡ κοσμιότητα λοιπόν στούς σχολικούς χώρους διασφαλίζει τήν τάξι.
Ἡ τάξις αὐτή, ἐμπνέει, προγραμματίζει, δημιουργεῖ, διασφαλίζει τήν ζωή ἀπό τίς καθημερινές ἐπιθέσεις τοῦ μεγαλύτερου ἐχθροῦ τοῦ ἀνθρώπου πού εἶναι τό ψέμα...
Τά ἀποτελέσματά τοῦ ψέματος πού δεχόμαστε καθημερινά ἐπί δεκαετίες, τά βιώνουμε σήμερα ὡς λαός πού κατήντησε παγκόσμιο πειραματόζωό του, με ἐκδηλώσεις πού ξεκινοῦν ἀπό αὐτό τό ἐπίκαιρο γεγονός τῆς δολοφονίας ἑνός νέου κοριτσιοῦ στήν Ρόδο, μέχρι τό νέκρωμα τῆς ζωῆς καί τῶν σχέσεων μέσα στίς κοινωνίες τῶν ἀνθρώπων σέ ὃλη τήν γεωγραφική μας ἒκτασι !
(Στό πάρα πάνω βίντεο, εἶναι ἡ ἱστορία ἑνός χωριοῦ πρότυπου τοπικῆς αὐτοδιοικήσες, τό ὁποῖο συζητήθηκε σε παγκόσμιο ἐπίπεδο, γεννήθηκε στήν ἐποχή τῶν κοινοτήτων καί ἒγινε ἐρείπιο στήν ἐποχή τῶν συνενώσεων !!!)
Λίγα χρόνια δηλαδή, μετά τήν λῆξι τῶν πολέμων.
Παρατηροῦμε ἐδῶ ὃτι ἡ κοινότητα εἶχε γεωγραφικά ὃρια τά ὁποία εἶχαν καθοριστεῖ μέ ἀνώτατες κρατικές ἀποφάσεις καί τά ὁποία ὃρια προσδιόριζαν τήν αὐτοτέλειά της.
Αὐτότέλεια σε οἰκονομικό ἐπίπεδο καί μέ καθορισμένες διοικητικές ἁρμοδιότητες.
Μέσα ἀπό τά ὃρια, διασφαλιζόταν σ ἓναν βαθμό καί ἡ οἰκονομική αὐτοδυναμία διότι ἐκτός τῶν ἂλλων ἡ κοινότητα ἐνοικίαζε τούς χώρους στούς βοσκούς καί εἰσέπρατε εἰσόδημα.
Συνέρχεται λοιπόν τό κοινοτικό συμβούλιο καί ἀποφασίζει να διορίσει δικηγόρο τόν Ἰωάννη Κοντοβράκη, μετέπειτα βουλευτή τῆς ΕΡΕ ἢ ΝΔ γιά να ὑπερασπιστεῖ τά συμφέροντά της ἀπό τήν ἒνστασι πού εἶχε κάνει ἡ κοινότητα τῆς Δρυόπης ἡ ὁποία δέν εἶχε ἱκανοποιηθεῖ ἀπό τήν ἀπόφασι πού εἶχε βγάλει τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας.
Πρόεδρος τοῦ Ἡλιοκάστρου, ἦταν ὁ Χρῆστος Ἀναστασίου. Ὁ ἂνθρωπος πού εἶχε ἓνα ἀπό τά σημαντικά παντοπωλεῖα τοῦ χωριοῦ, ἦταν συνυφασμένος με τήν ζωή τῶν κατοίκων καί τό ὁποῖο σήμερα ἀποτελεῖ ἓνα ἐπικίνδυνο χάλασμα....
Γραμματέας δέν ἀναφέρεται ποιός ἦταν. Ἀλλά ὡς παλιό γραμματέα τῆς ἐποχῆς γνωρίσαμε τότε τόν Ἀνάργυρο Ἀντωνόπουλο ἢ Πενέκα.
Ὁ ἂνθρωπος αὐτός, δέν εἶχε κάνει ἀνώτερες ἢ ἀνώτατες σπουδές ἀλλά ἦταν τοῦ Σχολαρχείου, ὃπως λεγόταν τότε ἡ μέση παιδεία.
Τί ἦταν τό σχολαρχεῖο ;
Ἀπό τήν πλήρη συντακτική δομή τοῦ κειμένου καί ἀπό την ἀπουσιά ὀρθογραφικῶν λαθῶν , φαίνεται ὃτι ἒχουμε βαθύ κάτοχο τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας.
Ἂν συγκρίνουμε λοιπόν ἓναν ἂνθρωπο πού εἶχε πάει τότε στόν σχολαρχεῖο μ΄ἓναν σημερινό, τόν ἀντίστοιχό του θα τόν βροῦμε σέ ἀνώτατο πανεπιστημιακό ἐπίπεδο.
Καί τον κάτοχο ἀπολυτηρίου τοῦ δημοτικοῦ αὐτῶν τῶν ἐποχῶν, θά τόν βροῦμε στόν σημερινό μέσο τελειόφοιτο τοῦ Λυκείου !
Διότι ὁ πατέρας μου γιά παράδειγμα πού εἶχε τήν τύχη να τελειώσει τό δημοτικό σχολεῖο ἒγραφε τόσο ἂρτια καί ὀρθογραφικά, πού θά τόν ζήλευαν τά παιδιά μου καί οἱ πλεῖστοι ἀπό τούς σημερινούς νέους...
Θυμᾶμαι ἓνα γερό μάθημα πού πῆρα ἀπό ἓναν γέρο τῆς ἐποχῆς πού πήγαινα στό γυμνάσιο στό Κρανίδι. Δηλαδή ἒσπασε ριζικά τήν κάθε τάσι ὑπεροψίας μου ἒναντι τῶν ἀνθρώπων πού δέν γνώριζα... Πρόκειται γιά τόν Μπάρμπα Γιάννη τόν Φράγκο ἢ Νταλάγκο πού τόν ἒλεγαν τότε.
Κάθησε δίπλα μου στό κάθισμα μέ τό πρωϊνό λεωφορεῖο.
Ἐγώ ἂνοιξα τό βιβλίο τῶν Λατινικῶν γιά μιά τελευταία ματιά πρίν τήν πιθανή ἐξέτασι...
Κοιτάζει τό βιβλίο καί μέ ρωτᾶ σέ τί μάθημα εἲσαστε.
Παραξενεύτηκα καί λέω , τί ἀνακατεύεται αὐτός μέ πράγματα πού δέν ξέρει ;
Γιά νά μή τοῦ χαλάσω τό κέφι, τοῦ λέω αὐτό καί τοῦ δείχνω τό βιβλίο.
- Ἂ ἒχετε γιά τόν Κιγκινᾶτο ...
Καί ἀρχίζει νά μοῦ λέει τό κείμενο ἀπ ἒξω !!!
- Ποῦ τό ἒπαθες αὐτό Μπάρμπα Γιάννη τοῦ λέω μέ μεγάλη ἒκπληξι ; (!!!) .
- Στό σχολαρχεῖο ... Ἀλλά δυστυχῶς δέν τό τέλειωσα ...
Αὐτή λοιπόν ἦταν ἡ κοινότητα ! Αὐτή ἦταν ἡ παιδεία !
Θά περίμενε κανείς ὃτι ξεκινᾶς ἀπό κάπου καί προχωρᾶς μπροστά ...
Λάθος ὃμως !
Σ'αὐτή τήν χώρα, ἒχουμε ἀνατρέψει τήν τάξι τοῦ σύμπαντος καί πᾶμε ὁλοταχῶς πρός τά πίσω !
Στόν τομέα τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοικήσεως, ἀντί να στραφεῖ ἡ πολιτεία καί να θωρακίσει θεσμικά κάθε γνήσια πρωτοβουλία καί τήν δυναμική τῆς κοινωνίας γιά νά ἀναπτυχθεῖ στά πλαίσια τῶν προδιαγραφῶν της, ἒκανε τά πάντα να τήν ὑπονομεύσει !
Ἒτσι, παρά τό γεγονός ὃτι θεσμός εἶχε καταγράψει θετικές ἐπιτυχίες σέ πανελλαδικό ἐπίπεδο, παρά τίς ὑπονομεύσεις πού δέχτηκε, τόν κατήργησαν γιά να φέρουν συστήματα συγκεντρωτικά πού δέν ἒχουν κανένα αὐτοδιοικητικό πνεῦμα πρός μέγάλη βλάβη τῶν τοπικῶν κοινωνιῶν οἱ ὁποῖες προγραμματισμένα μαραίνονται καί σβήνουν .
Τό ἀνάλογο ἒγινε καί στόν τομέα τῆς παιδείας, ὃπου ἐδῶ ὲχουμε ἓνα μακροχρόνιο ἒργο ὑπονομευτικῶν πειραματισμῶν με τό τελικό τους σημερινό ἀξιοθρήνητο ἀποτέλεσμα .
Τί, διαφωνοῦν κάποιοι ;..
Ἒχουμε λένε "ἐλευθερίες" τῶν νέων πού τότε δέν ὑπῆρχαν ...
Ναί. Ἒχουμε ἐλευθερίες στά ξέκωλα πού τά ἐπιβάλλει ἡ μόδα, ὁ μεγαλύτερος δυνάστης τῶν ἀνθρωπίνων ἐλευθεριῶν, στό κάπνισμα, στήν ἐμπορία κάθε μορφῆς ἀνθρώπινου αἰσθήματος καί ἠθικῆς, ὑποβαθμήσαμε τήν ἀνθρώπινη ὁμορφιά καί ἀξιοπρέπεια σέ φθηνό κρέας πού τό ὑποτιμοῦν καί τά σκυλιά, ἐνῶ ἡ κάθε μορφῆς πειθαρχία ἀποτελεῖ δουλεία !!!...
Ἲσως μετά τήν δραματική ὑποβάθμισι τῆς διδασκαλίας τῆς γλώσσας μας, χάσαμε και τά νοήματα τῶν λέξεων ...
Ἂς δοῦμε λοιπόν τί σημαίνει πειθαρχία ; Ἡ λέξις εἶναι σύνθετη ἀπό τό πείθομαι = ὑπακούω σύν ἀρχές. Ὂχι σέ ἂρχοντες . Διότι ἂρχων εἶναι αὐτός πού ἐπιβλέπει τίς ἀρχές στά δημοκρατικά καθεστότα καί αὐτός πού τίς ἐξουσιάζει , στά αὐταρχικά.
Ἀρχή εἶναι τα πλαίσια τοῦ ἀλληλοσεβασμοῦ καί τῆς τάξεως ἡ ὁποία διασφαλίζει τήν κοινωνική πρόοδο καί παραγωγική συνύπαρξι..
Καί ἒχει ἀπέραντο ψυχολογικό βάθος τό ὁποῖο ἀπαιτεῖ χρόνο γιά νά ἀναλύσεις...
Ἡ κοσμιότητα λοιπόν στούς σχολικούς χώρους διασφαλίζει τήν τάξι.
Ἡ τάξις αὐτή, ἐμπνέει, προγραμματίζει, δημιουργεῖ, διασφαλίζει τήν ζωή ἀπό τίς καθημερινές ἐπιθέσεις τοῦ μεγαλύτερου ἐχθροῦ τοῦ ἀνθρώπου πού εἶναι τό ψέμα...
Τά ἀποτελέσματά τοῦ ψέματος πού δεχόμαστε καθημερινά ἐπί δεκαετίες, τά βιώνουμε σήμερα ὡς λαός πού κατήντησε παγκόσμιο πειραματόζωό του, με ἐκδηλώσεις πού ξεκινοῦν ἀπό αὐτό τό ἐπίκαιρο γεγονός τῆς δολοφονίας ἑνός νέου κοριτσιοῦ στήν Ρόδο, μέχρι τό νέκρωμα τῆς ζωῆς καί τῶν σχέσεων μέσα στίς κοινωνίες τῶν ἀνθρώπων σέ ὃλη τήν γεωγραφική μας ἒκτασι !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου