25η Μαρτίου 2025

Περιεκτικότατη και με πλούσια νοήματα η ομιλία τού δασκάλου  για  την σημερινή μας ιερή επέτειο !!!
Ο δάσκαλος πάντα, αποτελεί την ζωντανή ψυχή τού λαού !!!

 

Μία ιστορία καθημερινού βανδαλισμού...

 

Μάς έχουν ζαλίσει καθημερινά με το έργο ενός "εικαστικού καλλιτέχνη" το οποίο κάποιος γιατρός βουλευτής αντιμετώπισε με τον τρόπο που αντιμετωπίζει ο μέσος πολίτης τίς συνέπειες ανυπαρξίας τού κράτους...

Μετά από ταλαιπωρία μηνών για να διακοπεί η ηλεκτροδότησις από το κτήμα μου, διέθεσα όλη την ημέρα μου στίς υπηρεσίες τού νομού από τίς οποίες την μόνη άκρη που έβγαλα είναι το χάος και η απογοήτευσις.

Μπαίνοντας μέσα στο αυτοκίνητο για την επιστροφή, ανοίγω το ραδιόφωνο της ΕΡΤ για να ακούσω κάποια μουσική και να ξεχάσω όσο μπορώ το ψυχολογικό από τήν πίεσι .

Αλλά να, τα πράγματα χειρότερα ...

Πρώτη είδησις η καταγγελία για τον βανδαλισμό με το έργο τού καλλιτέχνη !!!...

Τον δικό μου βανδαλισμό που έφθασαν να με χρεώσουν ακόμη και ΕΡΤ για το πηγάδι μου με σκοπό να πληρώνεται αυτός που βανδάλισε την ψυχή ποιός τον βλέπει ; ...

Θεωρώ ότι δεν αφορά μόνον εμένα αυτό το θέμα διότι βανδαλίζουν καθημερινά τίς ψυχές όλων μας... 

Τά υπόλοιπα εδώ

Να το πώ... Να μην το πώ...

 Οι ανθρώπινες τιμές είναι πολύ δύσκολο να αποδοθούν διότι τα ανθρώπινα μέτρα είναι ανεπαρκή να κρίνουν πράγματα και καταστάσεις.

Όταν όμως κάτι ξεφεύγει πολύ, αφορά και το πρόσωπο σου το οποίο έχει ιστορική θεσμική βαρύτητα για τον τόπο, θεώρησα μετά από ταλαντεύσεις ότι πρέπει να παρέμβω δηλώντας από την αρχή ότι  αφορά μόνο την τάξι. 

Η παρουσία μου στην κοινότητα και στίς πολιτιστικές δράσεις αποτελεί ζωή πενήντα ετών πράγμα που λογικά θα εσήμαινε αμοιβαία τιμή για την κοινωνία. 

Δέν υπήρξα ποτέ από αυτούς που περίμενα κάποια ανταμοιβή για το χρέος μου απέναντι στο κοινό μας συμφέρον.

Η κοινωνία όμως από τα αρχαιότατα χρόνια θέσπισε έπαθλα αρετής για να ενθαρρύνει αυτούς που αγωνίζονται γιά τα συλλογικά συμφέροντα αν και συνήθως τα κέρδιζαν στην πλειοψηφία τους οι συμπεριφορές τού φαίνεσθαι και όχι τού είναι...

Οι άνθρωποι τού προσφέρειν δεν ζητούν οποιασδήποτε μορφής αντιπαροχές αλλά το μόνο που επιθυμούν είναι να μήν παρασύρεται σε λάθη η κοινωνία τους.

Ένας άνθρωπος που έφαγε στα μούτρα την ζωή και μέσα από δυσκολίες, πόνους, θυσίες κατάφερε να εκπληρώσει την γήινη αποστολή του, δεν έχει ποτέ ανάγκη από τίς ευλογίες και τις τιμές των άλλων ...

Οι άλλοι τον έχουν ανάγκη και όταν είναι ζωντανοί τον τιμούν για να κρατούν το παράδειγμα του ως οδηγό για την συνέχεια τού δύσκολου καθημερινού αγώνα.

Ζήσαμε στην εποχή μας με ανθρώπους που έφαγαν τα νιάτα τους στους πολεμώντας στην Μακεδονία, Μ. Ασία, Αλβανία και θεωρούσαμε ότι έκρυβαν μέσα τους μεγάλες αξίες μπροστά στις οποίες εμείς δεν είχαμε προσφέρει τίποτα. 

Με βάσι λοιπόν αυτές τις σκέψεις, η προσωπική μου πείρα μέσα στην ιστορία τού χωριού, μού επιβάλλει να υπενθυμίσω πράγματα και καταστάσεις και αυτό για να μην προσβάλλεται η αλήθεια αλλά και οι άνθρωποι που γνωρίζουν....

Ξεκίνησα ως κοινοτάρχης όντας πολύ νέος, χωρίς εμπειρία, αλλά με βαθιά θέληση να ενώσω την τοπική κοινωνία σε μία πορεία δημιουργική.

Έτσι χωρίς να υπάρχει ακόμη μορφωτικός σύλλογος, οργανωθήκαμε πολιτιστικά χωρίς καταστατικά και μέσα απο αυτή την οργάνωσι προέκυψε η χορευτική ομάδα η οποία για την εποχή ήταν σπάνια και πρωτοποριακή σε όλη την Ελλάδα. 

Μέ βοήθησαν από το συγκρότημα τής Δώρας Στράτου στην Αθήνα, το οποίο ήταν ένα από τα ελάχιστα που λειτουργούσαν στην Ελλάδα,  να βρώ στολές γνήσιες, φτιαγμένες στο χέρι από Μετσοβίτη ράφτη για τίς οποίες διακινδύνευσα τον μισθό μου τριών μηνών στα ξενοδοχεία, που σημαίνει ότι αν το εγχείρημα δεν είχε επιτυχία, είχα χάσει τα λεφτά μου.

Ευτυχώς όμως το εγχείρημα πέτυχε, η ομάδα έδινε παραστάσεις στα ξενοδοχεία και με το αντίτιμο, ξόφλησε πρώτα τα χρήματα για τις στολές και στην συνέχεια συμμετείχε στα έργα τού χωριού αγοράζοντας υλικά τα οποία με προσωπική εργασία όλων των κατοίκων γίνονταν τσιμεντοστρώσεις οι οποίες υπάρχουν μέχρι σήμερα.

Πολύ συχνά οργανώναμε λαϊκά πανηγύρια με την χορευτική ομάδα μέσα στο χωριό με σκοπό την κοινωνική ψυχαγωγία αλλά και για να ενισχύσουμε οικονομικά τα έργα. 

Υπήρξαμε πρωτοπόροι και σε άλλο τομέα διότι από τούς πρώτους στην Ελλάδα οργανώσαμε έκθεσι λαογραφίας στο παλιό κοινοτικό γραφείο, πράγμα άγνωστο στο 99,99% τών δήμων και κοινοτήτων Πανελλαδικά.

Όλη αυτή η δραστηριότητα από την ενεργό συμμετοχή, οδήγησε στην δημιουργία τού πολιτιστικού συλλόγου , περίπου το 1980. 

Τρέξαμε όλοι μαζί στην εταιρεία τού Μποδοσάκη για βοήθεια να κτιστεί το κτήριο που φιλοξένησε τον σύλλογο και την ομάδα και το οποίο σήμερα αποτελεί το νηπιαγωγείο, ενώ η ομάδα τού ποδοσφαίρου σε συνεργασία με το Σωματείο εργαζομένων στα μεταλλεία, κατάφερε να πάρει σοβαρή οικονομική ενίσχυση για την αγορά τού γηπέδου στο οποίο αθλείται σήμερα η νεολαία.

Ξεκινήσαμε τότε και την γιορτή κρασιού περίπου το 1980, γεγονός και αυτό από τα σπάνια στην Ελλάδα.

Προβλέποντας τις ανάγκες τού μέλλοντος καταφέραμε να αγοράσουμε έκτασι που να δίνει προοπτικές για να επεκταθεί σήμερα η παιδική χαρά στο βαθμό μπορούσε να το κατανοήσει το τότε κοινοτικό συμβούλιο...

Όλα αυτά, δεν σημαίνουν ότι τα οργάνωσε ένα άτομο. 

Απλά ένα άτομο μέσα από την ενότητα  και την πίστι στο κοινό συμφέρον που καλλιεργησε, κατάφερε να απελευθερώσει την κοινωνία για να αναπτύξει την δυναμική της.

Καί είμαι υπερήφανος που υπήρξα αυτό το άτομο. Δηλαδή, απλά συντονιστής όπως ο συνθέτης σε μία ορχήστρα που παράγει νότες.

Δέν μπορεί να υπάρξει συνθέτης χωρίς μουσικούς, ούτε μουσικοί χωρίς συνθέτη.

Πάθαμε μεγάλες συμφορές από τα μίση, τίς μικρότητες, τούς διχασμούς, τα κομπλεξικά θέλω τού κάθε ξεπεσμένου συμπλεγματικού με αποτέλεσμα σήμερα η Ελλάδα ως χώρα, να έχει ξεπέσει σε τριτοκοσμικά πρωτεία σε όλους τούς τομείς.

Αν και η απειρία μας οδήγησε να ταχθούμε σε κόμματα, δεν υποδουλωθήκαμε ποτέ σ΄αυτά,  ούτε δεχτήκαμε να ενεργήσουμε ως υποχείρια τους στην διαχείρησι τών υποθέσεων τής κοινότητας συμπράττοντας στην γελοία συμπεριφορά να τους διαφημίζουμε για να μάς βγάλουν τις πιστώσεις που μάς στερούσαν επίτηδες, αλλά τίς παίρναμε με το σπαθί μας πολεμώντας μέσω τού τύπου ενάντια σ αυτές τις αχρείες συμπεριφορές .

Σε εποχές δύσκολες που τα χωριά επικοινωνούσαν με χωματόδρομους, πετύχαμε με το σπαθί μας να διαπλατυνθεί και ασφαλτοστρωθεί ο δρόμος Ηλιόκαστρο Ερμιόνη, ενώ με ελάχιστα χρήματα ανοίξαμε τον δρόμο για τίς Αδέρες πράγμα που σε μετέπειτα εποχές θα μεταφράζοταν σε πολλά εκατομμύρια.

Σε εποχή που δέν είχαν κάνει μελέτη αποχετεύσεως η Ερμιόνη και το Κρανίδι, είχαμε κάνει εμείς για το Ηλιόκαστρο τήν οποία δεν μπορέσαμε να υλοποιήσουμε από τίς παγίδες και τα εμπόδια τής ίδιας τής πολιτείας η οποία απεχθάνεται τα έργα που δεν επιφέρουν κόστος και καταφανέστατα ψηφίζει νόμους για τούς ημετέρους της τούς οποίους πληρώνει πανάκριβα ο λαός ο οποίος δεν συμπαθεί και τόσο όσους αντιστέκονται διότι έχει μεγάλη ροπή προς το ψέμα που χαϊδεύει ευχάριστα τα αυτιά ...

Έτσι πάντα, ήμουν ενάντιος στο βολεύεσθαι και όχι στο βουλεύεσθαι, πράγμα που έδειξα δυναμικά σε όλη μου την ζωή και για το οποίο κατηγορήθηκα από όσους θεωρούν ότι πρέπει να βόσκουν δεμένοι στο κάθε κομματικό παλούκι...

Εξέδωσα βιβλίο  τριακοσίων σελίδων με τίς θέσεις και αναλύσεις μου πάνω στά προβλήματα που έπρεπε να γνωρίζει ο καθ ένας για να κρίνει σωστά ώστε να μπορεί να επιλέγει αυτούς που θα βουλεύονται και όχι θα βολεύονται από την πολιτεία.

Αυτό, αντί να επιβραβευτεί, συνετέλεσε στο τέλος τών πολιτικών μου επιδιώξεων.

Μέσα από αυτό μέτρησα τούς πραγματικούς φίλους που έτρεξαν να με βοηθήσουν για να ξεπεράσω τα εμπόδια που βάζει το κράτος ενάντια σε κάθε τι που υπονομεύει τα σκοτεινά συμφέροντα, αλλά είδα και τούς άλλους "φίλους"  που μού έδειξαν το σκοτεινό τους πρόσωπο...

Υπήρξα ζωντανός μέχρι χθες στον πολιτιστικό σύλλογο διότι πλαισίωσα από τους πρώτους την επαναλειτουργία του καί προσέφερα όσα μού επιτρέπει η ηλικία μου. 

Όπως στην περίοδο τής κοινότητας, έτσι και μέσα στον σύλλογο, εξέφρασα τήν θέλησι μου να μήν θεωρούμε τούς πολιτικούς ως τιμόμενα πρόσωπα. 

Τιμάς πάντα αυτόν που συμμετέχει σε κοινούς αγώνες, που σε πλησιάζει όχι για την ψήφο αλλά για την καθημερινότητά σου με σκοπό στην συνέχεια να προωθήσει νόμους οι οποίοι φέρνουν πρόοδο, τάξι και ευημερία στην κοινωνία.

Ποιά είναι η πρόοδος που μάς έφεραν όλοι αυτοί ; 

Τό ότι μετανάστευσαν τα παιδιά σου, δεν θέλουν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους διότι δεν αντέχουν την κακοδαιμονία, τίς αδικίες και τίς φρικτές ανομίες, στοιχεία που συνετέλεσαν στο να αδειάσουν τα χωριά μας από ζωή ; 

Τό ότι πονηροί διαχειριστές τού δημόσιου πλούτου δεν αγγίζονται από την δικαιοσύνη αλλά η δικαιοσύνη αγγίζει την γριούλα που πωλούσε λίγα χόρτα στην αγορά και εσένα που θα μεταφέρεις δύο δοχεία λάδι για τα παιδιά σου ; 

Υπήρξα λοιπόν επαναστάτης που δεν άρεσα ή δεν αρέσω σε πολλούς....

Ώς συνδικαλιστής τής Τοπικής Αυτοδιοικήσεως έφερα εισήγησι σε συνέδριο στον νομό με θέμα την άναρχη δόμηση και τις αυταρχικές περιφράξεις, στοιχεία όλα αυτά που συνθέτουν την σημερινή κόλασι τής οποίας όλη η κοινωνία έγινε ένοικος και πληρώνει λίγους πόντους χώματος με αίμα και καθημερινή τυραννία .

Οι προτάσεις αυτές πέρασαν επίσημα στο περιοδικό τής Κεντρικής Ενώσεως Δήμων και Κοινοτήτων το 1984 στο οποίο είχαν πρόσβασι οι πολιτικοί τούς οποίους με τέτοιο πάθος θέλουν κάποιοι να τιμούν.

Ένα από τα μεγάλα οράματα μου ήταν να δημιουργήσουμε θέατρο τύπου αρχαίου στο χωριό, χιλίων περίπου θέσεων επειδή είχα προσωπική εμπειρία πάνω σε τέτοια κατασκευή αλλά και ανθρώπους στο χωριό που ήταν πάντα πρόθυμοι να προσφέρουν προσωπική εργασία.

Αυτό απέτυχε και δεν θέλω να πω λεπτομέρειες για να μήν ξύσω παλιές πληγές .... 

Κουβαλάω μαζί μου τήν πίκρα όχι τού οτι δεν με τιμάς διότι η ανάγκη δεν είναι δική μου αλλά φαινόμενο πτωτικό τής κοινωνίας.

Δεν αισθάνομαι κακά συναισθήματα απέναντί σου διότι σε θεωρώ χρήσιμο και θέλω απλά να διορθώσω την κάθε σου απειρία.

Αλλά πικραίνομαι επίσης με την σκέψι τί έγιναν οι στολές που είχαν φέρει τέτοιες χαρές στο παλιό χωριό, πώς χάθηκαν τόσο μυστηριωδώς, ποιους ενοχλούσαν;..

Γιατί τόσο πικρόχολα σέρνεται η ιδέα ότι η πλατεία κατέστρεψε τα παλιά χώματα και ότι δεν έπρεπε να είχε γίνει ; 

(Όλοι αυτοί που κάνουν αυτές τίς νύξεις, θα είναι τίμιοι όταν δεν σταθμεύουν εκεί τα αυτοκίνητα τους...)

Γιατί σέ κάθε εκδήλωσι αποσιωπώνται τα έργα που κάναμε ως κοινότητα και υπερτονίζονται αυτά που έγιναν ως παράρτημα τού δήμου ; 

Είπα να το πώ... Να μην το πώ... Τό λέω χωρίς να με ενδιαφέρει ατομικά ... Οι νόμοι τού Σύμπαντος είναι πολύ πιό ψηλά από τήν κάθε ανθρώπινη αταξία ή αστοχία ... Πιστεύω σ΄αυτούς και μόνον... Και αν συμμετέχω οπουδήποτε ακόμη δεν το κάνω για να εισπράξω κάποια ανταμοιβή... Το κάνω για να βοηθήσω έστω και με την απλή μου παρουσία...Αν και βρήκα ευκαιρίες να ανέβω στην γενική πολιτική προτίμησα να καταγγέλλω διότι το κάθε ανέβασμα προϋποθέτει συμβιβασμούς... Αν πλουτίσω από κάπου, δεν θα με ακολουθήσει ο πλούτος στο μεγάλο ταξίδι... Το μόνο που θα πάρω μαζί μου, είναι αυτό που πραγματικά έδωσα και όχι αυτό που θα πιέσω τον εαυτόν μου να πιστεύει ότι έδωσα...

Όποιος δεν κατάλαβε τί έγινε σήμερα, τι γίνεται τα τελευταία χρόνια έτσι εκκωφαντικά απαξιωτικά απέναντί μου με την κοπή τής βασιλόπιτας, ας κουνήσει λίγο το κεφάλι του...

Εγώ παρ όλα αυτά συμμετέχω ακόμη με την παρουσία μου...

Ένας φίλος, μιά ζωή...

Ήταν τότε, γύρω στο 1960 ! Κάναμε την παιδική μας βόλτα κατηφορίζοντας από το καφενείο τού Πάλα στο οποίο οι τότε νεολαίοι γιόρταζαν με τον τρόπο τους τήν ημέρα τού Πάσχα, ενώ το μεγάφωνο αντηχούσε γιορταστικά τραγούδια .

Τσουγκρίζαμε τα αυγά μπροστά στον φακό τού Ανάργυρου Μπόλα 

που τραβούσε την φωτογραφία πάνω στο παλιό γεφύρι με φόντο το παλαιό σχολείο, τίς πέτρες που παρέμειναν επί χρόνια τίς οποίες είχαν συγκεντρώσει οι κάτοικοι με προσωπική εργασία για να κτιστεί μ΄αυτές νέο σχολείο, όπως και έγινε αργότερα διότι χρησιμοποιήθηκαν στα θεμέλια τού σημερινού.

Σήμερα όμως ο φίλος από δεξιά ολοκλήρωσε τον κύκλο του και μας άφησε ξαφνικά.

Πρόκειται για τον Γιώργο Κονδύλη ή Καρόζη με τον οποίο μας συνέδεε φιλία και αναμνήσεις.

Μαζί πήγαμε σ΄αυτό το σχολείο, παίξαμε στο προαύλιο του ενώ τα καλοκαίρια ζούσαμε ξυπόλητοι και ανέμελοι στα περιβόλια.

Θυμάμαι το παλιό τους σπίτι στο χωριό, ένα δωμάτιο όλο κι΄ όλο μέσα στο οποίο ζούσε ολόκληρη οικογένεια που δέν σού έφερνε στενότητα αλλά ένοιωθες  ζεστασιά. 

Στα περιβόλια πάλι μία καλύβα για την κάθε οικογένεια μάς χωρούσε όλους και νοιώθαμε πραγματική ψυχική ζεστασιά ο ένας κοντά στον άλλον.

Τά βράδια, επισκέψεις οικογενειακές από καλύβα σε καλύβα με αστεία και κουβέντες περνούσαν γρήγορα οι ώρες το πολύ μέχρι τίς δέκα γιατί έπρεπε να κοιμηθούν νωρίς οι γονείς μας για να ξυπνήσουν νωρίς που τούς περίμενε σκληρή δουλειά με ποτίσματα και σκαλίσματα.

Το πρωΐ κελαηδούσαν τα μαγγανοπήγαδα που έδιναν ζωή στίς καλλιέργειές μας οι οποίες μας διασφάλιζαν διατροφική αυτάρκεια και λίγα ψιλά για να αγοράζουμε ρύζι, ζάχαρη, καφέ καί λίγα βασικά. 

Άκουγες από άκρη σε άκρη αυτόν τον γλυκό ήχο τού μαγγανιού, μέχρι που ήρθε και τον διατάραξε  η μηχανή Μαρκότση.

Παπούτσια φορούσαμε μόνον όταν έπιαναν τα πρωτοβρόχια και αυτό με δυσκολία διότι οι πατούσες μας είχαν γίνει σκληρές σαν τίς σόλες και δεν ανέχονταν εύκολα να δεχτούν επιπρόσθετες...

Έτσι πέρασε η ζωή μας και ήρθε ο πολιτισμός που αποξένωσε τούς ανθρώπους από τίς μεταξύ τους σχέσεις.

Με τον Γιώργο δεν αποξενωθήκαμε όμως διότι πάντα τον τραβούσε το χωριό.

Θυμάμαι όταν πέθανε ο παππούς του, ο Μπάρμπα Γιώργης ο Καρόζης  ο πρώτος που τάφηκε στον Αγιο Γιώργη.

Τον ακολούθησε μετά και άλλος Γιώργης, ο δικός μου παππούς ο Μπλατσάρας για να συνοδεύουν τον Άγιο δύο Γιώργηδες...

Όλα αυτά τριγυρίζουν μέσα στην ψυχή και δεν σβήνουν διότι τίς κουβαλάμε με όλα τα άλλα φορτία μαζί ...

Καί πιθανόν πάρα πέρα... Ποιός ξέρει ; ... 

Ολοκλήρωσε κι αυτός τον κύκλο τής ζωής έχοντας αφήσει αρκετά παιδιά για να συνεχίσουν τον αγώνα, πράγμα που αποτελεί το μεγάλο ζητούμενο τής ζωής μας και το οποίο συνεχώς και περισσότερο εξαναγκάζονται να μην εκπληρώνουν οι νέες γενιές...

Ο χάρτης τού χωριού αλλάζει δραματικά και καθ  ένας που φεύγει αποτελεί μέρος τής κοινής μας ιστορίας...

Απλά σήμερα ήταν η ευκαιρία για ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα...

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε και τον πολιτιστικό μας σύλλογο...

Αυτός είναι ο σύνδεσμος που πρέπει να επισκεπτόμαστε συχνά, να τον ενισχύουμε με φωτογραφικό υλικό  και με θέματα.

 https://politistikoseileoi.wixsite.com/eileoi

Αυτό είναι ένα από τα ωραία βίντεο που βρίσκονται στην ιστοσελίδα του.

Και θεωρώ ότι παρά τίς μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε σήμερα ως κοινωνία οι οποίες έχουν ως βάσι το οικονομικό και οι οποίες μας αποσυντονίζουν, δεν θα είναι και δύσκολο να στρατευτούμε όλοι παρουσιάζοντας παλαιές φωτογραφίες οι οποίες θα συνθέσουν την ιστορία τού χωριού.

Ας ετοιμάσει ο καθ ένας ότι παλιό έχει και κάποιοι θα κάνουμε τον γύρο να τις αντιγράψουμε... Φυσικά δεν πρόκειται να τις χάσει...

Πριν κάποιο καιρό, δημοσιεύσαμε σκηνές μπροστά από το παλιό μαγαζί τού Φράγκου οι οποίες μάς θύμισαν ανθρώπους που έχουν φύγει και που αποτελούν μέρος τής ιστορίας μας.

Νά επαναφέρουμε παλιά ζωντάνια όπως αυτην που είχε το χωριό τότε που λειτουργούσαν τα Μεταλλεία...

Όλες αυτές, να αποτελέσουν μία διαρκή έκθεση μαζί με ένα ωραίο λεύκωμα που να βρίσκεται σε όλα τα σπίτια.

Πριν το νέο έτος και πρίν τον ελαιώνα, ας ξεκινήσουμε...

Οι αγροτικοί μας δρόμοι...

(((Από αυτόν τόν δρόμο, εξυπηρετούνται δύο χωριά .Έχει γίνει αδιάβατος μετά την βροχόπτωση ...Τα υλικά με τα οποία είχε επιστρωθεί έχουν μεταφερθεί σέ ένα μέρος με αποτέλεσμα να σπινάρουν τα οχήματα, ενώ το υπόλοιπο έχει απογυμνωθεί και είναι γεμάτο πέτρες και δυσπρόσιτες λακκούβες ...)))

 Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε όλα τα προβλήματα από την σκοπιά την διχαστική...

Δηλαδή, συμπολίτευσις - αντιπολίτευσις...

Και όμως, έχουν διαφορετική υφή...

Δηλαδή, όλα,  αποτελούν μέρος ενός δραματικού συνόλου το οποίο απογοητεύει σε όλα τα μέτωπα...

Μέρος τού δράματος, αποτελούν οι πυρκαγιές τίς οποίες είμαστε αδύναμοι να διαχειριστούμε αν και αποτελούν πρόβλημα πολλών δεκαετιών !!! 

Μέρος του είναι και το μοναδικά ακριβό οδικό δίκτυο στο σύνολό του, σε όλη την χώρα ! 

Ένα δίκτυο που πληρώνει ό Έλληνας πολίτης μέσα από τα μοναδικά στον κόσμο τέλη κυκλοφορίας, τα οποία δεν επαρκούν για την συντήρησή του και έτσι πρέπει να το πληρώσει ξανά μέσα από τα ακριβότερα καύσιμα και διόδια που δεν υπάρχουν πουθενά αντίστοιχά τους, να το πληρώσει μέσα από τα "τεκμήρια"  που αποτελεί το κάθε όχημα !!!

Θεωρείται ότι εισπράττονται κατά μέσον όρο 1400 ευρώ τον χρόνο σε διόδια στην Ελλάδα την στιγμή που σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες οι πολίτες καθαρίζουν μ ενα εβδομηντάρι ευρώ τον χρόνο για να έχουν πρόσβαση σε όλο το δίκτυο χωρίς πρόσθετα έξοδα. Δηλαδή, σαν να λέγαμε τέλη κυκλοφορίας και διόδια μαζί...

Τι να πούμε λοιπόν ; Φταίνε οι δημοτικές αρχές για όλη αυτή την κατάντια ;

Αν ήταν η εκάστοτε "αντιπολίτευσις"  στην θέσι τής "συμπολιτεύσεως"  θα είχε λύσει το κάθε πρόβλημα που χρονίζει για δεκαετίες και το οποίο εδράζεται σ΄ ένα φαύλο νομικό υπόβαθρο;

Σε ποιά άλλη χώρα τού κόσμου θα κινδύνευε να διασύρεται στα δικαστήρια ο εκάστοτε τοπικός διαχειριστής, με το πρόσχημα ότι προσέβαλε ιδιοκτησιακά δικαιώματα όταν έχει την ευθύνη να καθαρίζει τούς δρόμους από τούς θάμνους ; ...

Σε πιά άλλη χώρα τού κόσμου έχει ο καθ'  ένας το δικαίωμα να περιφράσσει κατά το δοκούν το κτήμα του, χωρίς το χρέος για την ασφαλή προσπέλαση τού ίδιου, των υπολοίπων και αυτών που έτυχε να βρίσκονται πιό μέσα τα χωράφια τους ;

Σέ πιά άλλη χώρα τού κόσμου για να διασφαλίζονται αρρωστημένα  μικροϊδιοκτησιακά συμφέροντα οι δρόμοι καταντούν στενές κακοτράχαλες καλλιγραφίες που σε επιβάλλουν σε παντός είδους ταλαιπωρίες και κινδύνους ; 

Τό πρόβλημα αυτό, είχε απασχολήσει πριν κάποιες δεκαετίες σε κάποιο συνέδριο της την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Τέτοια όμως θέματα δεν προωθούν ψήφους...

Ο αγωνιστής "δημοκράτης" αναγκάζεται να ασχολείται προεκλογικά με Κατινίστικα θέματα που προάγουν την μικροπρέπεια, τον φτηνό συμπλεγματισμό και κάθε είδους μικροσυμφέροντα τα οποία αύριο τον καθιστούν  δέσμιο τους... 

Αν και τα απεχθάνεται όλα αυτά, πρέπει δυστυχώς να τα ανεχθεί διότι αυτό είναι το παιχνίδι που τού έχει επιβληθεί από τούς σκοτεινούς εγκέφαλους τής κεντρικής εξουσίας...

Αυτοί, θέλουν κοινωνική διάσπαση, διχασμούς, μίση, αντιπαλότητες, αναποτελεσματικότητα...

Άλλωστε γι αυτό διέλυσαν τις κοινότητες οι οποίες με τρόπους απλούς, πρακτικούς, οικονομικούς και κοινωνικά συμφέροντες, αντιμετώπιζαν όλα τα προβλήματα...

Κοινωνικά συμφέροντες διότι η διαχείρησις τών χρημάτων γίνονταν σε τοπικό επίπεδο ενισχύοντας και την τοπική οικονομία.

Αυτήν την θέση την στηρίζουμε μ' ένα δυνατό παράδειγμα : Το 1978, διετέθηκαν σε δημοπρασία από την Νομαρχία ένα εκατομμύριο δραχμές για την διαπλάτινση τού επαρχιακού δρόμου Ηλιοκάστρου Ερμιόνης. 

Ήρθε μία μπουλντόζα για μία βδομάδα και έκανε λίγες ψευτοδιανοίξεις... Τα λεφτά τέλειωσαν κι εμείς περιμέναμε λεωφόρους !!!...

Μετά από κάποια χρόνια που οι τιμές είχαν γίνει πιο ακριβές διαχειριστήκαμε ως κοινότητα το ποσό των εξακοσίων χιλιάδων δραχμών με αυτεπιστασία.

Ανοίξαμε μ αυτό νέο δρόμοδεκάδες φορές περισσότερο!!!

 

Τά χρήματα έμειναν στην περιοχή και το έργο εξυπηρετεί επί δεκαετίες !!!

Με όλα αυτά φαίνεται που πρέπει να επικεντρώνεται η αντιπολίτευσις και η κριτική...

Αντιπολίτευσις δεν είναι να κτυπάς τα πρόσωπα που αναγκαστικά υπηρετούν τον συγκεκριμένο θεσμό και που έχουμε γίνει όλοι μαζί του υποχείρια ανεπάρκειας και θλιβερών καταστάσεων.

Είναι να κτυπάς αυτούς που ευθύνονται για όλες τις σάπιες δομές, που αντί να τις λύνουν, ψηφίζουν τίς νύκτες βαρύτερα δεσμά για τίς ελευθερίες μας, την οικονομία μας, τίς ζωές μας , νόμοι με την φιλοσοφία να δημιουργούμε ενοχές τής κοινωνίας σε όλα τα πεδία για να χειραγωγηθεί και να εξαναγκαστεί στην άνευ όρων αποδοχή σκοτεινών συμφερόντων! 

Καί θα σε θεωρήσω ανεπίτρεπτα απαράδεκτο και φτηνιάρη να καλείς για να τιμήσεις όλα αυτά τά εχθρικά πρόσωπα που νομοθετούν τα δεσμά σου, την ανεπάρκεια στην επίλυση όλων μας τών προβλημάτων, τη φτώχια ,  την δυστυχία, την ερήμωση τών χωριών μας...

Θα τούς καλέσεις στην γιορτή τού Τρύγου για να σού μιλήσουν γιά άλλη μιά φορά περι Αναβάλου ο οποίος αναβάλλεται για πέντε δεκαετίες ...

Κι εσύ θα χειροκροτείς την κατάντια σου την οποία παρουσιάζεις ως "ιδεολογία" επειδή σού βόλεψαν μία ατομική υπόθεση ή επειδή τα κανάλια που παρακολουθείς ανέβασαν τής θερμοκρασίες τού εγκεφάλου σου και σού έκαψαν τίς φλάντζες με αποτέλεσμα να χάνεις λάδια...

Δέν θα σε απασχολήσει να σκεφτείς, που πάνε όλα ιλιγγιώδη ποσά που πληρώνεις ως τέλη ανταποδοτικά, ως φόροι άμεσοι και έμμεσοι ; 

Δεν θα απαιτήσεις αποτελεσματικά να επιστραφεί ένα σημαντικό ποσοστό στην τοπική κοινωνία για να λύσει άμεσα και συμμετοχικά τό πρόβλημα. ..

Βλέπεις λοιπόν ότι κάνεις αντιπολίτευση μόνον όταν κτυπάς στην ρίζα το κακό και όχι όταν πυροβολείς στον αέρα ....

Ας μιλήσουμε για φωτοβολταϊκά...

...και γιά άλλα... 

Όλες οι εποχές στην ιστορία τής ανθρωπότητας, ήταν δύσκολες.

Κάθε εποχή όμως έχει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της.

Εχθές για παράδειγμα σ΄ έναν  πόλεμο ανάμεσα σε δύο λαούς, οι συνέπειες περιορίζονταν στούς χώρους τών εμπολέμων.

Σήμερα όμως, δεν συμβαίνει αυτό.

Αν συγκρουστεί η Κίνα με την Ιαπωνία για παράδειγμα, θα αναστενάξει δραματικά όλος ο πλανήτης.

Το ίδιο αν συμβεί κάποιο ατύχημα τύπου Τσερνομπίλ τό οποίο μπορεί να είναι πολλαπλάσιας καταστροφικής ισχύος. 

Όλα αυτά τα πράγματα, έχουν οδηγήσει σοβαρές κυβερνήσεις στην μέριμνα για την επιβίωσι τών πολιτών τους.

Στην Ρωσία για παράδειγμα, εφαρμόζεται από χρόνια ένα σοβαρό πρόγραμμα μαζικής επιβιώσεως τών πολιτών από συνέπειες πυρηνικών πολέμων.

Ενώ σε άλλες χώρες, ενισχύεται η πρωτογενής παραγωγή που αποτελεί μοναδικό παράγοντα επιβιώσεως στά δύσκολα.

Πράγματα βέβαια ακαταλαβίστηκα σε χώρες σαν την δικής μας ό,που το αιώνιο πρόβλημα μας είναι η καθημερινή πάλη ανάμεσα στήν "πρόοδο"  και στην "συντήρηση"...

Μέσα σ' αυτόν τόν πόλεμο, οι θόρυβοι από τούς κούφιους τενεκέδες είναι τόσο μεγάλοι που έχουν ως αποτέλεσμα να μήν έχουμε καταλάβει ακόμη ότι έφθασαν να διαλύσουν και την πρωτογενή μας παραγωγή..

Έχουν διαλύσει το σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας το οποίο διασφαλίζει την παραγωγή τών αγαθών .

Έτσι, αν και πολλοί άνθρωποι έχουν απελευθερωθεί από όλα αυτά τά σύνδρομα, είναι αναγκασμένοι να δέχονται τό βάρος από τίς συνέπειες τής συλλογικής βλακείας και ανηθικότητας.

Διότι είναι ανήθικο, βλάσφημο, πρόστυχο και απεχθές, να πουλά ο καθ΄ ένας τον συνάνθρωπό του για να πετύχει μία οποιαδήποτε φτηνή εκδούλευση από αυτούς που τους εξουσιοδότησε να χειρίζονται τίς συλλογικές μας υποθέσεις...

Έτσι ο κάθε σκεπτόμενος και προβληματισμένος πολίτης έχει χαθεί μέσα στην μοναξιά και στην υπονόμευσι...

Μ΄ αυτόν θα ήθελα να επικοινωνήσω εκθέτοντας βασικά στοιχεία που θα μπορούν να βοηθήσουν...

Να βοηθήσουν στην οικιακή μας οικονομία, αλλά και στήν ευρύτερη επιβίωσι μέσα σε αποφευκτέες  καταστάσεις.

Από την στιγμή που δέν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μαζικά τίς αυθαιρεσίες τής ΔΕΗ, ας προσπαθήσουμε να επιλύσουμε σε ατομικά πλαίσια το πρόβλημα...

Δέν φτάνει που ξεράθηκαν τα πηγάδια μας, έφθασε να πληρώνουμε πάγια πιό ακριβά από τούς λογαριασμούς που πληρώναμε στα χρόνια που είχαμε νερό !!!

Κι εδώ θα μού πείς, όταν έχεις πάρει το αυγουλάκι σου από τους πολιτικούς, πώς θα τα δείς όλα αυτά;.. Απλά θα τό παίξεις "ιδεολόγος" υπερασπιστής τού συστήματος...

Πάμε λοιπόν να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα αν κάποτε έχουμε νερό.

Θα δούμε τόν φθηνότερο τρόπο για ένα πηγάδι ή για μία γεώτρηση, την επίλυσι του προβλήματος στην κατοικία..

Γιά την πρώτη περίπτωση, ό,που το βάθος είναι μικρό και δεν έχουμε μεγάλες καταναλώσεις, ας πούμε ότι θέλουμε να έχουμε μία παροχή πέντε κυβικών την ώρα. Σ΄αυτή την περίπτωσι, θα χρειαστούμε να τροφοδοτήσουμε ένα υποβρύχιο ενός και μισού περιπου ίππων το οποίο καταναλώνει από 1,000 μέχρι 1200 βάτ.

Γι αυτή την παροχή, προτείνω έξη πάνελ τών 250 βατ το καθ΄ένα, ή τέσσερα τών τριακοσίων, δηλαδή συνολικά, 1500 με 1600 βατ και τα οποια πάνελ μπορουμε να βρούμε παντού, μεταχειρισμένα στην μέγιστη τιμή των 30 ευρώ τό καθ΄ένα.

Δηλαδή 180  σύν 20 μεταφορικά, ίσον 200 ευρώ.

Σημειώνω ότι πουλήθηκαν τέτοια στο Λυγουριό πρίν ένα περίπου χρόνο και έγιναν ανάρπαστα.

Πήρα τα δοκιμαστικό όργανα και είδα με τα μάτια μου ότι οι αποδόσεις τους δεν ξεχώριζαν από τα καινούρια....

Η διάρκεια ζωής τους, τριάντα χρόνια καί βάλε...

Κρατούμε λοιπόν, 200 ευρώ μοτέρ, συν 200 φωτοβολταϊκά... 

Θα προσθέσουμε μία μπαταρία βαθιάς εκφορτίσεως ή μπαταρία λιθίου καλύτερα  200 ή 300 βατ η οποια θα κοστίσει από 200 εως 380 ευρώ η καλύτερη αν την παραγγείλουμε στην Κίνα...

Σε κάθε περίπτωση, όταν 'εχεις μεγάλη παροχή ηλεκτρικής ενέργειας, η μπαταρία λειτουργεί περισσότερο ως σταθεροποιητής...

Αλλά με μία καλή μπαταρία λιθίου, θα μπορέσουμε να χρησιμοποιησουμε το σύστημα και σε νυχτερινές ώρες...

Θα χρειαστούμε και έναν ρυθμιστή τάσεως που θά κανει γύρω στα 50 ευρώ. 

Αυτός, συνδέει τά πάνελ με την μπαταρία και διακόπτει την παροχή οταν αυτη εχει φορτιστεί...

Θα χρειαστούμε και έναν μετατροπέα (ινβέρτερ} καθαρού ημητονίου τών 2.000 βατ το οποιο θα υπολογίσουμε στα 200 ευρώ.

Αυτός, μετατρέπει το συνεχές ρεύμα τής μπαταρίας σε εναλασόμενο... Δηλαδή, σαν αυτό που έχουμε στις κατοικίες μας και στα αντλιοστάσια...

Κάνοντας το άθροισμα, βγάζουμε σύνολο 200+200+380+50+200=1030 ευρώ. 

Πάνω σ΄αυτά να προσθέσουμε και 100 ευρώ καλώδια με διάφορα ψιλικά, ερχόμαστε στα 1100 ευρώ περίπου, με το κεφάλι μας ήσυχο ότι δεν θα ξαναέλθει λογαριασμός τής ΔΕΗ, ουτε θα ξαναϋποστούμε αυτό το απαίσιο δούλεμα να δηλώνουμε ότι το ρεύμα για τα πηγάδια μας το εχουμε για "αγροτική χρήση" και ότι αν δεν κάναμε έγκαιρα την δήλωση, πέρα από το ακριβό ρεύμα, πρέπει να πληρωσουμε και ένα ακριβό πρόστιμο που θα εισπράξουν τα σκουλήκια τής "πράσινης αναπτύξεως"...

Τώρα, αν έχει κάποιος να μεταφέρει μεγάλες ποσότητες νερού σε μεγάλες αποστάσεις και από μεγάλα βάθη, την απάντησι θα την έχει μόνον από ειδικό μηχανολόγο.

Θεωρώ ότι αν δεν έχει ρεύμα η περιοχή και σού ζητηθουν καμιά δεκαριά ή είκοσι χιλιάδες για εγκατάστασι δικτύου, συμφέρει μέ χίλια να βάλεις ένα πλούσιο φωτοβολταϊκό σύστημα στο αντλιοστάσιο  σου...

Εδώ όμως μιλάμε για απλά πράγματα που θα δώσουν απάντησι σε απλά προβλήματα...

Δηλαδή, στήν απλή αρδευσι και σε βασικές οικιακές ανάγκες..

Οι οποίες είναι, φωτισμός, ψυγεία, τηλεόρασεις (δέν έχω τετοιο πράγμα στο σπίτι μου διότι αυτοί που το ελέγχουν μάλλον λειτουργούν ως συλλογικά εγκοιμιστήρια ( αποκοιμιστηρια) και όχι ώς παράγοντες που οξύνουν την σκέψι και τον νού...

Από κεί και πέρα, αν αυξήσεις τίς δαπάνες κατα χίλια ευρώ, αποκτάς μεγαλύτερες παροχές... 

Δηλαδή, τοστιέρες, ένα μάτι για μαγείρεμα, πλυντήριο, με την προϋπόθεσι ότι θα το συνδέσεις με την παροχή ζεστού νερού τού ηλιακού θερμοσίφωνα... 

Τό σύστημα αυτό ειναι αυτόνομο και δεν συνδέεται με την ΔΕΗ.

Είναι μάλλον συμπληρωματικό και έχεις την ευκαιρία τής επιλογής, ανάλογα με τίς ανάγκες σου...

Πάντως, θα ελαφρύνει πολύ τον προϋπολογισμό σου...

Αν θέλεις να μπείς σ΄ ένα τέτοιο πρόγραμμα δίνω- περνω, με την ΔΕΗ πρέπει να το μελετήσεις ...

Και αυτό διότι οι νόμοι στην Ελλάδα βγαίνουν πάντα μέσα από το τσεπάκι τού εκάστοτε "υπουργού" και μετά, όποιον πάρει ο χάρος...

'Ο,που υπάρχουν πολλοί νόμοι εκει υπάρχει και μεγάλη ανομία, έλεγαν οι απόβλητοι από το σύστημα μαζικής ισοπεδώσεως παλαιοί... Δηλαδή,  αυτό που σήμερα ονομάζουν "παιδεία"...

Αλλά ας πάμε πάρα κάτω...

Ο Θεός μάς έδωσε την γή για να διασφαλίσουμε την διατροφή .

Δηλαδή για να μάς δίνει σιτηρά, ελαιώνες, αμπέλια, κτηνοτροφία, λαχανικά και φρούτα...

Ο άνθρωπος από τα πανάρχαια χρόνια τρέφοταν με αυτά, μέχρι που σήμερα ήρθε η μεγάλη "επανάστασις" την οποία επίσημα ονόμασαν "ανάπτυξη" και μαθαίνουμε ότι η κυρια διατροφη μας πρέπει να είναι τα μπετά... Κοινώς τσιμέντα, ανακατεμένα με άμμο...

'Αντε να μάς πληροφορήσει επί πλεόν ο διάβολος μέσα από το κουτί που έχει τα κερατα στήν στεγη τού σπιτιού μας ότι θα σωθεί η ανθρωπότητα με την κατανάλωσι σκουληκιών...

Αυτά βέβαια, δεν παράγουν διοξείδιο τού άνθρακα που είναι επιβλαβές για το περιβάλλον προκαλώντας το "φαινόμενο του θερμοκηπίου"...

Αυτό το φαινόμενο, έχει κάψει πολλές φλάντζες εγκεφάλων που εκτίθενται για πολλλες ώρες στα ραδιοτηλεοπτικά κύματα... Έτσι θα βρουν φυσιολογικό τον φόρο τών 100 ευρώ ανά ζώο που επέβαλε η κυβέρνησις τής Δανίας στούς κτηνοτρόφουςγια να δείξει ότι σέβεται πρώτη τίς Ευρωπαϊκές "ντιρεκτίβες" και δεν θα καταλάβουν ότι το καμπάνι κτυπά και για τούς ίδιους...

Έξ άλλου, εδώ θα έχει τελειώσει η κτηνοτροφία και δεν θα χρειαστεί να εφαρμωστεί ο νόμος, εκτός αν έχουμε καμιά κότα στην αυλή μας που θα δεχτεί όλες τίς πιέσεις...

Αλλά θα μού πείς ότι στην εποχή τών θαυμάτων τα τσιμεντα που υποκαθιστούν δάση και καλλιέργειες μπορούν να παράγουν και οξυγόνο...

Όλα είναι δυνατά στην αυλή τών θαυμάτων μέσα στήν οποία απολαμβλανουμε τίς φυσικές και "ιδεολογικές"  μας διαστροφές...Φυσικά όχι με το αζημείωτο... Ο βλάχος είναι πάντα πονηρός...

Σημειωσις : Οι προτάσεις μου αποτελούν προσωπική μου εμπειρία και αν κάποιος θέλει να τίς ακολουθήσει, αναλαμβάνει και προσωπικά την ευθύνη τής επιτυχίας ή αποτυχίας στην εφαρμογή...