Εκδρομή στην Β. Ελλάδα μέσα από τα "μπλόκα"...

Ο μεγαλύτερος εχθρός τού ανθρώπου, είναι ο φόβος, ενώ ο μεγαλύτερος σύμμαχος, είναι το θάρρος και η αποφασιστικότητα..

Θά βρέξει, δεν θα βρέξει, θα μάς έχουν κλείσει ή όχι τον δρόμο οι αγρότες και κτηνοτρόφοι, θα κάνει κατακλυσμούς, δεν θα κάνει, λές και ότι κάθε μέρα η Ελλάδα βομβαρδίζεται από τέτοια φαινόμενα με τα οποία από την μία μεριά μάς τρομάζουν οι "αντιπολιτεύσεις"  με τήν ανετοιμότητα τού κράτους, ενώ μέσα μας δεν τολμούμε να πούμε επίσημα ότι είδαμε μετά από πολλά χρόνια ξηρασίας να γεμίζουν τα πηγάδια μας με νερά.

Άλλωστε, "αν δέν βρέξεις πόδια, δεν πιάνεις ψάρια"...

Έτσι αποφασίσαμε το ταξίδι με το πρακτορείο τού Ζαφείρη και με επιτελάρχη τον Θανάση τον Μαρόγιαννη και βοηθό συντονιστή την Νάντια...

Νυσταγμένοι, με αγωνία και προκατάληψι

 φθάσαμε στα πρώτα μπλόκα στην Θήβα.Τα

 τρακτέρ παραταγμένα, ο δρόμος ανοικτός αλλά εμείς οδηγηθήκαμε στην παράκαμψι...

Όλα καλά και όλα ωραία, χωρίς καμία καθυστέρησι, φθάσαμε στην πανέμορφη πόλι τής Καβάλας. 

Πραγματικά αν δέν τήν έχεις επισκεφτεί δεν θα καταλάβεις την ομορφιά που θα έχανες...

Γραφική, με μεσαιωνικά κάστρα και μέ το τεράστιο ιστορικό υδραγωγείο που διασχίζει την παλιά πόλι, τίς "Καμάρες" όπως το ονομάζουν οι ντόπιοι και του οποίου η ιστορία ανάγεται στα πρώτα χρόνια τής Τουρκοκρατίας .

Τα ξενοδοχεία ωραιότατα και με πλούσιο πρωϊνό κρίνοντας από αυτό στο οποίο διαμείναμε.

Αν και Δεκέμβρης, η πόλις ήταν γεμάτη ξένους, Βαλκάνιους κυρίως επισκέπτες οι οποίοι πέρα από τις ομορφιές απολάμβαναν φτηνές και πλούσιες υπηρεσίες στα εστιατόρια, στις καφετέριες και στα υπόλοιπα μαγαζιά.

Με βάσι την Καβάλα εξερευνήσαμε και το εσωτερικό τής Θράκης μας φθάνοντας την πρώτη μέρα στην Δράμα η οποία εντυπωσιάζει με την πολεοδομική της συγκρότησι, τις πλατείες της, τούς ωραίους φαρδείς δρόμους, τα καλά και φθηνα εστιατόρια και με την οργάνωσι τής

"Ονοιρούπολης" η οποία αποτελεί φαντασμαγορικό θέαμα για τούς μεγάλους, παράδεισο για τα παιδιά και καύχημα για τούς ντόπιους. 

Τήν τρίτη ημέρα επισκεφτήκαμε την Ξάνθη, εξ ίσου πανέμορφη πόλι με τον ποταμό Κόσυνθο ο οποίος την διασχίζει και τής δίνει ζωή. 

Μεγάλο θέμα να διασχίζει το χωριό σου ή την πόλι σου κάποιο ποτάμι με πλούσια νερά... Απολαύσαμε αυτό το Θεϊκό δώρο για λίγες ημέρες στο χωριό και ευχόμασταν όλοι να έτρεχε όλο τον χρόνο...

Επισκεφτήκαμε κάποιο από τα Πομακοχώρια στο οποίο απολαύσαμε ωραία μπουγάτσα και πίτες με διάφορες ποικιλίες.

Στην συνέχεια, πήγαμε στο μεγαλύτερο φράγμα τής Ελλάδας τον "Θησαυρό"  στο Παρανέστι ο οποίος εμπλουτίζεται από τα νερά τού Νέστου ποταμού. 

Ο τόπος τής ομαδικής θυσίας τών κατοίκων τού Δοξάτου το 1941 μαζί με το προσκύνημα τού σκηνώματος τού Ιεράρχη Γρηγόριου Ναζιανζηνού αποτελεί το προσκυνηματικό μέρος τής εξορμήσεως.

Αφού κάναμε όλες αυτές τις επισκέψεις, ήρθε η ώρα τής επιστροφής η οποία έγινε απρόσκοπτη από όλα τα αγροτικά μπλόκα...

Γέμισε το χωριό με ελικόπτερα σήμερα ...

 Ήταν όλα τού ιδίου τύπου και στον αριθμό μετρήσαμε οκτώ...

Πιθανόν να ήρθε κάποιο συνεργείο για το μάζεμα τού ελαιόκαρπου ...

Θά έφυγαν μάλλον απογοητευμένοι διότι η χρονιά δεν έχει καλή παραγωγή....

Οπότε με το καλό τού χρόνου... Ίσως βοηθήσει ο καιρός για καλό ελαιώνα...

Τριακόσιες πέντε χιλιάδες προβολές σ΄αυτό το βίντεο !!!...

...που δημιουργήθηκε από τον τηλεοπτικό σταθμό "Άλφα" τής Κύπρου,  που αποτελεί μέρος τής ιστορίας τού χωριού, και με περισσότερα από τριακόσια συγκινητικά σχόλια!!!

Μέσα στο χάος που ζούμε σήμερα, όλοι εκτιμούν τις αξίες τις οποίες αναζητούν .

Οι παππούδες τής γενιάς μας, ήρθαν από την Αμερική που είχαν πάει εκεί ως μετανάστες για να πολεμήσουν και να απελευθερώσουν μεγάλο μέρος της Ελλάδας από τούς Τούρκους  !!!!

Ήταν ο παππούς μου ο Γιώργης Μίζης ή Μπλατσάρας, μαζί με τον Μπάρμπα Πέτρο τον Σοφό και με άλλους .

Μετά, στον πόλεμο τής Μ. Ασίας ήταν πολλοί από το χωριό από τούς οποίους προλάβαμε τίς διηγήσεις των και τίς οποίες δυστυχώς δεν σκεφτήκαμε να καταγράψουμε...

Μετά, στον πόλεμο ενάντια στούς Ιταλούς στην Αλβανία, ήταν η γενιά τών πατεράδων μας οι οποίοι συμμετείχαν σ΄έναν  από τούς δυσκολότερους και άδικους πολέμους ο οποίος τότε, αποτελούσε παγκόσμιο θαύμα που αντί να καταλήξει στο ιστορικό όφελος που άρμοζε, με την λήξι του εξελίχθηκε σ΄έναν δραματικό εμφύλιο τού οποίου τις συνέπειες πληρώνουμε μέχρι σήμερα.

Βλέποντας το πάρα κάτω βίντεο που αναφέρεται σε έναν απλό άνθρωπο τού χωριού μας, καταλαβαίνεις ότι επιβάλλεται να πετάξουμε στον Καιάδα κάθε διχασμό και να ρίξουμε το βάρος στην μοναδική μορφή επαναστάσεως την οποία αποτελεί η αγάπη για τον διπλανό μας, το οποίο στοιχείο πολύ σοφά εντόπισε η δασκάλα τού χωριού μας στην σημερινή της ομιλία !

Σήμερα 28η Οκτωβρίου 2025

 Μία λαμπρή ημέρα γεμάτη ζωντάνια μέσα στην οποία τιμήσαμε κι εφέτος την εθνική μας εορτή!

Μετά την πανηγυρική θεία λειτουργία, η δασκάλα εκφώνησε τον πανηγυρικό τής ημέρας ο οποίος αποτελούσε μία συνοπτική αναφορά στην ιστορία από την οποία βγαίνουν δυνατά μηνύματα για την εποχή μας.

Στο μνημείο τών πεσόντων τού χωριού έγινε επιμνημόσυνος δέησις, κατατέθηκαν στεφάνια και τα παιδιά απήγγειλαν ποιήματα γεμάτα ζωντάνια.

Στο τέλος έκλεισε η εκδήλωσις με την καθιερωμένη παρέλασι.

Εσπερινός Αγίου Φανουρίου

 

Γέμισε σήμερα η εκκλησία από πιστούς με τίς πίτες τού Αγίου Φανουρίου.

Ο Άγιος Φανούριος είναι αυτός που φανερώνει, δίνει απαντήσεις στα εσώψυχα τού καθ΄ ενός ο οποίος σήμερα ιδιαίτερα βασανίζεται από μεγάλα προβλήματα και ηθικά αδιέξοδα.

Τό όνομα προέρχεται από το ρήμα Φαίνω= φανερώνω.

Πάντα οι άνθρωποι είχαν προβλήματα και πάντα επικαλούνταν την επέμβασι τών Θεϊκών δυνάμεων με σκοπό να φανερώσουν κάτι καλό στην ζωή τους ή γιά να βρούν αντικείμενα που είχαν χάσει.

Κοινό γνώρισμα σε όλες τις εποχές ήταν η ευσέβεια, ο σεβασμός απέναντι στις δυνάμεις που βρίσκονται πέρα από τον υλικό κόσμο και οι οποίες στον καθ έναν αποκαλύπτονται ανάλογα με το προσωπικά του δεδομένα. 

Τα οποία διαφέρουν ανά εποχές.

Στην αρχαία Ελλάδα, λάτρευαν τον Απόλλωνα ως Θεό φάντη ή φάνειο από τον οποίο προσδοκούσαν να τούς αποκαλύψει τα ανάλογα μ αυτά που μας απασχολούν σήμερα. 

Λάτρευαν και άλλους θεούς ως φάντες όπως σήμερα λατρεύουμε τους Αγίους μας.

Καί πρόβλημα δεν είναι αν η αλήθεια βρίσκεται στο τότε ή στο τώρα.

Η αλήθεια είναι αιώνια μέσα στον χρόνο.

Οι νόμοι τής εξελίξεως είναι Θεϊκοί και χρειάζεται ταπεινή ευλάβεια, ταπεινή σιωπή για να τούς κατανοήσουμε και να έχουμε απαντήσεις στα δύσκολα ερωτήματα τής ζωής μας. 

Τό πρόβλημα είναι όταν αμφισβητούμε την εξέλιξη η οποία αποτελεί πορεία προς την τελική αποκάλυψι. 

Προσωπικά όταν περνάω από τον χώρο που ήταν ο ναός τής Δήμητρας και τού οποίου έχουν αφαιρέσει και τα τελευταία απομεινάρια, βλέπω μπροστά μου ανθρώπους ευσεβείς που έζησαν τότε, που μοίραζαν άρτους και προσφορές, πού ευφραίνονταν μέσα από την αίσθησι της κοινωνικότητας.

Πράγμα που σημαίνει ότι οι παραδόσεις μας έχουν βαθιά θεμέλια τα οποία οφείλουμε να σεβόμαστε και να στηρίζουμε.

Μέσα από αυτόν τον σεβασμό θα μάς αποκαλυφθούν οι σωστοί δρόμοι τής ζωής μας και θα βρούμε ότι πραγματικά χρήσιμο έχουμε χάσει. 

Γιορτή Τρύγου 2025

Επίκαιρο δημοσίευμα....

 

Στα χρόνια τα παλιά, τότε στην Τροία που οι Ελλαδίτες την πολιορκούσαν για δέκα συναπτά χρόνια, αφού κατάλαβαν ότι με καθαρές μάχες δεν παίρνονται τα κάστρα, επενόησαν κάτι πρωτότυπο.

Τον  Δούρειο Ίππο.

Συνέχεια

εδώ