Οι ανθρώπινες τιμές είναι πολύ δύσκολο να αποδοθούν διότι τα ανθρώπινα μέτρα είναι ανεπαρκή να κρίνουν πράγματα και καταστάσεις.
Όταν όμως κάτι ξεφεύγει πολύ, αφορά και το πρόσωπο σου το οποίο έχει ιστορική θεσμική βαρύτητα για τον τόπο, θεώρησα μετά από ταλαντεύσεις ότι πρέπει να παρέμβω δηλώντας από την αρχή ότι αφορά μόνο την τάξι.
Η παρουσία μου στην κοινότητα και στίς πολιτιστικές δράσεις αποτελεί ζωή πενήντα ετών πράγμα που λογικά θα εσήμαινε αμοιβαία τιμή για την κοινωνία.
Δέν υπήρξα ποτέ από αυτούς που περίμενα κάποια ανταμοιβή για το χρέος μου απέναντι στο κοινό μας συμφέρον.
Η κοινωνία όμως από τα αρχαιότατα χρόνια θέσπισε έπαθλα αρετής για να ενθαρρύνει αυτούς που αγωνίζονται γιά τα συλλογικά συμφέροντα αν και συνήθως τα κέρδιζαν στην πλειοψηφία τους οι συμπεριφορές τού φαίνεσθαι και όχι τού είναι...
Οι άνθρωποι τού προσφέρειν δεν ζητούν οποιασδήποτε μορφής αντιπαροχές αλλά το μόνο που επιθυμούν είναι να μήν παρασύρεται σε λάθη η κοινωνία τους.
Ένας άνθρωπος που έφαγε στα μούτρα την ζωή και μέσα από δυσκολίες, πόνους, θυσίες κατάφερε να εκπληρώσει την γήινη αποστολή του, δεν έχει ποτέ ανάγκη από τίς ευλογίες και τις τιμές των άλλων ...
Οι άλλοι τον έχουν ανάγκη και όταν είναι ζωντανοί τον τιμούν για να κρατούν το παράδειγμα του ως οδηγό για την συνέχεια τού δύσκολου καθημερινού αγώνα.
Ζήσαμε στην εποχή μας με ανθρώπους που έφαγαν τα νιάτα τους στους πολεμώντας στην Μακεδονία, Μ. Ασία, Αλβανία και θεωρούσαμε ότι έκρυβαν μέσα τους μεγάλες αξίες μπροστά στις οποίες εμείς δεν είχαμε προσφέρει τίποτα.
Με βάσι λοιπόν αυτές τις σκέψεις, η προσωπική μου πείρα μέσα στην ιστορία τού χωριού, μού επιβάλλει να υπενθυμίσω πράγματα και καταστάσεις και αυτό για να μην προσβάλλεται η αλήθεια αλλά και οι άνθρωποι που γνωρίζουν....
Ξεκίνησα ως κοινοτάρχης όντας πολύ νέος, χωρίς εμπειρία, αλλά με βαθιά θέληση να ενώσω την τοπική κοινωνία σε μία πορεία δημιουργική.
Έτσι χωρίς να υπάρχει ακόμη μορφωτικός σύλλογος, οργανωθήκαμε πολιτιστικά χωρίς καταστατικά και μέσα απο αυτή την οργάνωσι προέκυψε η χορευτική ομάδα η οποία για την εποχή ήταν σπάνια και πρωτοποριακή σε όλη την Ελλάδα.
Μέ βοήθησαν από το συγκρότημα τής Δώρας Στράτου στην Αθήνα, το οποίο ήταν ένα από τα ελάχιστα που λειτουργούσαν στην Ελλάδα, να βρώ στολές γνήσιες, φτιαγμένες στο χέρι από Μετσοβίτη ράφτη για τίς οποίες διακινδύνευσα τον μισθό μου τριών μηνών στα ξενοδοχεία, που σημαίνει ότι αν το εγχείρημα δεν είχε επιτυχία, είχα χάσει τα λεφτά μου.
Ευτυχώς όμως το εγχείρημα πέτυχε, η ομάδα έδινε παραστάσεις στα ξενοδοχεία και με το αντίτιμο, ξόφλησε πρώτα τα χρήματα για τις στολές και στην συνέχεια συμμετείχε στα έργα τού χωριού αγοράζοντας υλικά τα οποία με προσωπική εργασία όλων των κατοίκων γίνονταν τσιμεντοστρώσεις οι οποίες υπάρχουν μέχρι σήμερα.
Πολύ συχνά οργανώναμε λαϊκά πανηγύρια με την χορευτική ομάδα μέσα στο χωριό με σκοπό την κοινωνική ψυχαγωγία αλλά και για να ενισχύσουμε οικονομικά τα έργα.
Υπήρξαμε πρωτοπόροι και σε άλλο τομέα διότι από τούς πρώτους στην Ελλάδα οργανώσαμε έκθεσι λαογραφίας στο παλιό κοινοτικό γραφείο, πράγμα άγνωστο στο 99,99% τών δήμων και κοινοτήτων Πανελλαδικά.
Όλη αυτή η δραστηριότητα από την ενεργό συμμετοχή, οδήγησε στην δημιουργία τού πολιτιστικού συλλόγου , περίπου το 1980.
Τρέξαμε όλοι μαζί στην εταιρεία τού Μποδοσάκη για βοήθεια να κτιστεί το κτήριο που φιλοξένησε τον σύλλογο και την ομάδα και το οποίο σήμερα αποτελεί το νηπιαγωγείο, ενώ η ομάδα τού ποδοσφαίρου σε συνεργασία με το Σωματείο εργαζομένων στα μεταλλεία, κατάφερε να πάρει σοβαρή οικονομική ενίσχυση για την αγορά τού γηπέδου στο οποίο αθλείται σήμερα η νεολαία.
Ξεκινήσαμε τότε και την γιορτή κρασιού περίπου το 1980, γεγονός και αυτό από τα σπάνια στην Ελλάδα.
Προβλέποντας τις ανάγκες τού μέλλοντος καταφέραμε να αγοράσουμε έκτασι που να δίνει προοπτικές για να επεκταθεί σήμερα η παιδική χαρά στο βαθμό μπορούσε να το κατανοήσει το τότε κοινοτικό συμβούλιο...
Όλα αυτά, δεν σημαίνουν ότι τα οργάνωσε ένα άτομο.
Απλά ένα άτομο μέσα από την ενότητα και την πίστι στο κοινό συμφέρον που καλλιεργησε, κατάφερε να απελευθερώσει την κοινωνία για να αναπτύξει την δυναμική της.
Καί είμαι υπερήφανος που υπήρξα αυτό το άτομο. Δηλαδή, απλά συντονιστής όπως ο συνθέτης σε μία ορχήστρα που παράγει νότες.
Δέν μπορεί να υπάρξει συνθέτης χωρίς μουσικούς, ούτε μουσικοί χωρίς συνθέτη.
Πάθαμε μεγάλες συμφορές από τα μίση, τίς μικρότητες, τούς διχασμούς, τα κομπλεξικά θέλω τού κάθε ξεπεσμένου συμπλεγματικού με αποτέλεσμα σήμερα η Ελλάδα ως χώρα, να έχει ξεπέσει σε τριτοκοσμικά πρωτεία σε όλους τούς τομείς.
Αν και η απειρία μας οδήγησε να ταχθούμε σε κόμματα, δεν υποδουλωθήκαμε ποτέ σ΄αυτά, ούτε δεχτήκαμε να ενεργήσουμε ως υποχείρια τους στην διαχείρησι τών υποθέσεων τής κοινότητας συμπράττοντας στην γελοία συμπεριφορά να τους διαφημίζουμε για να μάς βγάλουν τις πιστώσεις που μάς στερούσαν επίτηδες, αλλά τίς παίρναμε με το σπαθί μας πολεμώντας μέσω τού τύπου ενάντια σ αυτές τις αχρείες συμπεριφορές .
Σε εποχές δύσκολες που τα χωριά επικοινωνούσαν με χωματόδρομους, πετύχαμε με το σπαθί μας να διαπλατυνθεί και ασφαλτοστρωθεί ο δρόμος Ηλιόκαστρο Ερμιόνη, ενώ με ελάχιστα χρήματα ανοίξαμε τον δρόμο για τίς Αδέρες πράγμα που σε μετέπειτα εποχές θα μεταφράζοταν σε πολλά εκατομμύρια.
Σε εποχή που δέν είχαν κάνει μελέτη αποχετεύσεως η Ερμιόνη και το Κρανίδι, είχαμε κάνει εμείς για το Ηλιόκαστρο τήν οποία δεν μπορέσαμε να υλοποιήσουμε από τίς παγίδες και τα εμπόδια τής ίδιας τής πολιτείας η οποία απεχθάνεται τα έργα που δεν επιφέρουν κόστος και καταφανέστατα ψηφίζει νόμους για τούς ημετέρους της τούς οποίους πληρώνει πανάκριβα ο λαός ο οποίος δεν συμπαθεί και τόσο όσους αντιστέκονται διότι έχει μεγάλη ροπή προς το ψέμα που χαϊδεύει ευχάριστα τα αυτιά ...
Έτσι πάντα, ήμουν ενάντιος στο βολεύεσθαι και όχι στο βουλεύεσθαι, πράγμα που έδειξα δυναμικά σε όλη μου την ζωή και για το οποίο κατηγορήθηκα από όσους θεωρούν ότι πρέπει να βόσκουν δεμένοι στο κάθε κομματικό παλούκι...
Εξέδωσα βιβλίο τριακοσίων σελίδων με τίς θέσεις και αναλύσεις μου πάνω στά προβλήματα που έπρεπε να γνωρίζει ο καθ ένας για να κρίνει σωστά ώστε να μπορεί να επιλέγει αυτούς που θα βουλεύονται και όχι θα βολεύονται από την πολιτεία.
Αυτό, αντί να επιβραβευτεί, συνετέλεσε στο τέλος τών πολιτικών μου επιδιώξεων.
Μέσα από αυτό μέτρησα τούς πραγματικούς φίλους που έτρεξαν να με βοηθήσουν για να ξεπεράσω τα εμπόδια που βάζει το κράτος ενάντια σε κάθε τι που υπονομεύει τα σκοτεινά συμφέροντα, αλλά είδα και τούς άλλους "φίλους" που μού έδειξαν το σκοτεινό τους πρόσωπο...
Υπήρξα ζωντανός μέχρι χθες στον πολιτιστικό σύλλογο διότι πλαισίωσα από τους πρώτους την επαναλειτουργία του καί προσέφερα όσα μού επιτρέπει η ηλικία μου.
Όπως στην περίοδο τής κοινότητας, έτσι και μέσα στον σύλλογο, εξέφρασα τήν θέλησι μου να μήν θεωρούμε τούς πολιτικούς ως τιμόμενα πρόσωπα.
Τιμάς πάντα αυτόν που συμμετέχει σε κοινούς αγώνες, που σε πλησιάζει όχι για την ψήφο αλλά για την καθημερινότητά σου με σκοπό στην συνέχεια να προωθήσει νόμους οι οποίοι φέρνουν πρόοδο, τάξι και ευημερία στην κοινωνία.
Ποιά είναι η πρόοδος που μάς έφεραν όλοι αυτοί ;
Τό ότι μετανάστευσαν τα παιδιά σου, δεν θέλουν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους διότι δεν αντέχουν την κακοδαιμονία, τίς αδικίες και τίς φρικτές ανομίες, στοιχεία που συνετέλεσαν στο να αδειάσουν τα χωριά μας από ζωή ;
Τό ότι πονηροί διαχειριστές τού δημόσιου πλούτου δεν αγγίζονται από την δικαιοσύνη αλλά η δικαιοσύνη αγγίζει την γριούλα που πωλούσε λίγα χόρτα στην αγορά και εσένα που θα μεταφέρεις δύο δοχεία λάδι για τα παιδιά σου ;
Υπήρξα λοιπόν επαναστάτης που δεν άρεσα ή δεν αρέσω σε πολλούς....
Ώς συνδικαλιστής τής Τοπικής Αυτοδιοικήσεως έφερα εισήγησι σε συνέδριο στον νομό με θέμα την άναρχη δόμηση και τις αυταρχικές περιφράξεις, στοιχεία όλα αυτά που συνθέτουν την σημερινή κόλασι τής οποίας όλη η κοινωνία έγινε ένοικος και πληρώνει λίγους πόντους χώματος με αίμα και καθημερινή τυραννία .
Οι προτάσεις αυτές πέρασαν επίσημα στο περιοδικό τής Κεντρικής Ενώσεως Δήμων και Κοινοτήτων το 1984 στο οποίο είχαν πρόσβασι οι πολιτικοί τούς οποίους με τέτοιο πάθος θέλουν κάποιοι να τιμούν.
Ένα από τα μεγάλα οράματα μου ήταν να δημιουργήσουμε θέατρο τύπου αρχαίου στο χωριό, χιλίων περίπου θέσεων επειδή είχα προσωπική εμπειρία πάνω σε τέτοια κατασκευή αλλά και ανθρώπους στο χωριό που ήταν πάντα πρόθυμοι να προσφέρουν προσωπική εργασία.
Αυτό απέτυχε και δεν θέλω να πω λεπτομέρειες για να μήν ξύσω παλιές πληγές ....
Κουβαλάω μαζί μου τήν πίκρα όχι τού οτι δεν με τιμάς διότι η ανάγκη δεν είναι δική μου αλλά φαινόμενο πτωτικό τής κοινωνίας.
Δεν αισθάνομαι κακά συναισθήματα απέναντί σου διότι σε θεωρώ χρήσιμο και θέλω απλά να διορθώσω την κάθε σου απειρία.
Αλλά πικραίνομαι επίσης με την σκέψι τί έγιναν οι στολές που είχαν φέρει τέτοιες χαρές στο παλιό χωριό, πώς χάθηκαν τόσο μυστηριωδώς, ποιους ενοχλούσαν;..
Γιατί τόσο πικρόχολα σέρνεται η ιδέα ότι η πλατεία κατέστρεψε τα παλιά χώματα και ότι δεν έπρεπε να είχε γίνει ;
(Όλοι αυτοί που κάνουν αυτές τίς νύξεις, θα είναι τίμιοι όταν δεν σταθμεύουν εκεί τα αυτοκίνητα τους...)
Γιατί σέ κάθε εκδήλωσι αποσιωπώνται τα έργα που κάναμε ως κοινότητα και υπερτονίζονται αυτά που έγιναν ως παράρτημα τού δήμου ;
Είπα να το πώ... Να μην το πώ... Τό λέω χωρίς να με ενδιαφέρει ατομικά ... Οι νόμοι τού Σύμπαντος είναι πολύ πιό ψηλά από τήν κάθε ανθρώπινη αταξία ή αστοχία ... Πιστεύω σ΄αυτούς και μόνον... Και αν συμμετέχω οπουδήποτε ακόμη δεν το κάνω για να εισπράξω κάποια ανταμοιβή... Το κάνω για να βοηθήσω έστω και με την απλή μου παρουσία...Αν και βρήκα ευκαιρίες να ανέβω στην γενική πολιτική προτίμησα να καταγγέλλω διότι το κάθε ανέβασμα προϋποθέτει συμβιβασμούς... Αν πλουτίσω από κάπου, δεν θα με ακολουθήσει ο πλούτος στο μεγάλο ταξίδι... Το μόνο που θα πάρω μαζί μου, είναι αυτό που πραγματικά έδωσα και όχι αυτό που θα πιέσω τον εαυτόν μου να πιστεύει ότι έδωσα...
Όποιος δεν κατάλαβε τί έγινε σήμερα, τι γίνεται τα τελευταία χρόνια έτσι εκκωφαντικά απαξιωτικά απέναντί μου με την κοπή τής βασιλόπιτας, ας κουνήσει λίγο το κεφάλι του...
Εγώ παρ όλα αυτά συμμετέχω ακόμη με την παρουσία μου...
