 |
| Καλά Χριστούγεννα ! Χρόνια πολλά στούς ἑορτάζοντες !Εὐτυχία καί χαρά σέ ὃλους μας ! |
Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2018
Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2018
Mία γιορτή γιά τά παιδιά σήμερα...
 |
| Ἒχουμε μία φάτνη ἀπό τίς ὡραιότερες, πού φτιάχτηκε με ὑλικά τῆς φύσεως... |
 |
| Ὁ Ἃγιος Βασίλης μέ τήν οἰκογένειά του εἶναι ἓτοιμοι να ὑποδεχτοῦν τόν κόσμο γιά τό πανηγῦρι... |
 |
| Οἱ κυρίες ἑτοιμάζουν τά ποτά τῆς ὑποδοχῆς ... Πάρα δίπλα ἂφθονα μελομακάρονα καί κουραμπιέδες πού ἀποτελοῦν προσφορές τῶν ἐπαγγελματιῶν τοῦ χωριοῦ. |
 |
| Τήν ἒναρξι χαιρετίζει ὁ δήμαρχος κ.Σφυρῆς μαζί μέ τούς προέδρους κοινότητας καί πολιτιστικοῦ συλλόγου . Ἡ ἐκδήλωσις ἀπότελεῖ κοινή πρωτοβουλία τῶν δύο πάρα πάνω μαζί με τήν ὁμάδα. |
 |
| Τώρα ξεκινᾶ ἡ χαρά τῶν παιδιῶν ... |
 |
| Στό τέλος παίρνει ὁ καθ' ἓνας τό δωράκι του ἀπό τόν Ἃγιο Βασίλη ὁ ὁποῖος ἐκπληρώνει τήν ἀποστολή του μετά ἀπό ἓνα πολύ μεγάλο ταξίδι... Ξεκίνησε ἀπό τό Πορτοχέλι... Τόν εὐχαριστοῦμε λοιπόν καί εὐχόμαστε να εἲμαστε ὃλοι καλά καί να τον ἒχουμε καί τοῦ χρόνου... |
Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2018
Σκέψεις πάνω στό χθεσινό δημοσίευμα ...
Εἶναι ἓνα ἀντίγραφο πρακτικοῦ τοῦ Κοινοτικοῦ συμβουλίου τοῦ ἒτους 1950.
Λίγα χρόνια δηλαδή, μετά τήν λῆξι τῶν πολέμων.
Παρατηροῦμε ἐδῶ ὃτι ἡ κοινότητα εἶχε γεωγραφικά ὃρια τά ὁποία εἶχαν καθοριστεῖ μέ ἀνώτατες κρατικές ἀποφάσεις καί τά ὁποία ὃρια προσδιόριζαν τήν αὐτοτέλειά της.
Αὐτότέλεια σε οἰκονομικό ἐπίπεδο καί μέ καθορισμένες διοικητικές ἁρμοδιότητες.
Μέσα ἀπό τά ὃρια, διασφαλιζόταν σ ἓναν βαθμό καί ἡ οἰκονομική αὐτοδυναμία διότι ἐκτός τῶν ἂλλων ἡ κοινότητα ἐνοικίαζε τούς χώρους στούς βοσκούς καί εἰσέπρατε εἰσόδημα.
Συνέρχεται λοιπόν τό κοινοτικό συμβούλιο καί ἀποφασίζει να διορίσει δικηγόρο τόν Ἰωάννη Κοντοβράκη, μετέπειτα βουλευτή τῆς ΕΡΕ ἢ ΝΔ γιά να ὑπερασπιστεῖ τά συμφέροντά της ἀπό τήν ἒνστασι πού εἶχε κάνει ἡ κοινότητα τῆς Δρυόπης ἡ ὁποία δέν εἶχε ἱκανοποιηθεῖ ἀπό τήν ἀπόφασι πού εἶχε βγάλει τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας.
Πρόεδρος τοῦ Ἡλιοκάστρου, ἦταν ὁ Χρῆστος Ἀναστασίου. Ὁ ἂνθρωπος πού εἶχε ἓνα ἀπό τά σημαντικά παντοπωλεῖα τοῦ χωριοῦ, ἦταν συνυφασμένος με τήν ζωή τῶν κατοίκων καί τό ὁποῖο σήμερα ἀποτελεῖ ἓνα ἐπικίνδυνο χάλασμα....
Γραμματέας δέν ἀναφέρεται ποιός ἦταν. Ἀλλά ὡς παλιό γραμματέα τῆς ἐποχῆς γνωρίσαμε τότε τόν Ἀνάργυρο Ἀντωνόπουλο ἢ Πενέκα.
Ὁ ἂνθρωπος αὐτός, δέν εἶχε κάνει ἀνώτερες ἢ ἀνώτατες σπουδές ἀλλά ἦταν τοῦ Σχολαρχείου, ὃπως λεγόταν τότε ἡ μέση παιδεία.
Τί ἦταν τό σχολαρχεῖο ;
Ἀπό τήν πλήρη συντακτική δομή τοῦ κειμένου καί ἀπό την ἀπουσιά ὀρθογραφικῶν λαθῶν , φαίνεται ὃτι ἒχουμε βαθύ κάτοχο τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας.
Ἂν συγκρίνουμε λοιπόν ἓναν ἂνθρωπο πού εἶχε πάει τότε στόν σχολαρχεῖο μ΄ἓναν σημερινό, τόν ἀντίστοιχό του θα τόν βροῦμε σέ ἀνώτατο πανεπιστημιακό ἐπίπεδο.
Καί τον κάτοχο ἀπολυτηρίου τοῦ δημοτικοῦ αὐτῶν τῶν ἐποχῶν, θά τόν βροῦμε στόν σημερινό μέσο τελειόφοιτο τοῦ Λυκείου !
Διότι ὁ πατέρας μου γιά παράδειγμα πού εἶχε τήν τύχη να τελειώσει τό δημοτικό σχολεῖο ἒγραφε τόσο ἂρτια καί ὀρθογραφικά, πού θά τόν ζήλευαν τά παιδιά μου καί οἱ πλεῖστοι ἀπό τούς σημερινούς νέους...
Θυμᾶμαι ἓνα γερό μάθημα πού πῆρα ἀπό ἓναν γέρο τῆς ἐποχῆς πού πήγαινα στό γυμνάσιο στό Κρανίδι. Δηλαδή ἒσπασε ριζικά τήν κάθε τάσι ὑπεροψίας μου ἒναντι τῶν ἀνθρώπων πού δέν γνώριζα... Πρόκειται γιά τόν Μπάρμπα Γιάννη τόν Φράγκο ἢ Νταλάγκο πού τόν ἒλεγαν τότε.
Κάθησε δίπλα μου στό κάθισμα μέ τό πρωϊνό λεωφορεῖο.
Ἐγώ ἂνοιξα τό βιβλίο τῶν Λατινικῶν γιά μιά τελευταία ματιά πρίν τήν πιθανή ἐξέτασι...
Κοιτάζει τό βιβλίο καί μέ ρωτᾶ σέ τί μάθημα εἲσαστε.
Παραξενεύτηκα καί λέω , τί ἀνακατεύεται αὐτός μέ πράγματα πού δέν ξέρει ;
Γιά νά μή τοῦ χαλάσω τό κέφι, τοῦ λέω αὐτό καί τοῦ δείχνω τό βιβλίο.
- Ἂ ἒχετε γιά τόν Κιγκινᾶτο ...
Καί ἀρχίζει νά μοῦ λέει τό κείμενο ἀπ ἒξω !!!
- Ποῦ τό ἒπαθες αὐτό Μπάρμπα Γιάννη τοῦ λέω μέ μεγάλη ἒκπληξι ; (!!!) .
- Στό σχολαρχεῖο ... Ἀλλά δυστυχῶς δέν τό τέλειωσα ...
Αὐτή λοιπόν ἦταν ἡ κοινότητα ! Αὐτή ἦταν ἡ παιδεία !
Θά περίμενε κανείς ὃτι ξεκινᾶς ἀπό κάπου καί προχωρᾶς μπροστά ...
Λάθος ὃμως !
Σ'αὐτή τήν χώρα, ἒχουμε ἀνατρέψει τήν τάξι τοῦ σύμπαντος καί πᾶμε ὁλοταχῶς πρός τά πίσω !
Στόν τομέα τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοικήσεως, ἀντί να στραφεῖ ἡ πολιτεία καί να θωρακίσει θεσμικά κάθε γνήσια πρωτοβουλία καί τήν δυναμική τῆς κοινωνίας γιά νά ἀναπτυχθεῖ στά πλαίσια τῶν προδιαγραφῶν της, ἒκανε τά πάντα να τήν ὑπονομεύσει !
Ἒτσι, παρά τό γεγονός ὃτι θεσμός εἶχε καταγράψει θετικές ἐπιτυχίες σέ πανελλαδικό ἐπίπεδο, παρά τίς ὑπονομεύσεις πού δέχτηκε, τόν κατήργησαν γιά να φέρουν συστήματα συγκεντρωτικά πού δέν ἒχουν κανένα αὐτοδιοικητικό πνεῦμα πρός μέγάλη βλάβη τῶν τοπικῶν κοινωνιῶν οἱ ὁποῖες προγραμματισμένα μαραίνονται καί σβήνουν .
Τό ἀνάλογο ἒγινε καί στόν τομέα τῆς παιδείας, ὃπου ἐδῶ ὲχουμε ἓνα μακροχρόνιο ἒργο ὑπονομευτικῶν πειραματισμῶν με τό τελικό τους σημερινό ἀξιοθρήνητο ἀποτέλεσμα .
Τί, διαφωνοῦν κάποιοι ;..
Ἒχουμε λένε "ἐλευθερίες" τῶν νέων πού τότε δέν ὑπῆρχαν ...
Ναί. Ἒχουμε ἐλευθερίες στά ξέκωλα πού τά ἐπιβάλλει ἡ μόδα, ὁ μεγαλύτερος δυνάστης τῶν ἀνθρωπίνων ἐλευθεριῶν, στό κάπνισμα, στήν ἐμπορία κάθε μορφῆς ἀνθρώπινου αἰσθήματος καί ἠθικῆς, ὑποβαθμήσαμε τήν ἀνθρώπινη ὁμορφιά καί ἀξιοπρέπεια σέ φθηνό κρέας πού τό ὑποτιμοῦν καί τά σκυλιά, ἐνῶ ἡ κάθε μορφῆς πειθαρχία ἀποτελεῖ δουλεία !!!...
Ἲσως μετά τήν δραματική ὑποβάθμισι τῆς διδασκαλίας τῆς γλώσσας μας, χάσαμε και τά νοήματα τῶν λέξεων ...
Ἂς δοῦμε λοιπόν τί σημαίνει πειθαρχία ; Ἡ λέξις εἶναι σύνθετη ἀπό τό πείθομαι = ὑπακούω σύν ἀρχές. Ὂχι σέ ἂρχοντες . Διότι ἂρχων εἶναι αὐτός πού ἐπιβλέπει τίς ἀρχές στά δημοκρατικά καθεστότα καί αὐτός πού τίς ἐξουσιάζει , στά αὐταρχικά.
Ἀρχή εἶναι τα πλαίσια τοῦ ἀλληλοσεβασμοῦ καί τῆς τάξεως ἡ ὁποία διασφαλίζει τήν κοινωνική πρόοδο καί παραγωγική συνύπαρξι..
Καί ἒχει ἀπέραντο ψυχολογικό βάθος τό ὁποῖο ἀπαιτεῖ χρόνο γιά νά ἀναλύσεις...
Ἡ κοσμιότητα λοιπόν στούς σχολικούς χώρους διασφαλίζει τήν τάξι.
Ἡ τάξις αὐτή, ἐμπνέει, προγραμματίζει, δημιουργεῖ, διασφαλίζει τήν ζωή ἀπό τίς καθημερινές ἐπιθέσεις τοῦ μεγαλύτερου ἐχθροῦ τοῦ ἀνθρώπου πού εἶναι τό ψέμα...
Τά ἀποτελέσματά τοῦ ψέματος πού δεχόμαστε καθημερινά ἐπί δεκαετίες, τά βιώνουμε σήμερα ὡς λαός πού κατήντησε παγκόσμιο πειραματόζωό του, με ἐκδηλώσεις πού ξεκινοῦν ἀπό αὐτό τό ἐπίκαιρο γεγονός τῆς δολοφονίας ἑνός νέου κοριτσιοῦ στήν Ρόδο, μέχρι τό νέκρωμα τῆς ζωῆς καί τῶν σχέσεων μέσα στίς κοινωνίες τῶν ἀνθρώπων σέ ὃλη τήν γεωγραφική μας ἒκτασι !
(Στό πάρα πάνω βίντεο, εἶναι ἡ ἱστορία ἑνός χωριοῦ πρότυπου τοπικῆς αὐτοδιοικήσες, τό ὁποῖο συζητήθηκε σε παγκόσμιο ἐπίπεδο, γεννήθηκε στήν ἐποχή τῶν κοινοτήτων καί ἒγινε ἐρείπιο στήν ἐποχή τῶν συνενώσεων !!!)
Λίγα χρόνια δηλαδή, μετά τήν λῆξι τῶν πολέμων.
Παρατηροῦμε ἐδῶ ὃτι ἡ κοινότητα εἶχε γεωγραφικά ὃρια τά ὁποία εἶχαν καθοριστεῖ μέ ἀνώτατες κρατικές ἀποφάσεις καί τά ὁποία ὃρια προσδιόριζαν τήν αὐτοτέλειά της.
Αὐτότέλεια σε οἰκονομικό ἐπίπεδο καί μέ καθορισμένες διοικητικές ἁρμοδιότητες.
Μέσα ἀπό τά ὃρια, διασφαλιζόταν σ ἓναν βαθμό καί ἡ οἰκονομική αὐτοδυναμία διότι ἐκτός τῶν ἂλλων ἡ κοινότητα ἐνοικίαζε τούς χώρους στούς βοσκούς καί εἰσέπρατε εἰσόδημα.
Συνέρχεται λοιπόν τό κοινοτικό συμβούλιο καί ἀποφασίζει να διορίσει δικηγόρο τόν Ἰωάννη Κοντοβράκη, μετέπειτα βουλευτή τῆς ΕΡΕ ἢ ΝΔ γιά να ὑπερασπιστεῖ τά συμφέροντά της ἀπό τήν ἒνστασι πού εἶχε κάνει ἡ κοινότητα τῆς Δρυόπης ἡ ὁποία δέν εἶχε ἱκανοποιηθεῖ ἀπό τήν ἀπόφασι πού εἶχε βγάλει τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας.
Πρόεδρος τοῦ Ἡλιοκάστρου, ἦταν ὁ Χρῆστος Ἀναστασίου. Ὁ ἂνθρωπος πού εἶχε ἓνα ἀπό τά σημαντικά παντοπωλεῖα τοῦ χωριοῦ, ἦταν συνυφασμένος με τήν ζωή τῶν κατοίκων καί τό ὁποῖο σήμερα ἀποτελεῖ ἓνα ἐπικίνδυνο χάλασμα....
Γραμματέας δέν ἀναφέρεται ποιός ἦταν. Ἀλλά ὡς παλιό γραμματέα τῆς ἐποχῆς γνωρίσαμε τότε τόν Ἀνάργυρο Ἀντωνόπουλο ἢ Πενέκα.
Ὁ ἂνθρωπος αὐτός, δέν εἶχε κάνει ἀνώτερες ἢ ἀνώτατες σπουδές ἀλλά ἦταν τοῦ Σχολαρχείου, ὃπως λεγόταν τότε ἡ μέση παιδεία.
Τί ἦταν τό σχολαρχεῖο ;
Ἀπό τήν πλήρη συντακτική δομή τοῦ κειμένου καί ἀπό την ἀπουσιά ὀρθογραφικῶν λαθῶν , φαίνεται ὃτι ἒχουμε βαθύ κάτοχο τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας.
Ἂν συγκρίνουμε λοιπόν ἓναν ἂνθρωπο πού εἶχε πάει τότε στόν σχολαρχεῖο μ΄ἓναν σημερινό, τόν ἀντίστοιχό του θα τόν βροῦμε σέ ἀνώτατο πανεπιστημιακό ἐπίπεδο.
Καί τον κάτοχο ἀπολυτηρίου τοῦ δημοτικοῦ αὐτῶν τῶν ἐποχῶν, θά τόν βροῦμε στόν σημερινό μέσο τελειόφοιτο τοῦ Λυκείου !
Διότι ὁ πατέρας μου γιά παράδειγμα πού εἶχε τήν τύχη να τελειώσει τό δημοτικό σχολεῖο ἒγραφε τόσο ἂρτια καί ὀρθογραφικά, πού θά τόν ζήλευαν τά παιδιά μου καί οἱ πλεῖστοι ἀπό τούς σημερινούς νέους...
Θυμᾶμαι ἓνα γερό μάθημα πού πῆρα ἀπό ἓναν γέρο τῆς ἐποχῆς πού πήγαινα στό γυμνάσιο στό Κρανίδι. Δηλαδή ἒσπασε ριζικά τήν κάθε τάσι ὑπεροψίας μου ἒναντι τῶν ἀνθρώπων πού δέν γνώριζα... Πρόκειται γιά τόν Μπάρμπα Γιάννη τόν Φράγκο ἢ Νταλάγκο πού τόν ἒλεγαν τότε.
Κάθησε δίπλα μου στό κάθισμα μέ τό πρωϊνό λεωφορεῖο.
Ἐγώ ἂνοιξα τό βιβλίο τῶν Λατινικῶν γιά μιά τελευταία ματιά πρίν τήν πιθανή ἐξέτασι...
Κοιτάζει τό βιβλίο καί μέ ρωτᾶ σέ τί μάθημα εἲσαστε.
Παραξενεύτηκα καί λέω , τί ἀνακατεύεται αὐτός μέ πράγματα πού δέν ξέρει ;
Γιά νά μή τοῦ χαλάσω τό κέφι, τοῦ λέω αὐτό καί τοῦ δείχνω τό βιβλίο.
- Ἂ ἒχετε γιά τόν Κιγκινᾶτο ...
Καί ἀρχίζει νά μοῦ λέει τό κείμενο ἀπ ἒξω !!!
- Ποῦ τό ἒπαθες αὐτό Μπάρμπα Γιάννη τοῦ λέω μέ μεγάλη ἒκπληξι ; (!!!) .
- Στό σχολαρχεῖο ... Ἀλλά δυστυχῶς δέν τό τέλειωσα ...
Αὐτή λοιπόν ἦταν ἡ κοινότητα ! Αὐτή ἦταν ἡ παιδεία !
Θά περίμενε κανείς ὃτι ξεκινᾶς ἀπό κάπου καί προχωρᾶς μπροστά ...
Λάθος ὃμως !
Σ'αὐτή τήν χώρα, ἒχουμε ἀνατρέψει τήν τάξι τοῦ σύμπαντος καί πᾶμε ὁλοταχῶς πρός τά πίσω !
Στόν τομέα τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοικήσεως, ἀντί να στραφεῖ ἡ πολιτεία καί να θωρακίσει θεσμικά κάθε γνήσια πρωτοβουλία καί τήν δυναμική τῆς κοινωνίας γιά νά ἀναπτυχθεῖ στά πλαίσια τῶν προδιαγραφῶν της, ἒκανε τά πάντα να τήν ὑπονομεύσει !
Ἒτσι, παρά τό γεγονός ὃτι θεσμός εἶχε καταγράψει θετικές ἐπιτυχίες σέ πανελλαδικό ἐπίπεδο, παρά τίς ὑπονομεύσεις πού δέχτηκε, τόν κατήργησαν γιά να φέρουν συστήματα συγκεντρωτικά πού δέν ἒχουν κανένα αὐτοδιοικητικό πνεῦμα πρός μέγάλη βλάβη τῶν τοπικῶν κοινωνιῶν οἱ ὁποῖες προγραμματισμένα μαραίνονται καί σβήνουν .
Τό ἀνάλογο ἒγινε καί στόν τομέα τῆς παιδείας, ὃπου ἐδῶ ὲχουμε ἓνα μακροχρόνιο ἒργο ὑπονομευτικῶν πειραματισμῶν με τό τελικό τους σημερινό ἀξιοθρήνητο ἀποτέλεσμα .
Τί, διαφωνοῦν κάποιοι ;..
Ἒχουμε λένε "ἐλευθερίες" τῶν νέων πού τότε δέν ὑπῆρχαν ...
Ναί. Ἒχουμε ἐλευθερίες στά ξέκωλα πού τά ἐπιβάλλει ἡ μόδα, ὁ μεγαλύτερος δυνάστης τῶν ἀνθρωπίνων ἐλευθεριῶν, στό κάπνισμα, στήν ἐμπορία κάθε μορφῆς ἀνθρώπινου αἰσθήματος καί ἠθικῆς, ὑποβαθμήσαμε τήν ἀνθρώπινη ὁμορφιά καί ἀξιοπρέπεια σέ φθηνό κρέας πού τό ὑποτιμοῦν καί τά σκυλιά, ἐνῶ ἡ κάθε μορφῆς πειθαρχία ἀποτελεῖ δουλεία !!!...
Ἲσως μετά τήν δραματική ὑποβάθμισι τῆς διδασκαλίας τῆς γλώσσας μας, χάσαμε και τά νοήματα τῶν λέξεων ...
Ἂς δοῦμε λοιπόν τί σημαίνει πειθαρχία ; Ἡ λέξις εἶναι σύνθετη ἀπό τό πείθομαι = ὑπακούω σύν ἀρχές. Ὂχι σέ ἂρχοντες . Διότι ἂρχων εἶναι αὐτός πού ἐπιβλέπει τίς ἀρχές στά δημοκρατικά καθεστότα καί αὐτός πού τίς ἐξουσιάζει , στά αὐταρχικά.
Ἀρχή εἶναι τα πλαίσια τοῦ ἀλληλοσεβασμοῦ καί τῆς τάξεως ἡ ὁποία διασφαλίζει τήν κοινωνική πρόοδο καί παραγωγική συνύπαρξι..
Καί ἒχει ἀπέραντο ψυχολογικό βάθος τό ὁποῖο ἀπαιτεῖ χρόνο γιά νά ἀναλύσεις...
Ἡ κοσμιότητα λοιπόν στούς σχολικούς χώρους διασφαλίζει τήν τάξι.
Ἡ τάξις αὐτή, ἐμπνέει, προγραμματίζει, δημιουργεῖ, διασφαλίζει τήν ζωή ἀπό τίς καθημερινές ἐπιθέσεις τοῦ μεγαλύτερου ἐχθροῦ τοῦ ἀνθρώπου πού εἶναι τό ψέμα...
Τά ἀποτελέσματά τοῦ ψέματος πού δεχόμαστε καθημερινά ἐπί δεκαετίες, τά βιώνουμε σήμερα ὡς λαός πού κατήντησε παγκόσμιο πειραματόζωό του, με ἐκδηλώσεις πού ξεκινοῦν ἀπό αὐτό τό ἐπίκαιρο γεγονός τῆς δολοφονίας ἑνός νέου κοριτσιοῦ στήν Ρόδο, μέχρι τό νέκρωμα τῆς ζωῆς καί τῶν σχέσεων μέσα στίς κοινωνίες τῶν ἀνθρώπων σέ ὃλη τήν γεωγραφική μας ἒκτασι !
Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2018
Μιά παλιά σελίδα πρακτικῶν τοῦ κοινοτικοῦ συμβουλίου Ἡλιοκάστρου...
Ἀπό τά πρακτικά τοῦ κοινοτικοῦ συμβουλίου, τότε , στίς καλές ἐποχές πού εἲχαμε τήν κοινότητα καί οἱ τοπικοί ἐκπρόσωποι ἒπερναν σημαντικές ἀποφάσεις πάνω σέ τοπικά θέματα. Ἡμερομηνία τοῦ ἐγγράφου 23 Ὀκτωβρίου 1950
Συνεδρίασις Κοινοτικοῦ Συμβουλίου κατα τήν 22 Ὀκτωβρίου 1950
Τό Κοινοτικόν Συμβούλιον Ἡλιοκάστρου, συγκείμενον ἐκ τοῦ προέδρου αὐτοῦ Χρήστου Ἀναστασίου καί τῶν μελῶν Δημητρίου Δεστέ, Κων. Γιάννου καί Κων. Κοτσοβοῦ , συνῆλθεν εἰς ἒκτακτον συνεδρίασιν νομίμως εἰς Ἡλιόκαστρον καί ἐν τῶ κοινοτικῶ γραφείω σήμερον τήν 22 Ὀκτωβρίου 1950 ἡμέραν Κυριακή καί ὦρα 2 μμ.
Ὁ Πρόεδρος εἰσηγούμενος τοῦ θέματος ἀνακοινοῖ τήν ἀπό 26 Σεπτεμβρίου 1950 πρόσκλησιν τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας δι΄ἧς γνωρίζει ὃτι τήν 15 Νοεμβρίου 1950 θά δικαστεῖ ὑπό τούτου, ἡ ὑπό τῆς Κοινότητος Δρυόπης ἀσκηθεῖσα ἀναίρεσις, περί ἀκυρώσεως τῆς ἀπό 12-6-1950 ἐκδοθείσης
ἀποφάσεως τοῦ Διοικ. Δικαστηρίου δι'ἧς καθωρίστηκαν τά ὃρια τῶν Κοινοτήτων Δρυόπης- Ἡλιοκάστρου καί ἐν συνεχεία ἐξέθεσε ὃτι ἀφοῦ τά ὃρια καθωρίστηκαν δικαίως μή ἀδικηθείσης οὐδεμιᾶς τῶν Κοινοτήτων καί ἒδει νά παραμείνη ἡ ἀπόφασις ὡς αὓτη ἐξεδόθη τουναντίον ἡ Κοινότης Δρυόπης προσέφυγεν εἰς τό Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας μέ σκοπόν τήν ἀκύρωσις ταύτης, ἀποτελεῖ οὓτω καθῆκον καί ὑποχρέωσις τῆς Κοινότητός μας ὃπως αὓτη ὑπεραμυνθῆ καί ὡς ἐκ τούτου, δέον νά διορισθῆ πληρεξούσιος δικηγόρος πρός ὑπεράσπισιν τῶν δικαίων της.
Τό κοινοτικό Συμβούλιον ἀκοῦσαν τοῦ Προέδρου καί λαβόν ὑπ'ὂψιν τά ὑπό τούτου ἐκτεθέντα,
Ἀποφαίνεται ὁμοφώνως
1ον Διορίζει πληρεξούσιον δικηγόρον τόν κ. Ἰωάννην Π. Κοντοβράκη πρός ὑπεράσπισιν τῶν δικαίων τῆς κοινότητος μας, κατά τήν ἐνώπιον τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας δικάσιμον τῆς 15 Νοεμβρίου 1950 ἐπί αἰτήσεως ἀναιρέσεως τῆς Κοινότητος Δρυόπης περί ἀκυρώσεως τῆς ἀπό 12-6-1950 ἐκδοθείσης ἀποφάσεως τοῦ Δ/κοῦ Δικαστηρίου καθορισμοῦ τῶν ὁρίων τῶν Κοινοτήτων Δρυόπης-Ἡλιοκάστρου.
2ο) Ψηφίζει πίστωσιν δραχμ. ἑνός ἑκατομμυρίου (1 000 000) εἰς βάρος τοῦ κεφ. 6 καί ἀριθμ. 2 τοῦ προϋπολογισμοῦ τῆς Κοινότητος οἰκον. ἒτους 1950 -51 δι'ἀμειβήν τοῦ ὡς ἂνω δικηγόρου.
Ἀνεγνώσθηκαν τά πρακτικά καί ὑπογράφονται.
Ὁ Πρόεδρος Τά μέλη
Χρ. Ἀναστασίου Κων. Γιάννου
Δημ. Δεστές
Κων. Κοτσοβός
Ἀκριβές ἀπόσπασμα
Ἐν Ἡλιοκάστρω τῆ 23 Ὀκτωβρίου 1950
(Τίς σκέψεις μας πάνω σέ ὃλα αὐτά στό ἑπόμενο δημοσίευμα ...)
χθεσινή εἰκόνα ἀπό τό Μεταλλεῖο...
Θά εἶναι ἐπίσης εὐπρόσδεκτη κάθε παλιά φωτογραφία πού ἒχει σχέσι με το Μεταλλεῖο καί μέ παλιούς τρόπους ζωῆς τῶν κατοίκων, προκειμένου να τίς σώσουμε ἀπό τήν ἀφάνεια καί τήν λήθη.
Καί ποιός ξέρει, ἲσως αὒριο κάποιοι δραστήριοι συμπολίτες μας βροῦν καλό ὑλικό γιά ἓνα πλούσιο ἱστορικό λεύκωμα τοῦ χωριοῦ...
Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2018
Μετά ἀπό πολύ καιρό...
...πάλι μαζί !!!
Σήμερα τῆς Ἀγίας Βαρβάρας στό Μεταλλεῖο.
Εἰκόνες γνώριμες μέ τούς γνωστούς προσκυνητές πού ἒρχονται κάθε χρόνο ἀπό τίς γύρω περιοχές.
Εἲδαμε πάλι τόν Λευτέρη τόν καπετάνιο ἀπό τό Πορτοχέλι με τήν οἰκογένειά του, τόν Γιῶργο ἀπό τό Ἂργος πού ἦσαν οἱ ποιό μακρινοί καί χαρήκαμε πού ἒδωσε ὁ Θεός νά ἒχουμε τήν ὑγεία μας καί νά ξαναβρεθοῦμε.
Ἱερούργησε ὁ ἐκλεκτός καί σεβάσμιος ἱερέας ἀπό τήν Ἑρμιόνη ὁ παπά Γιάννης ὁ Σαρρῆς, ἐνῶ ἒψαλαν ὁ Παναγιώτης ὁ Δημαράκης με τόν Γιάννη τόν παλιό ὑπάλληλο τοῦ ΟΤΕ ἀπό τήν Ἑρμιόνη .
Θυμήθηκε στήν ὁμιλία του ὁ Παππᾶς τήν παλιά ἐποχή πού ἒρχονταν ἐργάτες ἀπό τήν Ἑρμιόνη καί δούλευαν μέσα στίς στοές, τήν ὁποία σύγκρινε μέ τό σήμερα πού οἱ εὐκολίες τῆς ζωῆς ἀντί να δώσουν λύσεις, δημιούργησαν πραγματικά κοινωνικά καί ἠθικά ἀδιέξοδα.
Μέ τό πέρας τῆς λειτουργίας, μέ πλησίασαν γυναῖκες οἱ ὁποῖες ἐξέφρασαν τήν ἀγωνία τους γιά νά μήν διαλυθεῖ ὁ πολιτιστικός μας σύλλογος καί αὐτό εἶναι ἓνα μήνυμα αἰσιοδοξίας.
Συζητήσαμε καί μιλήσαμε γιά τα παλιά.
Φθάνοντας στά χαλάσματα, τούς θύμισα εἰκόνες ἀπό τό παρελθόν , τότε πού τό χωριό εἶχε ζωή.
Τότε πού μαθητής ἀκόμη τοῦ δημοτικοῦ, πήγαινα στά Μεταλλεῖα μέ τό ἂλογο καί πωλοῦσα ντομάτες καί ἀγγουράκια .
Φθάνοντας σ'αὐτό τό σπίτι πού εἶναι σήμερα χάλασμα καί βρίσκεται δεξιά ὃπως ἀνεβαίνουμε στήν ἐκκλησία, ἒμενε μία οίκογένεια με πολλά παιδιά. Τό σπίτι αὐτό, ἰδιαίτερα τό ἀγαποῦσα καί δέν τό ξέχασα γιατί ἐκεῖ πᾶντα πωλοῦσα τα περισσότερα...
Θυμᾶμαι συχνά τόν Παναγιώτη Παπαμιχαήλ τόν παλιό ταχυδρόμο με τό ἂσπρο ἂλογο, πού ἒφερνε τα γράμματα καί στό Μεταλλεῖο, τόν ὁποῖο συναντοῦσα στόν δρόμο καί πηγαίναμε μαζί...
Ἀναμνήσεις πού χάνονται στό ὁρίζοντα μαζί μας... Γιατί κάθε χρόνο ὃλο καί περισσότερο ἀραιώνουμε...
Τό καταλάβαμε ;..
Ἆραγε, ἀφήσαμε νέους στούς ὁποίους να παραδώσουμε τίς σκυτάλες γιά να πᾶνε τόν ἀγῶνα μακρύτερα ;...
Ἐδῶ τό ἐρώτημα πού πρέπει να μᾶς ἀπασχολήσει ὃλους, πού μέσω τῶν ζωντανῶν συνεύρεσεων, ἀσχέτως ἡλικίας, νά δώσουμε τίς πρέπουσες ἀπαντήσεις ...
Οἱ πολιτιστικοί σύλλογοι δέν εἶναι μόνον γιά να συγκεντρώνουν χαϊμαλιά καί να κάνουν πανηγύρια...
Σήμερα τῆς Ἀγίας Βαρβάρας στό Μεταλλεῖο.
Εἰκόνες γνώριμες μέ τούς γνωστούς προσκυνητές πού ἒρχονται κάθε χρόνο ἀπό τίς γύρω περιοχές.
Εἲδαμε πάλι τόν Λευτέρη τόν καπετάνιο ἀπό τό Πορτοχέλι με τήν οἰκογένειά του, τόν Γιῶργο ἀπό τό Ἂργος πού ἦσαν οἱ ποιό μακρινοί καί χαρήκαμε πού ἒδωσε ὁ Θεός νά ἒχουμε τήν ὑγεία μας καί νά ξαναβρεθοῦμε.
Ἱερούργησε ὁ ἐκλεκτός καί σεβάσμιος ἱερέας ἀπό τήν Ἑρμιόνη ὁ παπά Γιάννης ὁ Σαρρῆς, ἐνῶ ἒψαλαν ὁ Παναγιώτης ὁ Δημαράκης με τόν Γιάννη τόν παλιό ὑπάλληλο τοῦ ΟΤΕ ἀπό τήν Ἑρμιόνη .
Θυμήθηκε στήν ὁμιλία του ὁ Παππᾶς τήν παλιά ἐποχή πού ἒρχονταν ἐργάτες ἀπό τήν Ἑρμιόνη καί δούλευαν μέσα στίς στοές, τήν ὁποία σύγκρινε μέ τό σήμερα πού οἱ εὐκολίες τῆς ζωῆς ἀντί να δώσουν λύσεις, δημιούργησαν πραγματικά κοινωνικά καί ἠθικά ἀδιέξοδα.
Μέ τό πέρας τῆς λειτουργίας, μέ πλησίασαν γυναῖκες οἱ ὁποῖες ἐξέφρασαν τήν ἀγωνία τους γιά νά μήν διαλυθεῖ ὁ πολιτιστικός μας σύλλογος καί αὐτό εἶναι ἓνα μήνυμα αἰσιοδοξίας.
Συζητήσαμε καί μιλήσαμε γιά τα παλιά.
Φθάνοντας στά χαλάσματα, τούς θύμισα εἰκόνες ἀπό τό παρελθόν , τότε πού τό χωριό εἶχε ζωή.
Τότε πού μαθητής ἀκόμη τοῦ δημοτικοῦ, πήγαινα στά Μεταλλεῖα μέ τό ἂλογο καί πωλοῦσα ντομάτες καί ἀγγουράκια .
Φθάνοντας σ'αὐτό τό σπίτι πού εἶναι σήμερα χάλασμα καί βρίσκεται δεξιά ὃπως ἀνεβαίνουμε στήν ἐκκλησία, ἒμενε μία οίκογένεια με πολλά παιδιά. Τό σπίτι αὐτό, ἰδιαίτερα τό ἀγαποῦσα καί δέν τό ξέχασα γιατί ἐκεῖ πᾶντα πωλοῦσα τα περισσότερα...
Θυμᾶμαι συχνά τόν Παναγιώτη Παπαμιχαήλ τόν παλιό ταχυδρόμο με τό ἂσπρο ἂλογο, πού ἒφερνε τα γράμματα καί στό Μεταλλεῖο, τόν ὁποῖο συναντοῦσα στόν δρόμο καί πηγαίναμε μαζί...
Ἀναμνήσεις πού χάνονται στό ὁρίζοντα μαζί μας... Γιατί κάθε χρόνο ὃλο καί περισσότερο ἀραιώνουμε...
Τό καταλάβαμε ;..
Ἆραγε, ἀφήσαμε νέους στούς ὁποίους να παραδώσουμε τίς σκυτάλες γιά να πᾶνε τόν ἀγῶνα μακρύτερα ;...
Ἐδῶ τό ἐρώτημα πού πρέπει να μᾶς ἀπασχολήσει ὃλους, πού μέσω τῶν ζωντανῶν συνεύρεσεων, ἀσχέτως ἡλικίας, νά δώσουμε τίς πρέπουσες ἀπαντήσεις ...
Οἱ πολιτιστικοί σύλλογοι δέν εἶναι μόνον γιά να συγκεντρώνουν χαϊμαλιά καί να κάνουν πανηγύρια...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)