Ἦταν ἡ ἐποχή πού ὁ κόσμος θέριζε ἀκόμη με το δρεπάνι καί πού ὃλη ἡ διαδικασία θερισμοῦ καί ἁλωνίσματος ἀποτελοῦσε ζωτικό γεγονός γιά τήν κοινωνία.
Βασικό στοιχεῖο τῆς τοπικῆς οἰκονομίας ἦταν τό σιτάρι καί τό λάδι . Ἂν ἡ οἰκογένεια εἶχε διασφαλίσει τά δύο αὐτά ἀγαθά, τό σπίτι ἦταν πλούσιο !
Ὃλα τά ὑπόλοιπα ἦσαν δευτερεύοντα ἢ ἁπλῶς συμπληρωματικά.
Μία ἢ λίγες κατσίκες θα διασφάλιζαν γάλα, τυρί καί κρέας εἰδικά γιά το Πάσχα !
Σέ ὃλες τίς αὐλές εἶχαν πουλερικά .
Τά ροῦχα γιά τό κρεβάτι καί τά κουρέλια γιά τό δάπεδο, διασφαλίζονταν με ἀργαλειούς πού ὑπῆρχαν σε πολλά σπίτια, ἐνῶ ὃσον ἀφορᾶ τό ντύσιμο, ἦταν συνειθισμένη ἡ πολυχρωμία ἀπό τά μπαλώματα...
Τό μπάλωμα ἦταν ἡ μόδα τῆς ἐποχῆς τήν ὁποία ἀκολουθοῦσε ὁ κόσμος ἀπό ἀνάγκη, πολύ φυσιολογικά καί ὂχι μέσα ἀπό ψυχολογικό ἐξαναγκασμό ὃπως γίνεται σήμερα με τά σκισμένα παντελόνια...
Τότε βέβαια, οἱ ἂνθρωποι ἀπασχολημένοι με τίς ἀνάγκες ἐπιβιώσεως καί ἰσορροπημένοι μέσα στούς κανόνες τῆς ζωῆς ὃπως εἶναι ἡ δημιουργία τῆς οἰκογένειας, δέν εἶχαν χρόνο γιά ψυχολογικά...
Μπορεῖ να ἦταν κουραστική ἡ ζωή διότι κυκλοφορούσαμε μέ ἂλογα, ἀλλά δέν ἦταν ἀγχώδης.
Μέ ἂλογα βγάζαμε νερό ἀπό τα πηγάδια για νά ποτίσουμε τά περιβόλια.
Μέ ἂλογα πηγαίναμε στά χωράφια καί μ΄αὐτά κουβαλούσαμε τίς ἐλιές.
Μέ ἂλογα ταξιδεύαμε γιά τά ψώνια μας στό κέντρο πού ἦταν οἱ ἀγορές.
Μ'αὐτά ἁλωνιζαμε τό σιτάρι πρίν ἒρθει ἡ μεγάλη πρόοδος πού λεγόταν ἁλωνιστική μηχανή !
Αὐτή ἀκριβῶς πού φαίνεται στήν φωτογραφία, πού εἶναι γεμάτη ἐργάτες νά ἐργάζωνται μέ τά δεμάτια, τον καρπό, τίς ἀχερόμπαλες και ἀγρότες οἱ ὁποίοι παρακολουθοῦν τά γεννήματά τους.
Καί μετά ἀπό λίγα χρόνια, προχώρησε ἡ πρόοδος...
Στήν θεσι τῆς ἁλωνιστικῆς, ἦρθε ἡ θεριζοαλωνιστική !!!
Ἒτσι ξεκουράστηκαν τά δρεπάνια...
Μέχρι πού πῆραν σύνταξι καί οἱ θεριζοαλωνιστικές...
Ὃλα αὐτά, μέσα στόν χῶρο τῶν διαρκῶν ἐκπλήξεων καί ἐπαναστατικῶν ἀλαγῶν πού γίνονται μέ ἀστραπιαῖες ταχύτητες μέσα στίς κοινωνίες ...
Ἀλλαγές πού γεμίζουν εὐτυχία ὃσους δέν σκέπτονται καί ἁγωνίες ὃλους ὃσους βασανίζουν τήν σκέψι τους...
Στήν φωτογραφία εἶναι γνώριμες οἱ φυσιογνωμίες χωρίς να θυμώμαστε ὀνόματα, Αὐτός πού ἐπιβλέπει τά σακιά, εἶναι ὁ Κομπάκης, πατέρας τοῦ Κοσμᾶ .
 |
| Οἱ μεγάλοι ἒνοιωθαν χαρούμενοι ὃταν γεμιζαν τά σακιά με γεννήματα, ἐνῶ γιά μᾶς πού τότε εἲμασταν παιδιά, ὃλο τό σκηνικό, ἀποτελοῦσε πανηγῦρι... |
Ἡ ἁλωνιστική μηχανή, ἀνῆκε στον Γεωργικό Συνεταιρισμό Ἑρμιόνης, ἀπό τούς πιο δυνατούς συνεταιρισμούς πού ὑπῆρξαν στή Ἑλλάδα.
Ἱδρυτής του θεωρεῖται ὁ Μιχάλης Δεληγιάννης που διετέτελε και πρόεδρος τῆς ἐκεῖ κοινότητας.
Ὁ Γεωργικός Συνεταιρισμός ἀπέκτησε ἀγρόκτηματα καί οἰκόπεδα τά ὁποία νέμεται σήμερα ἡ κοινωνία εὐρύτερα, ὃπως εἶναι ὁ χῶρος πού κτίστηκε το σημερινό Γυμνάσιο καί Λυκειο.
Δηλαδή, αὐτή ἡ ἁλωνιστική τοῦ τότε, μαζί με τήν ἐπιβίωσι που διασφάλησε , συνέβαλε τά μέγιστα στό να κτιστοῦν ὃλα αὐτά τά σχολεῖα σήμερα !!!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου