Διότι ο κόσμος αυτός είναι ψηλά κι εμείς πρέπει να αναπτύσσουμε ειδικές αρετές για να αντιμετωπίσουμε τα βαρίδια τού επιθετικού ψεύδους και τών αδυναμιών που μάς καθηλώνουν.
"Δέν υπάρχει σεπτότερο πράγμα από το να σού επιτρέψουν οι Θεοί να δείς τήν ουσία τους" έλεγε ο Πλούταρχος που ήταν ιερέας τού Απόλλωνα στούς Δελφούς...
Ξεκινώ αυτό το παράδειγμα με τον ιερέα τής "παλαιάς θρησκείας" για να δείξω τρία πράγματα : 1ον Ότι η νέα είναι συνέχεια και ομοούσια τής παλαιάς, 2ον Τά πάντα προκύπτουν από μία εσωτερική εξελικτική διαδικασία και 3ον Η θρησκεία είναι απλό όχημα που μπορεί να σε μεταφέρει κάπου.
Καί αυτό, ιδιαίτερα γιά κάποιους οι οποίοι μετεωρίζονται ανάμεσα σε οργανωμένες αμφισβητήσεις και στη δική τους άγνοια η οποία αποτελεί το κέρδος από την ύβρι τής ατομικής τους υπεροψίας...
Η ύβρις αυτή, αποτελεί το οξυγόνο που συμβάλλει στην συλλογική αποσύνθεσι διότι προωθεί επουσιώδη για να περάσουν μεγάλες στρατηγικές σε βάρος τής κοινωνίας...
Εδώ, δεν υπάρχουν αντιφάσεις ανάμεσα σε "νέο" και "παλιό"...
Και τα δύο στηρίζονται στον μύθο = λόγο...
Λόγος είναι η Ελληνική μυθολογία, λόγος η Παλαιά Διαθήκη, λόγος η μυθολογία τών λαών...
Οι μύθοι αυτοί, έχουν κοινή προέλευσι και κάθε λαός τούς έχει προσαρμόσει στην δική του γλώσσα...
Καί σκοπός τού σώφρονα ανθρώπου, δεν είναι να πελαγοδρομεί σε λεπτομέρειες μέσα από τίς οποίες θα αποσπάσει ανούσιες αντιθέσεις γιά να ικανοποιεί την υπονομευτική του ιδεοληψία...
Προβάλλοντας σε πρώτο πλάνο τόν αρχιερέα Πλούταρχο, θα καταλήξω στον αείμνηστο ιερέα Παπα Δημήτρη που είχαμε κάποτε στο χωριό...
Μέ σκοπό να αποδείξω ότι είχε βάθος και δέν ήταν "μονοκούτελος" όπως κάποιοι θα ήθελαν να τον χαρακτηρίσουν...
Είχε βαθιά πίστι και δεν ήταν αποκομμένος από την αρχαία γνώσι...
Διάβαζε Όμηρο και πατερικά κείμενα.
Μού είχε χαρίσει τα ποιήματα τού Ομήρου και κάποιους τόμους από τα έργα τού Ιωάννου Χρυσοστόμου.
Όλα αυτά συνέβαλαν στίς ηθικές μου αναζητήσεις.
Μέσα από τα δεύτερα καταλαβαίνεις απόλυτα την ιερή τους σκοπιμότητα η οποία αποτελούσε συνέχεια τών αρχαίων αναζητήσεων για την πορεία πρός τον δρόμο τής αρετής.
Καταλαβαίνεις μέσα από όλα αυτά, τήν ουσία τού δικού μας Θεού ο οποίος αποτελεί αγάπη, ελευθερία, σεβασμό και δεν έχει σχέσι με άλλους θεούς ή με άλλες θρησκείες όπως έλεγε προχθές ο Μήτσος στο καφενείο...
"Έλα καημένε, σ έναν Θεό πιστεύουμε όλοι!!!...
Δυστυχώς φίλε Μήτσο δεν συμβαίνει καθόλου αυτό το πράγμα...
Όταν οι Έλληνες έκτιζαν τίς αποικίες τους, δεν πήγαν ως κατακτητές στα νέα μέρη...
Μετέφεραν μαζί τους ωραία αγγεία και λεπτά υφάσματα που ύφαιναν οι γυναίκες με λεπτά νήματα στούς αργαλειούς.
Τους έλεγαν, εμείς σάς δίνουμε αυτά, εσείς μάς δίνετε μέταλλα που έχει ο τόπος σας...
Έτσι, πέταξαν τα δέρματα οι γυναίκες των βαρβάρων και καλλωπίστηκαν.
Έτσι προωθήθηκε ο έρωτας και η ειρήνη ...
Έτσι προχώρησε το εμπόριο στα πέρατα τού κόσμου και άνθισε ο πολιτισμός.
Μέ βάσι λοιπόν αυτές τίς αρχές διαμορφώθηκε και η έννοια του Θεού η οποία έφθασε ως τίς ημέρες μας ακολουθώντας τους ιερούς νόμους τής εξελίξεως.
Δέν έγινε όμως το ίδιο με άλλους λαούς.
Ξεκίνησαν από τίς στέπες και κατέκτησαν την Ευρώπη μεταφέροντας αρχαία βαρβαρικά ένστικτα.
Τον Χριστιανισμό αυτοί τον είδαν με δικά τους μάτια, ως παράγοντα κέρδους και συμφερόντων.
Από την άλλη μεριά, άλλες συγγενείς βαρβαρικές φυλές επιτέθηκαν στην Ανατολή. (Τούρκοι...) οι οποίοι έδρασαν ως πραγματικοί συνεταίροι αυτών που κατέκτησαν την Δύσι...
Οι πρώτοι ετοίμασαν το έδαφος για να έρθουν οι άλλοι να ολοκληρώσουν την καταστροφή.
Είπαν λοιπόν οι συνέταιροι τους, αυτά που έχετε θα μάς τα παραδώσετε και θα γίνετε δούλοι στον δικό μας θεό...
Κάποιοι που αποτελούσαν τίς τελευταίες ηθικές αναλαμπές αντιστάθηκαν με την αυτοθυσία τους στέλνοντας μήνυμα στον κάθε σεπτό ιερέα και πολίτη του μέλλοντος να πάρει το μήνυμα και να το κάνει σημαία, ιερό λάβαρο.
Αυτός ο ιερέας, ο Παπα Δημήτρης που είχαμε στο χωριό ακριβώς αυτό έπραξε.
Ανέμισε το λάβαρο για να κάνει ζημιά στίς οργανωμένες διαδικασίες τού συλλογικού εγκοιμισμού...
Ναί ώρε φίλε Μήτσο, δεν έχουμε τον ίδιο Θεό μ αυτούς...
Εσύ σκοτώνεις τον δικό σου, ενώ αυτοί γιορτάζουν με υπεροψία την ημέρα που άρπαξαν πράγματα που δέν ήταν δικά τους, πού προκάλεσαν την μέγιστη από τις αιματοχυσίες τής ιστορίας, που οδήγησαν σε μαύρη σκλαβιά τους παππούδες και προπαππούδες σου, που έσερναν τις γυναίκες σε κλουβιά στά σκλαβοπάζαρα, για να ικανοποιούνται κτηνώδη ανθρωποειδή.
Καί δεν φτάνει αυτό, αλλά διαλαλούν θρασύτατα ότι θα ξαναπάρουν αυτά που έχασαν από τούς αγώνες τών παππούδων μας εκμεταλλευόμενοι τόν δικό σου ύπνο που καλλιεργείται επιστημονικά !!!
Βλέπουμε λοιπόν ότι η εκκλησία μας έπαιξε διαχρονικά τον ρόλο τής Εστιάδας φυλάσσοντας την φλόγα μέσα από μονοπάτια και θάμνους παραλλαγής...
Βλέπουμε ότι στην ιστορία τα πράγματα είναι πολυσύνθετα διότι παντού παραμονεύουν και οι Εφιάλτες τής προδοσίας...
Σέ κανέναν χώρο, πολιτικό, θρησκευτικό, φιλοσοφικό, δεν υπάρχουν στεγανά διαμερίσματα από τα οποία θα αποκλείονται οι Εφιάλτες...
Καί αυτό το γεγονός, αποτελεί χρυσορυχείο επιχειρημάτων γιά κάθε σκουριασμένο στο μυαλό δογματιστή...
Βλέπουμε, ότι είναι πολύ βαρύ το φορτίο τών ανθρώπων που αντιστέκονται..
Έχουν να φορτώσουν τα βάρη στον εαυτόν τους και στίς οικογένειές τους τίς οποίες μακροπρόθεσμα ευλογεί τό δίκαιο σε αντίθεσι με αυτές τών συμβιβασμένων οι οποίοι επενδύουν σε τερατογενέσεις...
Ο παπα Δημήτρης, ακολούθησε τούς κανόνες τής Θεϊκής τάξεως, αυτούς που ακολουθούσαν κάποτε στην Ανατολική εκκλησία, αυτούς που ακολούθησε και ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ο οποίος πολέμησε την υποτέλεια στην Δύσι και τον οποίο υιοθετεί σήμερα ως επίσημη συμπεριφορά και αρχή η Ρώσικη εκκλησία.
Δέν σημαίνει ότι η άρνησις τής υποταγής ταυτίζεται με την απαξίωσι τών ανθρώπων τής Δύσεως.
Πως να το κάνουμε όμως ; Η Δύσις αποτελεί άλλη πραγματικότητα κι εμείς άλλη.
Δέν έβγαλε συγχωροχάρτια η Ανατολή, δέν υποδούλωσε λαούς γιά να αρπάξει το βιός τους, δεν έκανε εθνοκαθάρσεις στίς νέες χώρες, δέν σκότωσε ανθρώπους "για το καλό τους", δεν οργάνωσε σταυροφορίες που εγκλημάτησαν στό όνομα τού Χριστού και οι οποίες συνεχίζονται ως σήμερα μέσα από μεθόδους σκοτεινής παραλλαγής...
Καί όλα αυτά, μέ σκοπό τό κέρδος...
Στο οποίο κέρδος έχουν υποκύψει σήμερα ντόπιοι θρησκευτικοί άρχοντες γινόμενοι στήριγμα τής πολιτικής τυραννίας.
Ας θυμηθούμε, τιμωρήθηκε αυστηρά ο επίσκοπος και οι άνθρωποί του που φόρτωσαν την εικόνα τής Παναγίας πάνω σε φορτηγάκι στό Αίγιο για να τιμήσουν την γιορτή της, στον ίδιο χρόνο πού κάποια τραγουδίστρια έπραξε το ίδιο ανεβαίνοντας η ίδια και χειροκροτούμενη από τους τιμωρούς τού πρώτου !!!
Η Ελλαδική εκκλησία, όχι μόνο τα ανέχθηκε όλα αυτά, αλλά έφθασε στο σημείο να γίνει φτηνό εξάρτημα τής πολιτικής εξουσίας στο θέμα τής Ουκρανίας !
Μία ιεραρχία με επίγνωσι τού ιστορικού της βάρους, δέν τάσσεται ούτε με την μία, ούτε με την άλλη πλευρά, αλλά παλεύει με το κύρος της να τίς φέρει σε επαφή με στόχο την ειρήνη.
Αν ζούσε ο Χριστόδουλος πολλά πράγματα απο αυτά που συμβαίνουν, θα είχαν δραστικά αποτραπεί...
Αν ζούσε ο δικός μας παπα Δημήτρης, θα βρισκόταν στην πρώτη γραμμή τού αγώνα.
Ο κάθε άνθρωπος τού πνεύματος και τών μεγάλων αξιών παίρνει από πολύ νωρίς τα μηνύματα τών καιρών και τα μεταφέρει στους ανθρώπους για να αντιδράσουν με σύνεσι και να προφυλαχτούν.
Χθες όμως τού στέρησαν το δικαίωμα να ταφεί στον χώρο τών ιερέων και δεν αναφέρεται πουθενά ότι είναι αυτός που ανακαίνισε εκ θεμελίων την εκκλησία τού χωριού!!!
Όχι διότι έχει ανάγκη τήν κάθε αναγνώρισι ... Αυτό έχει σχέσι με την δική μας δικαιοκρισία και αυτή ακριβώς επιβαρύνεται.
Ο Μέγας Κριτής, γνωρίζει από τα πανάρχαια χρόνια να ξεχωρίζει τον αγαθό ανώνυμο στρατιώτη που σκοτώθηκε στην μάχη, από τον καιροσκόπο που τρέχει να εισπράξει την δόξα και να αφήσει τό κλούβιο του όνομα σε κάποιον δρόμο ή πλατεία...
Σ' αυτόν λοιπόν τον ταπεινό στρατιώτη που τίμησε κάποτε το χωριό μας, ας ανάψουμε από ένα κεράκι...
Δέν τό έχει ανάγκη ... Εμείς το έχουμε για να φωτιστούμε και να βρούμε δρόμους και μονοπάτια που θα μας βγάλουν από τα σημερινά αδιέξοδα...
Ξέρω τι σάς λέω.. Δέν μού ήρθε ξαφνικά κάποια Θεϊκή επιφοίτησις...
Η βαριά αίσθησις τής παρακμής που ζούμε σήμερα σε όλα τα πεδία, μού έστειλε μήνυμα μέσω μιάς εκλεκτής ψυχής του χωριού μας που ήθελε να μάθει την ιστορία του...
Καί το έπραξα αυτό χωρίς να μεταφέρω πνεύμα αντιπαραθέσεων, αλλά απλά ενημερωτικά, με βαθιά ψυχική ειρήνη, θεωρώντας ότι κάπου μπορώ να συμβάλλω, πιθανό σε κάποιο ξεμπλοκάρισμα ανθρώπων που διακατέχονται από πραγματικές ανησυχίες.
Αν και επιδίωξις μου δέν ήταν ούτε είναι να ζήσω κάποιο θαύμα που υπερβαίνει την φυσική τάξι, με τον ιερέα βιώσαμε καταστάσεις που υπερβαίνουν την φύσι και τίς οποίες δεν θεωρώ απαραίτητο να εκθέσω σε δημόσια κριτική...
Διότι πιστεύω στον διάλογο που μπορεί να κάνει κάποιος με τον εαυτόν του και μόνον...
Διάλογος με πονηρούς, υβριστές, αλαζόνες και παντός είδους φτηνούς αντιρρησίες, αποτελεί ηλιθιότητα ή απλώς αφέλεια...
Άνθρωποι που έχουν συνηθίσει να κάνουν εσωτερικό διάλογο, έλκονται μεταξύ τους και βιώνουν την κοινή γαλήνη.
Θαύμα λοιπόν είναι ο κόσμος που ζούμε, μαζί με κάθε λεπτομέρεια τής ζωής μας.
Θα αναφέρω ένα από αυτά, το οποίο μελέτησα μέσα από το έργο τής Οδύσσειας που μού χάρισε ο παπα Δημήτρης, μεταφέροντας με λόγια απλά, όπως ακριβώς θα το λέγαμε σήμερα. Πρόκειται για ένα θαύμα ζωντανό και καθημερινό το οποίοι οι βουτηγμένοι στα πάθη και στόν εγωκεντρισμό, δύσκολα θα κατανοήσουν :
Η Αθηνά, γιά να βοηθήσει τον Οδυσσέα που είχε ναυαγήσει, παίρνει την μορφή μιάς φίλης τής Ναυσικάς που ήταν πριγκιποπούλα στο νησί τών Φαιάκων, παρουσιάζεται στον ύπνο της και τής λέει, έλα βρέ φιλενάδα τεμπέλα, εσύ κόρη τής παντρειάς και έχεις αφήσει τα προικιά σου να τα φάει η σκόνη... Άντε σκουντίξου και πάμε στο ποτάμι να τα πλύνουμε...
Σηκώνεται τσιμπλιασμένη, καλεί φίλες και υπηρέτριες, φορτώνουν ρούχα και τρόφιμα σε άμαξες και βόδια με κατεύθυνσι την παραλία που έβγαινε το ποτάμι...
Εκεί που τα είχαν πλύνει , έφαγαν και ξεκίνησαν το παιχνίδι με τα τόπια τους , τότε, προβάλλει ναυαγός ο Οδυσσέας...
Αυτό, θεωρώ ότι είναι το μεγάλο θαύμα που κυριαρχεί καθημερινά στίς ζωές μας...
Κάποιος ανώτατος σχεδιασμός ο οποίος ανταποκρίνεται στην βαθύτερη εξυπηρέτησι τής συμπαντικής μας πορείας, ρυθμίζει τα πάντα...
Κάποιο Θεϊκη δύναμις θα ενεργοποιήσει κάποιον πρίγκηπα ή πριγκίπισσα στην δέουσα στιγμή...
Είναι ο "απο μηχανής Θεος" που απαντά σε όλα μας τα αδιέξοδα αφού πρώτα έχουμε περιπλανηθεί σε κύματα και ναυάγια για να αποδείξουμε ότι είμαστε ικανοί για ανώτερα υπαρξιακά πεδία, ακολουθώντας τούς νόμους τής συμπαντικής εξελίξεως...
Αυτό είναι το πραγματικό θαύμα που για να το νοιώσεις, πρέπει να έχεις διαρκώς ανοιγμένα πόρτες και παράθυρα τού νού σου για να μπαίνει διαρκώς φώς και νέος αέρας.
Θαύμα, είναι να βάζεις τίς ιδέες σου σε τάξι μέσα από την οποία θα βγαίνουν απλές και σαφείς οι αλήθειες .
Διαφορετικά, χάνεσαι μέσα στην μούχλα τής ακινησίας και δέν θα καταλάβεις τίποτα από όλα αυτά...
Δέν θα καταλάβεις τούς μεγάλους σχεδιασμών τών δυνάμεων τού σκότους που σήμερα επιβάλλουν στον κόσμο την ανατροπή τών ηθικών αξιών, που καταδυναστεύουν τις πραγματικές ανθρώπινες ελευθερίες και προβάλλουν ως πρότυπα τον ανθρώπινο ξεπεσμό .
Αυτοί οι σχεδιασμοί έχουν σκοπό την καταστροφή και εκπορεύονται από πολύ σκοτεινά βασίλεια...
Ελπίζω, όσο πιό απλά μπορούσα, να συνέβαλα στό πνεύμα τής ζωής τού Παπα Δημήτρη.
Όσοι το διαβάσατε, το επαναλαμβάνω, ανάψετέ του από ένα κεράκι.
Και τονίζω, ότι δέν πρέπει να θεωρούμε ότι σήμερα υπάρχει φτώχια από ανάλογους αγωνιστές οι οποίοι προσπαθούν πιό διπλωματικά, ακριβώς όπως έπραξε ο Οδυσσέας όταν είχε κλειστεί στην σπηλιά τού Κύκλωπα, να αντιμετωπίσουν τα τέρατα που έχουν γαντζωθεί στην κοινωνία οδηγώντας της στον μηδενισμό...
Δεν έχει ανάγκη το κερί ο Παπα Δημήτρης, αλλά για να δείξουμε ότι συντηρούμε στην συλλογική μας μνήμη τούς ανθρώπους τού ΟΧΙ, οι οποίοι συνέβαλαν στην κίνησι τής ιστορίας .
Ειδικά σήμερα που όλα δείχνουν μπερδεμένα, συμβιβασμένα ή υποταγμένα στην πιό ύπουλη και μαύρη σκλαβιά πού πέρασε σ΄αυτόν τον πλανήτη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου