Οι βασικοί συντελεστές στήν ζωή μιάς κοινωνίας, εθεωρούντο από τα παλιά χρόνια ο πρόεδρος, ο παπάς καί ο δάσκαλος.
Ο πρόεδρος σήμερα έχει χάσει τήν παλιά του αίγλη διότι έχει απογυμνωθεί από αρμοδιότητες .
Ο παπάς, εξακολουθεί να κινήται περίπου στά ίδια πλαίσια.
Αυτός όμως πού έχει συνδέσει τήν ζωή του μέ ζωντανή καί διαρκή παρουσία από τήν γέννησι τού νεωτέρου Ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα, είναι ο δάσκαλος.
Θυμάμαι τον παλιό μας δάσκαλο τόν μακαρίτη τόν Ανάργυρο Κοτσοβό, όταν έσωσε το αρχαίο κάστρο τών Ειλεών από τήν αγνοια αυτής τής εποχής .
Θυμάμαι τίς εκδρομές πού μάς έκανε σε όλους τούς αρχαιολογικούς τόπους τού χωριού με σκοπό να μάς εμφυσήσει τήν αγάπη γιά τα αρχαία.
Όλοι οι δάσκαλοι πού γνώρισα κατα τήν διαρκεια τής προεδρίας μου στό χωριό, ήσαν παρόντες σε όλες τίς πολιτιστικές μας εκδηλώσεις, συμμετείχαν στίς δενδροφυτεύσεις και γενικά ήσαν ζωντανα μέλη τής κοινωνίας μας.
Ο σημερινός μας δάσκαλος, ο αγαπητός μας Γιώργος Αλεξάκος, δέν αποτελεί αξαίρεσι σ΄αυτή τήν τάξι.
Ήταν από τα ζωντανά κύτταρα στήν οργάνωσι τής γιορτής τού τρύγου.
Τού οφείλουμε ως τοπική κοινωνία ένα μεγάλο ευχαριστώ !
Επειδή στήν βιντεοσκόπησι τής εκδηλώσεως, δέν υπήρξε επαρκής καλυψις γιά να στήλουμε την ζωντάνια της στούς μετανάστες μας και σε όσους δέν μπόρεσαν να παρευρεθούν, συγκεντρώνω λίγα από τα στοιχεία που έχω στήν διάθεσί μου, γιά να συντηρήσουμε τόν απόηχο αυτής τής ευχάριστης ημέρας.
Ο λόγος τού Διόνυσσου μέσα σε μία ατμόσφαιρα θορύβων που δημιουργούσαν οι ατίθασοι πιτσιρικάδες πανηγυριστές, δέν θα μπορούσε να ακουστεί καθαρά . Έτσι τόν παραθέτω εδώ . Στήν συνέχεια το βίντεο.
Φίλες ,φίλοι, τοπικοί άρχοντες απερχόμενοι και νέοι, πολίτες
άρχοντες του εαυτού σας και των παθών , νέοι με την φρεσκάδα των άωρων
σταφυλιών πού περιμένουν την γλυκιά τους ώρα,
είμαι ο Διόνυσος, ο Θεός του οίνου @της αμπέλου.
Ήρθα για να σας ξεναγήσω, μέσα στον χρόνο και περνώντας
από τον δικό σας ιερό τόπο, να σας μεταφέρω κάποια από τα αιώνια μυστικά μου .
Πατέρας μου ο Δίας και μητέρα μου η Σεμέλη, γεννήθηκα στην
Ικαρία και με ανέθρεψαν οι νύμφες που ονομάζονται Υάδες και πού σήμερα
βρίσκονται στο στερέωμα του ουρανού.
Είμαι Θεός
εκπολιτιστής. Δίδαξα σε όλο τον κόσμο την καλλιέργεια της αμπέλου. Έμαθα τους ανθρώπους
να διασκεδάζουν, να ισορροπούν ανάμεσα στο πάθος και στην λογική, να απαντούν στά
προβλήματά τους με την γλυκιά μέθη και να βιώνουν την θεϊκή τους υπόστασι μέσα
από την κοινωνικότητα. Τους έμαθα να με τιμούν με πολυήμερες τελετές στα αρχαία
χρόνια, μέσα από τις οποίες πλησίασαν το βαθύτερό τους εγώ. Βγήκαν μέσα από την
ψυχή τους τα δρώμενα πού έκαναν προς τιμή μου με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το
θεατρικό δράμα, η τραγωδία και κωμωδία. Τά ουσιαστικότερα δηλαδή στοιχεία πού
χαρακτηρίζουν τον σημερινό σας πολιτισμό σε όλη την οικουμένη.
Οι μεγάλες τελετές που
έγιναν προς τιμή μου, έχουν σχεσι με κάθε φάσι της μεγάλης μυστηριακής
διαδικασίας της ζωής η οποία
αποτυπώνεται στην άμπελο και στο μεθυστικό της νέκταρ.
Ό θάνατος και η ανάστασις του ανθρώπου, απεικονίζεται με
τον θάνατο της ζωής στο κλήμα κατά την διάρκεια του χειμώνα . Έρχεται η
ανάστασις την άνοιξι, δίνει πλούσιους βλαστούς, δίνει καρπούς άωρους που με
υπομονή στην ώρα τους γλυκαίνουν. Μέσα
από τους καρπούς αυτούς εξυπηρετείται η υπέρτατη σκοπιμότης που είναι ο οίνος.
Συμβολικά στοιχεία που υποδηλώνουν την υπέρτατη
σκοπιμότητα της ζωής του ανθρώπου. Γιατί
ο κάθε θνητός, γεννήθηκε γιά να
αναστηθεί μέσα από το κρασί της σοφίας του.
Δεν γεννήθηκα Θεός, αλλά είμαι το υπόδειγμα πού ανέβηκα
στα Ολύμπια δώματα και έγινα ισόθεος με τους άλλους θεούς, μέσα από τον αγώνα
μου για την εξύψωσι των ανθρὠπων ! Ένα μήνυμα πού λέει ότι ο δρόμος της
Θεότητας ισχύει για τον καθ’έναν σας, όταν στοχεύει τίμια και ειλικρινά όχι τις
δικές του μικροπρεπείς σκοπιμότητες, αλλά το καλό των ανθρώπων .
Με εόρταζαν στους αγρούς από τα πανάρχαια χρόνια, με
εόρταζαν στην ιερή διαδικασία του ανοίγματος του πίθου με τον ιερόν οίνο κατά
τα Λήναια, με εόρταζαν στα ανθεστήρια
και μέσα στο άστυ.
Έκαναν χοές προς τιμήν των νεκρών του κάτω κόσμου τότε,
όπως και σήμερα στις παρέες, ποτίζετε την μητέρα Γή χύνοντας κρασί από το
ποτήρι σας για να αποδείξετε την αλήθεια των λόγων σας.
Τά μυστήρια μου πέρασαν μέσα από τον ιερο συμπαντικό νόμο
της εξελίξεως, στην νέα θρησκεία του Χριστού στην εποχή σας και αναβαθμίσατε
τον οίνον μου σε τίμιο αίμα .
H
παρουσία μου, συνδυάζεται με πάθος και χαρά σε όλες τις διαδικασίες. Από τις
γιορτές, ως το σκάψιμο, στο ξεβλαστάρωνα, στον τρύγο, στο πάτημα των σταφυλιών,
στην ωρίμανση του χυμού.
Ίδια όλα τα συναισθήματα σε όλη την έκτασι του χρόνου .
Ίδιο το πάθος.
Ζωντανό παράδειγμα διαχρονικότητας, το πέτρινο πατητήρι
που έχουμε μπροστά μας και πού έζησε μέσα από τον σεβασμό για χιλιάδες χρόνια,
έχοντας εξυπηρετήσει γενιές ανθρώπων.
Όπως εχθές, έτσι και στα πρόσφατα, τα παιδικά σας χρόνια,
ο κάμπος των Ειλεών, στην περιοχή με τα παλιά αμπέλια, ήταν γεμάτος ζωή μέχρι
την εποχή του τρύγου.
Θυμηθείτε τις καλύβες πού έστηναν και μετακόμιζε εκεί το
μισό χωριό για να φυλάει τους καρπούς
από τα άγρια ζώα καί τα πουλιά.
Θυμηθείτε όταν τρέχατε
ξυπόλητοι τις νύχτες, με τα σκισμένα ή μπαλωμένα σας ρούχα χαρούμενοι, παίζοντας
και κλέβοντας κάποιο τσαμπί από σταφύλι.
Η ζωή με το αμπέλι, είναι
δεμένη διαρκώς με δράσι . Ίδια μέσα στον χρόνο και στον χώρο.
Μέσα στα ίδια πλαίσια, είναι
και το δικό μας αποψινό πανηγύρι.
Ας αφήσουμε λοιπόν τον άκρατο
ευδαιμονισμό πού μας πολιόρκησε όλα αυτά τα χρόνια και μας έκανε να ξεχάσουμε
την ουσία μας.
Ας δούμε τα πράγματα απλά, όπως
απλή πρέπει να είναι η ζωή μας, απλή η γλώσσα μας, απλές και τίμιες οι μεταξύ
μας σχέσεις.
Γιατί το μεγάλο μήνυμα το
στέλνει ο Οδυσσέας μέσα στην κωφή, αλήτισα και για δεκαετίες απροσάρμοστη
παιδεία μας, όταν ξεκινά το ταξίδι για την επιστροφή στην Ιθάκη, δηλαδή την
κοινή μας πατρίδα.
Ο Ποσειδών, στέλνει μεγάλη
τρικυμία με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να βυθιστούν τα πλοία του. Και του παραγγέλλει
ότι δεν μπορεί να ταξιδέψει αν δεν ξεφορτώσει στην θάλασσα, όλους τους
θησαυρούς πού συγκέντρωσε στην Τροία, δηλαδή στο υλικό πεδίο της ζωής του.
Απλά λοιπόν ό,τι συγκεντρώνουμε
στο υλικό πεδίον της ζωής μας, δεν μπορούμε να το πάρουμε μαζί μας .
Αυτό πού θα πάρουμε είναι μόνον
η χαρά που δώσαμε γιατί αυτή δεν έχει υλικό βάρος.
Θα πάρουμε το συναίσθημα πού
δώσαμε, τἠν φιλία πού προσφέραμε, το σεβασμό στην κοινωνική τάξι μέσα από τήν
καταδίκη του υπερφίαλου και προδοτικού εγώ.
Όλα αυτά στην ορθόδοξη εκκλησία, επισφραγίζονται με την αξιοσύνη γιά την
μετάληψι του ιερού καρπού της αμπέλου.
Στήν αποψινή παρέα,
επισφραγίζονται με την πλούσια και εγκάρδια μετάληψι του ιερού μου χυμού που άφθονα
προσφέρουν οι ντόπιοι παραγωγοί.
Απολαύσετε την κοινή μας παρέα
! Τιμήσετε το ιερό φαγητό πού προσέφεραν οι άνθρωπο του χωριού προσέχοντας μην
ο άμετρος κορεσμός κάποιου γίνη στἐρησις για τον άλλον.
Έρωσθε λοιπόν !Ευδαιμονείτε εν
ομονοία και χωρώ ! Ειρήνη στις ψυχές σας !
